FILM
ISOLEMENT
De Belgische kineaste Marion Hänsel draaide haar nieuwe film “Between the Devil and the Deep Blue Sea” grotendeels op lokatie in Hongkong. Op een vervallen vrachtschip in de baai van deze stad wacht een zeeman, Nikos (Stephen Rea), op nieuws van de rederij. Li, een meisje dat op een sampan woont, biedt de zeeman aan om intussen voor zijn huishouden te zorgen. De koppige, weinig kommunikatieve man weigert, maar Li blijft onweerstaanbaar aandringen. Geleidelijk aan sluiten ze vriendschap. Hun toenadering gebeurt bijna woordeloos ; het is veeleer een spel van gebaren, aftasten, zwijgen en luisteren.
Hänsel, van wie de vorige films ofwel stuntelig geplot ofwel dramatisch ondervoed waren, slaagt er dit keer wonderwel in om een film te maken waarin uiterlijk niet veel gebeurt, maar die toch nooit verveelt. Wel integendeel : zonder ooit in sentimentaliteit te vervallen, grijpt dit summier verhaal stilletjes naar de keel. Stephen Rea is adekwaat in de vrij clichématige rol van westerling die met een existentialistische krisis kampt, maar debutante Ling Chu (een Chinees meisje uit Londen) is ongelofelijk juist en innemend als het meisje dat Nikos uit zijn isolement haalt. Ze weet zelfs de vaak overdreven rijpheid en wijsheid van haar personage aannemelijk te maken.
Afgezien van het laatste deel, waarin Rea het meisje meetroont naar de stad en met het waardig leed van haar ouders wordt gekonfronteerd, speelt de film volledig in de baai van Hongkong die in de sierlijke Cinemascope panorama’s de wazige dromerigheid van een gezichtsbegoocheling bezit en als een betoverende wand achter het intimistisch drama hangt.
* * “Between the Devil and the Deep Blue Sea” van Marion Hänsel, met Stephen Rea, Ling Chu, Adrian Brine, Maka Kotto.
KLOWN
Een van de meest deprimerende suksesverhalen van de laatste jaren is de bliksemcarrière van het irriterend Jerry Lewis-afkooksel Jim Carrey. “Cash and Carrey” is zijn bijnaam in de industrie, na drie grote hits op een rij : “Ace Ventura : Pet Detective”, “The Mask” en “Dumb and Dumber”. Dit laatste opus van de cartoonesk grijnzende klown is een scatologische ode aan de domheid, of is het een domme ode aan de scatologie ? U moet het zelf maar uitvissen, als u echt tijd te verliezen hebt. Ik hield het na een kwartiertje voor bekeken het leven is te kort.
Carrey wordt bij zijn stomme fratsen geassisteerd door Jeff Daniels, een oersaai akteur die nu plotseling in de waan verkeert dat hij deugt voor boertige komedie.
– “Dumb and Dumber” van Peter Farelly, met Jim Carrey, Jeff Daniels, Lauren Holly, Teri Garr.
REPRISE VRIENDSCHAP
De twintigste lange tekenfilm uit de Disney-fabriek opent met een adembenemende verkenning van een mistig woud tijdens het ochtendgloren. De huisstijl van Disney het zo realistisch mogelijk weergeven van de natuur wordt tot het uiterste gedreven in een prachtig effekt waarbij de camera als het ware van focus verandert om scherp te stellen op een glinsterend spinneweb. Realisme betekende voor Disney geen nabootsing van de werkelijkheid, maar wel een getekende imitatie van de filmtechnieken die het publiek als waarheidsgetrouw ervaart.
De animatie van de dierenfiguren is helaas minder briljant. Op dit gebied sluit deze prent uit 1981 aan bij de bruuske, grafische stijl die vanaf de jaren zestig zijn intrede deed in de Disney-cartoon en komaf maakt met de vloeiende bewegingen en zachte contouren waar de studio vroeger prat op ging.
