In de jaren zestig leken rijtjeswoningen op enge flats, met een onbereikbare tuin en veel verloren ruimte. In Hasselt heeft Bart Lens zo’n huis schitterend hertekend.

:: Meer info over de projecten en design van Lens : www.lensass.be

Zonder het te beseffen veranderen we de indeling van onze woning samen met onze levensstijl. Door het gebruik van nieuwe verwarmings- en isolatietechnieken, zoals dubbelglas en vloerverwarming, kan er vrijer dan vroeger worden ontworpen. Maar er is meer. Wie deze woning bekijkt, beseft dat we vroeger bang waren van grote, open woonruimten én van groen. De functies werden netjes van elkaar gescheiden. Dit was dan nog een moderne woning voor die tijd, ontworpen door René Ceyssens, destijds docent aan de architectuurschool. Dit rijtjeshuis uit 1964 ging door het leven als was het een flat. Na 1958 wensten velen ‘modern’ te wonen. Dromend van appartementen zonder die ‘akelige’ trappen, plaatste wie het zich kon veroorloven en er plaats voor had, een lift. In die rijtjeshuizen werd de gelijkvloerse verdieping opgeofferd aan een garage, bergruimte en een wasplaats. Daarboven kwam vooraan één of meer (saaie) slaapkamers met daartussen een badka- mer zonder venster. Daarachter lag er een living met keuken : kortom een goed te onderhouden flatje. Van de tuin ving je slechts een glimp van bovenaf op : deze generatie had haar rug gekeerd naar de natuur. De tuin met kort gazon of de geplaveide koer werden afgeboord met groenblijvende cipressen : daar vallen tenminste geen bladeren af.

Gelukkig is die tijd voor de meesten afgelopen. Intussen staat het land wel vol van die huizen, maar met nieuwe bewoners die wel van ruimte, licht én een tuin dromen. “We wilden met deze verbouwing bewijzen dat je toch iets heel leuk kunt maken van die huizen. We hebben niet alles veranderd, omdat de woning qua stijl niet mis is. Kijk maar naar de voorgevel met een typische, moderne staalstructuur : die is mooi. Maar achteraan hebben we de structuur opengegooid. De keuken bleef dan wel op dezelfde plaats, maar we haalden een flink stuk vloer weg, zodat er over de twee verdiepingen één grote woonruimte ontstond, met een plafond van vier meter hoog. De keuken is gemakkelijk toegankelijk via een zwevende trap. De vele glasvlakken maken er een transparant geheel van en laten je aanvoelen dat de grote ruimte een organische eenheid is”, aldus de architect.

Bart Lens pakte dit project aan samen met zijn collega Wim Dhoore. Beneden kwam er een ruime zit- en eethoek, helemaal tegen de tuin. Onder de keuken zit een kleine bibliotheek verscholen. “Die doet tevens dienst als werkruimte. Vroeger zou men daarvoor een apart bureau hebben ontworpen. Maar die tijd is voorbij, mensen zonderen zich niet graag meer af. Met de draagbare computer kan er hier aan tafel ’s avonds nog wat worden gewerkt, tussen de familie. Dat is veel aangenamer.”

Een paar krachtige architectuuraccenten schenken de ruimte een uitgesproken hedendaagse sfeer, zoals de gashaard met daaronder een zitbank met lichtstraat. In de eethoek merken we de tafel en zitjes die Lens’ bureau ontwierp.

Tekst Piet Swimberghe l Foto’s Jan Verlinde

“De voorgevel bleef intact, maar de achtervleugel gooiden we helemaal open.”

“De tijd van het aparte bureau is voorbij,

mensen zonderen zich niet graag meer af.”