Amerikanen gebruiken graag de uitdrukking you can’t have your cake and eat it too (vrij vertaald klinkt het wel iets minder kernachtig : je kan niet hebben en te goed houden, je kan met andere woorden niet alles willen hebben). Maar dat is precies waar Paul Verhoeven met ?Starship Troopers? toch in slaagt.

?Starship Troopers? is dan ook veel meer dan een opgeblazen high-techversie van een oubollig concept uit de waarschuwende B-film uit de jaren vijftig, met als eigentijds vertrekpunt een dubieuze SF-roman van Robert Heinlein. Het is een razendknap gemaakt spektakel voor geblaseerde adolescenten, en tegelijkertijd een radicale kritiek daarop. De eerste subversieve superproductie uit Hollywood, zeg maar.

In het eerste deel gebruikt Verhoeven al zijn duivelse manipulerende talenten opdat het doelpubliek de jeugdige toeschouwer zich kritiekloos achter de jonge helden zou scharen. Net als de oorlogszuchtige knapen niet snel genoeg hun opleiding achter de rug hebben om op de vijand te kunnen hakken, worstelt de toeschouwer zich ongeduldig door de lange introductie, hopend dat zo snel mogelijk de ( special effects-)oorlog zal losbarsten waarvoor hij gekomen is.

Verhoeven maakt de vijand zo ondubbelzinnig afstotelijk reusachtige insecten, die het voortbestaan van de planeet bedreigen dat partij kiezen geen probleem kàn zijn. Met zulk een grotesk walgelijke vijand is dit overduidelijk een gerechtvaardigde oorlog en worden we verzocht door de vingers te zien dat er met de globale wereldorde toch ook iets niet pluis is. Nadat we deze pro-fascistische staat als een soort onvermijdelijkheid hebben ervaard iedereen loopt er per slot gelukzalig bij , bestookt Verhoeven ons in het tweede deel van ?Starship Troopers? met een onvoorstelbare slachting, een orgie van verwoesting en verminking waaraan maar geen eind komt.

De maatschappij van de toekomst is een plastic samenleving in pure ?Thunderbird?-stijl (de kitscherige cult SF-reeks uit de sixties). Maar dit keer zijn de welgeschapen poppen levensecht, ze werden gerekruteerd uit het rooskleurig tv-landschap van ?Melrose Place? en ?Beverly Hills, 90210?. En precies dat maakt de krasse uitroeiing van het leger jonge Amerikaantjes des te gruwelijker.

Deze vernietigende spot op het domme Amerikaanse schoonheidsideaal is zeker niet de enige satirische dimensie. Zoals in ?Robocop? onderbreekt Verhoeven geregeld de actie met officiële berichten : propagandistische newsreels over executies en officiële rekruteringsvideo’s. Het is uitgerekend in deze hypercleane crypto-nazi maatschappij dat de gelijkheid tussen de seksen een feit is geworden : de flinke meisjes krijgen evenveel kansen als de jongens om een militaire carrière te maken en gaan kameraadschappelijk samen onder de douche. Waarmee Verhoeven ook nog eens de Hollandse feministen kan natrappen, die hem destijds het leven zuur maakten.

?Starship Troopers?van Paul Verhoeven, met Casper Van Dien, Dina Meyer, Denise Richards, Jake Busey.

Starship Troopers : duivels manipulerend.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content