Het “Internationaal Festival van de Fantastische Film, Science-Fiction & Thriller” is duidelijk méér dan louter een horrormaraton voor een hecht groepje liefhebbers. Zo vertoeven we voor de dertiende editie niet alleen in het gezelschap van zombies, vampiers en monsters allerhande, maar zien we in de Passage 44 in Brussel ook serial killers aan het werk, en femmes fatales, demonische oplichters, gekke geleerden en ontspoorde robotten.

De organizatoren hebben een rijke oogst binnengehaald, gaande van “Attack of the 50-Foot Woman”, een remake door Christopher Guest (met Daryl Hannah) van de cult-film van Roger Corman, tot “Shallow Grave”, een gitzwarte komedie van de Schotse debutant Danny Boyle die in Engeland als de redding van de Britse film werd binnengehaald. Drie blikvangers uit het ruime aanbod :

– “Film noir” van het zuiverste soort, biedt “The Last Seduction” van John Dahl (“Red Rock West”), waarin Linda Fiorentino een doortrapte femme fatale speelt die er met een drugsbuit vandoor gaat en zich in een klein stadje een nieuwe identiteit aanmeet om aan de privé-detectives te ontsnappen die haar dwaze bedrogen echtgenoot (Bill Pullman) op haar afstuurt. Vinnige, kleinschalige genre-oefening vol ingenieuze wendingen, hardgekookte dialogen en suggestieve seksuele standjes.

– “Malice” van Harold Becker is een knappe thriller over seks, geld en chirurgie. Zowel de zwoele Nicole Kidman, de arrogante, zelfverzekerde Alec Baldwin als de sullige, kronisch ongelukkige Bill Pullman spelen karikaturen van zichzelf, maar doen dit met zo veel verve en zelfspot dat het nauwelijks hindert. Zoals het ook niet stoort dat de verwikkelingen en wendingen vaak vreselijk onwaarschijnlijk zijn. Pullman is een prof die met zijn favoriete studente trouwde, Kidman. Ze leven nu vreemdzaam in een even knus als vervelend universiteitsstadje. Tot de buurt wordt opgeschrikt door verkrachting en moord. Pullman begaat de vergissing van zijn leven als hij een huurder in huis neemt, topchirurg en topversierder Baldwin, die meteen een zwarte verpleegster mee naar bed neemt en het luidruchtig doet op de melodie van Bryan Ferry’s “Slave to Love”. De échte problemen beginnen als Kidman met ondraaglijke pijnen naar het ziekenhuis wordt gebracht en Baldwin een zware medische fout begaat door haar eierstokken te verwijderen. Meer weggeven van de plot, dat zou pas een misdaad zijn. Wel mag ik wijzen op een verrukkelijke uitbarsting van de verwaande Baldwin, scène die belooft klassiek te worden. Beschuldigd van goddelijke arrogantie, ontploft Baldwin bijna en snauwt hij : “You ask me if I have a God complex ? Let me tell you something : I am God ! “

– De titel “Wes Craven’s New Nightmare” geeft al een idee van het auteursstatuut van de Amerikaanse huiverfilmer Wes Craven. Zijn naam bovenaan in de titel (een eer die doorgaans voorbehouden is aan titanen als Fellini en Kurosawa), is hier wel gewettigd, want in deze radikaal experimentele horror sequel draait alles om een film-in-de-film gimmick. Craven is natuurlijk de schepper van de griezel Freddy Krueger, maar na de eerste “Nightmare on Elm Street” (1984) wilde hij niks meer te maken hebben met de vervolgen. Met de zevende film in de reeks tekent hij een van de meest ambitieuze genrefilms ooit, een complex doolhof van realiteit, fiktie, en rollenspel dat Pirandello beslist zou gesmaakt hebben. Robert Englund is terug als Freddy Krueger en maakt dankbaar gebruik van de aardbevingen in L.A. om zich in de “echte” wereld te wurmen, wat hier een Hollywoodscript is dat in Cravens computer zit en waarvoor hij Heather Langenkamp, ster van de eerste aflevering, probeert te strikken. Daaruit groeit de eerste dekonstruktivistische horrorfilm.

Dertiende Internationaal Festival van de Fantastische Film, Science-Fiction & Thriller. Van 10 tot 25 maart in de Passage 44 in Brussel. Info : (02) 201.17.13.

Fiorentino in “The Last Seduction” : vinnige “film noir”.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content