Het minste dat je kan zeggen, is dat de Lancia Delta een opmerkelijke verschijning is. Dat is ook hard nodig want het Italiaanse merk met het roemrijke rallyverleden deemstert de laatste jaren een beetje weg. Er werd vijf jaar geleden wel een protoype van de remake van de Fulvia getoond, maar geldzorgen en enkele mislukkingen hebben de ontwerpers en financiers helemaal ontnuchterd.

Daarom werd uitgegaan van het platform van de Fiat Bravo dat wel een flink stuk werd verlengd. Daardoor ontstond een indrukwekkende wielbasis van 2,70 meter. Zo’n binnenmaat staat garant voor veel interieurruimte maar gaat ten koste van de beweeglijkheid.

Die ingreep wijst al meteen op duidelijke bedoelingen : de nieuwe Delta wil een familiewagen zijn, niet langer een opwindende sporter. Maar er is meer dan ruimte voorradig. Ook de functionaliteit staat op een hoog peil. Zo kan de achterbank bij alle modellen over een lengte van acht centimeter verschoven worden, een redelijk zeldzame maar erg nuttige ingreep. Het laadvolume kan daardoor uitgebreid worden tot een immense 400 liter. Daarnaast is ook de helling van de rugleuning van die achterbank verstelbaar. Er is ook een klein gekoeld vakje in de middenconsole en de achterbank kan plat worden gelegd, maar nooit helemaal vlak.

De klant heeft keuze tussen twee benzine- en twee dieselmotoren. Bij de kennismaking kregen we de 1.4 liter toegewezen met een lichte turbo van de nieuwste generatie en een fraaie 150 pk onder de leden. Gekoppeld aan een manuele zesbak levert dat pittige acceleraties op, maar wie sportieve ambities verwachtte, wordt in de eerste bocht teruggefloten door het TTC ( TorqueTransferControl) dat in scherpe bochten het binnenwiel afremt om onderstuur tegen te gaan. Het rijcomfort kan enigszins aangepast worden door een adaptieve schokdemping die 800 euro moet kosten.

Omdat Lancia veeleer een luxe- dan een sportief merk wil zijn, werd het interieur grondig aangepakt om die voorkeur te illustreren. Wat ons betreft, gebeurde dat niet op overtuigende wijze. Op het dashboard zitten veel plastic en would be-materialen die visueel wel opvallen maar niet meteen klasse uitstralen. De klant kan wel allerhande gesofisticeerde materialen kiezen om het geheel naar zijn smaak aan te kleden.

Onderweg gedroeg de kleine viercilinder zich redelijk pittig, met een geruststellend – niet opwindend – rijgedrag. Het rijcomfort bleek opvallend goed, het zicht naar achteren dan weer opvallend slecht. Een parkeerhulp (een optie van 300 euro) kan hier soelaas brengen. Ook positief is het uitgebreide veiligheidspakket met zeven airbags, actieve hoofdsteunen voorin, meedraaiende mistlichten en een ESP dat impulsen in het stuur geeft als de chauffeur van zijn weg afwijkt.

Door Pierre Darge