PATETISCH

Zo goed als Sandra Bullock een bus kon besturen in “Speed”, zo rampzalig is ze achter het stuur van het romantisch vehikel “While YouWere Sleeping”. De film is een patetische poging om een romantisch blijspel te maken in oude stijl. Niet alleen heeft de prent geen greintje charme of stijlgevoel, alles wordt ook foeilelijk in beeld gezet, de intrige is even vergezocht als slecht verteld, de heldin is een sjagrijnig monument van zelfbeklag, de humor is geforceerd, de konfituur wordt er zo dik opgesmeerd dat je met een kleverig gevoel huiswaarts keert. Bullock speelt een eenzame metrobediende die op een mooie dag het leven redt van een aantrekkelijke reiziger (Peter Gallagher) nadat hij op de treinsporen werd geduwd. Hoewel hij nog nooit tegen haar heeft gesproken, is ze stapelgek op de man die nu in comateuze toestand verkeert. In de algemene verwarring in het ziekenhuis neemt de uitbundige familie van Gallagher haar voor zijn verloofde en wordt ze meteen als schoondochter geadopteerd. Om deze over-entoesiaste clan niet te ontgoochelen, speelt ze het spel mee, terwijl ze geniet van de attenties en de vriendschap die ze nooit heeft gekend. De problemen beginnen pas als de broer van het slachtoffer zich voor haar begint te interesseren.

– “While You Were Sleeping” van John Turteltaub, met Sandra Bullock, Bill Pullman, Peter Gallagher, Peter Boyle, Jack Warden.

GEKUNSTELD

Een film als “Le Nez au vent” doet je beseffen hoe wonderbaarlijk en origineel “Toto le Héros” wel was. Belgisch en toch grappig, Waals en toch stijlvol. Dominique Guerrier is echter geen Jaco Van Dormael. Zijn fabel over een bejaarde man die zelfmoord pleegt, maar niet echt dood is en een irreële tocht maakt door zijn eigen leven, heeft nooit de vereiste lichtvoetigheid om het goedkope gefilozofeer draaglijk te maken. Alles draait rond een zoon die zijn vader terugvindt en tijdens die gekunstelde konfrontaties met het verleden zien we een stoet aan psychologische clichés voorbijtrekken. Afgezien van hoofdrolspeler Yves Robert, zijn de akteurs afgrijselijke karikaturen. Het ergst van al zijn echter de overgangen van heden naar verleden, van werkelijkheid naar waan, van leven naar dood. Om het hiernamaals te suggereren, hebben de makers gewoon de gangen van het Brusselse Justitiepaleis met strandstoelen gevuld, wat u al een idee geeft van de inspiratie van de betrokkenen. Bij een eerste film moet je natuurlijk veel door de vingers kunnen zien maar toch niet een totaal gebrek aan talent.

– “Le Nez au vent” van Dominique Guerrier, met Yves Robert, Philippine Leroy-Beaulieu, Olivier Ythier, Jean-Marc Roulot.

VIDEO NOODLOTTIG

Ondanks het defilé van groot talent (onder wie akteurs Warren Beatty, Annette Bening en Katharine Hepburn ; co-scenarist Robert Towne ; komponist Ennio Morricone ; fotografieleider Conrad Hall ; decorontwerper Ferdinando Scarfiotti) wordt “Love Affair” (1994) meteen in de videohandel gedumpt. Reden : de film was in Amerika een spectaculaire box office-flop. Je kan je natuurlijk de vraag stellen waarom “Sleepless inSeattle”, “Only You”, “It Could Happen to You” en “While You Were Sleeping” (zie hoger) allemaal bedenkelijke moderne versies van de romantische blijspelen uit Hollywoods gouden jaren wèl de kassa deden rinkelen. “Love Affair” is immers een remake van de klassieker “An Affair to Remember” waarnaar in “Sleepless in Seattle” voortdurend wordt verwezen. Misschien komt het omdat “Love Affair” geen romantische komedie is, maar een romantisch melodrama (weliswaar met happy end) en de makers de tematiek van liefde, zelfopoffering en verlossing niet proberen te camoufleren onder gemakkelijke satire of dwaze gein.

Om helemaal juist te zijn, is dit een remake van een remake : “An Affair to Remember” uit 1957 (met Cary Grant en Deborah Kerr) was immers al een nieuwe versie van de originele “Love Affair” uit 1939 (met Charles Boyer en Irene Dunne), beide geregisseerd door Leo McCarey. We zien hier dus hoe Beatty, de superminnaar van na de seksuele revolutie, zijn imago probeert te versmelten met de romantische ikonen van weleer : Boyer, Grant, Spencer Tracy. Ofschoon hij zelf niet regisseerde (dat deed Glenn Gordon Caron) is dit duidelijk zijn film. Zijn rol de beroemde versierder die door ware liefde wordt getransformeerd is hem op het lijf geschreven en roept allerlei plagende echo’s op aan zijn eigen carrière en privé-leven. Vooral omdat de rol van de vrouw die van hem een andere man maakt, gespeeld wordt door de aktrice die ook echt met hem is getrouwd. Als Beatty tegen Bening zegt “You know, I’ve never been faithful to anyone in my whole life”, heb je niet echt de indruk dat het alleen maar om een dialoog uit het script gaat.

De twee vorige versies waren typische oceaanboot-romances. En dat is een van de zwakten van het nieuwe scenario : de schrijvers moeten zich in allerlei bochten wringen om hun twee protagonisten samen op een schip te krijgen. Een mooie vondst is dan weer het keerpunt in hun relatie op het moment dat playboy/tv-sterreporter Beatty en binnenhuisarchitekte Bening in Tahiti zijn tante gaan bezoeken. Bening voelt zich aangetrokken tot hem, maar wantrouwt hem ook : pas als ze door de ogen van deze oude vrouw zijn ware aard ontdekt, kan ze hem als potentiële levensgezel ernstig nemen. Natuurlijk verricht ook de casting hier wonderen : Katharine Hepburn (87) was zelf ooit de romantische heldin bij uitstek en mag zich nu als een toverfee ontfermen over de ontluikende romance tussen Beatty en Bening. Als ze aan wal gaan, besluiten ze hun liefde te bewijzen door elkaar een tijdje te ontlopen en drie maanden later af te spreken op het dak van het Empire State Building. Een noodlottig ongeval verhindert hun reünie ; een misverstand en een nobele daad van zelfopoffering lijkt hen voorgoed uit elkaar te drijven. Maar zoals het een heus melodrama betaamt, wordt alles tergend langzaam opgebouwd naar een sterk emotioneel geladen finale toe. “Love Affair” is prachtig neergezet in een upperclass wereld van luxe en gepolijste perfektie, waarin zelfs de natuur haar best doet om de liefde te stimuleren. “Love Affair” speelt echter vooral in een wereld die alleen in oude Hollywoodfilms bestond, waarin hofmakerij belangrijker is dan seks, zelfverloochening ontoerender dan vervulling.

* * * “Love Affair” (Warner Home Video).

PATRICK DUYNSLAEGHER

Bullock en Gallagher in “While You Were Sleeping” : geen greintje charme.

Robert en Leroy-Beaulieu in “Le Nez au vent” : goedkoop gefilozofeer.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content