Het simpel rechtlijnig verhaal biedt een mooie en uiterst summiere allegorie over de kwaadaardige invloed van de omgeving op goedaardig sociaal gedrag. Het jonge hondje Copper en het weesvosje Tod doen een gelofte van eeuwige vriendschap, maar worden onder druk van de buitenwereld gezworen vijanden. Eens volwassen moet de door een oude jachthond opgeleide Copper jacht maken op zijn vroeger speelkameraadje. “The Fox and the Hound” begint met een moedermoord, toont vervolgens de dartele vriendschap tussen de twee dieren en ontwikkelt later in taferelen waar Copper achter zijn weerloze prooi aanzit, sterk emotionele schrikmomenten. De mislukte pogingen van een overgevoelige mus en een blunderende specht om een worm te vangen, lopen als een running gag door het overheersend sombere verhaaltje.
* * “The Fox and the Hound” (1981) van Art Stevens, Ted Berman, Richard Rish ; met stemmen van Mickey Rooney, Kurt Russell, Pearl Bailey, Jack Albertson.
VIDEO CURIOSA
Het liefdevol huldebetoon van Tim Burton aan Ed Wood is zo’n goede film dat sommigen allicht zullen geloven dat de zogeheten slechtste filmmaker aller tijden, misschien toch een miskend talent was. Vergeet het. Helaas zijn er de films van Edward D. Wood Jr. (1922-1978) zelf om het tegendeel te bewijzen. Een aantal zijn nu op band verschenen, met name de drie titels die ook in de film “Ed Wood” ruim aan bod komen.
Zijn eerste lange film “Glen or Glenda” is een anno 1953 taboebrekende kijk op travestie en transseksualiteit. Onder de schuilnaam Daniel Davis speelt Wood zelf de rol van Glen die bang is om aan zijn vrouw (gespeeld door Dolores Fuller, vrouw van de regisseur) te vertellen dat hij graag haar angora trui aantrekt en’s nachts als Glenda een stapje in de wereld zet. Bela Lugosi is de goddelijke ceremoniemeester die in een kamer volgestouwd met schedels, ingekrompen hoofden en voodoo-poppen, in een komfortabele stoel zit terwijl hij met zwaar Hongaars aksent diepzinnige kommentaren geeft in de stijl van “Pull the strings ! Dance to that which one is created for ! “
In “Bride of the Monster” (1956) is Bela een krankzinnige geleerde die in zijn minimalistisch laboratorium diep in de moerassen, met atoomenergie superwezens creëert. Hilarisch hoogtepunt is zijn worsteling met een levenloze rubberen oktopus.
“Plan 9 From Outer Space” (1959) is het SF-vluggertje waarin Wood een papieren bord in brand stak om een exploderende vliegende schotel te suggereren. Omdat Lugosi te vroeg overleed, huurde Wood als zijn plaatsvervanger de homeopatische genezer van zijn vrouw in, die door de film sukkelt terwijl hij zijn gezicht bedekt onder een Dracula-kapmantel.
Het zijn inderdaad curiosa en alleen om die reden het bekijken waard, al zal uw vinger vaak de fastforward-toets niet kunnen gerust laten. Burton maakte van Woods financierings- en opname-perikelen een vrolijk bizarre bedoening, maar de films zelf zijn beduidend minder opbeurend. Het amateurisme is even triestig als meelijwekkend. Het gestuntel komt veeleer deprimerend over dan dat het aanleiding geeft tot de binnenpretjes en geposeerde ironie van de ware camp-liefhebber.
Ook op huurvideo is er “The Ed Wood Story”, een uniek dokument over leven en werk van de regisseur die waarschijnlijk zijn postuum cult-sukses nooit had kunnen dromen.
– “The Ed Wood Collection” (PolyGram Video).
PATRICK DUYNSLAEGHER
Rea en Chu in “Between the Devil” : zwijgen en luisteren.
“The Fox and the Hound” : bruuske grafische stijl.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier