Hij houdt van een classicisme met een draai of tijdsverschil, van une élégance décalée die er net naast zit. Dat maakt de kleren van Emmanuel Laurent net juist.

Lene Kemps

Kanten kousjes en een safaripakje. Een kanten topje en een plooirok. De zomercollectie ademt de sfeer van de jaren zestig, maar dan ook net weer niet. ?Ik heb me geïnspireerd op een jong koppeltje dat voorbijwandelde?, zegt Emmanuel. ?Het was niet superhip, maar gewoon goed gekleed.?

Emmanuel Laurent houdt van een degelijke, bijna provinciaalse elegantie. Van de zondagse kleren van de voorbije generatie. Van zilverglanzende cocktailjurken en nette driekwart jassen. Van een gedroomde moderniteit die charmeert door haar optimisme. ?Elegantie is voor mij altijd belangrijk geweest?, zegt hij. ?Het woord schrikt me een beetje af omdat het zo klassiek klinkt, terwijl ik net streef naar een andere elegantie. Het hoeft niet per se een keurig mantelpakje te zijn. Liever niet eigenlijk. Echte elegantie is persoonlijk en individueel, het is een eigenzinnige keuze van iemand die niet als alle anderen wil zijn. Echte elegantie valt een beetje uit de toon : kniekousen en robuuste schoenen onder een plooirok bijvoorbeeld.?

Hij balanceert op het randje van stijlvol en trashy, en toch valt Emmanuel Laurent niet in de categorie nieuwe lelijkheid. Het is veeleer een nieuwe schoonheid met andere proporties. Wie hem per se op de merkenschaal wil klasseren : dichter bij Miu Miu dan bij Prada, verder van Gucci dan verwacht. Als hij die voorliefde voor een verdraaide elegantie moet thuisbrengen, dan verwijst hij naar zijn jeugd in de diepe Ardennen en de garderobe van zijn moeder. ?Ik ga niet zoals alle andere ontwerpers vertellen dat ze couture droeg en dat ik als kleine jongen mee naar de naaister ging, want dat was niet het geval. Maar mijn moeder kleedde zich met zorg en ze had stijl. Ze heeft een kast vol mooie, degelijke kledingstukken met karakter. Als ik thuis ben, bestudeer ik ze graag. Omdat we in zo’n klein dorp woonden, bereikten de heersende trends ons met enige vertraging, en dat leverde een interessant beeld op : we dachten dat we met de tijd mee waren, maar liepen net iets achter.?

Ook zijn ideale vrouwenbeeld stamt uit die periode. Laurent grijpt graag terug naar types als Jean Seberg en Mia Farrow, vrouwen met een discrete charme, eerder androgyn en lief dan extrovert sexy. ?Ik verkies de Amerikaanse elegantie, nonchalant maar heel verzorgd. Het moet er niet te dik op liggen.?

Na een opleiding in La Cambre ?Ik ben erg tevreden over mijn studies, men leert je om soepel en gedisciplineerd te zijn, om oplossingen te zoeken voor alle mogelijke problemen die het leven je stelt, en dat is tenslotte waarover het gaat? liep hij stage bij John Galliano en Dirk Bikkembergs. ?Ik heb het geluk gehad terecht te komen bij mensen die me echt lieten meewerken. Bij Galliano werkte ik aan de bijlijn : Girl. Ook Bikkembergs gaf me bepaalde thema’s. Andere mensen moeten bij wijze van spreken hun hele stageperiode dozen plakken of kleerhangers vouwen. Ik heb de kans gekregen om iets te leren.? Nu zit hij bij Natan. ?Ik hou van samenwerkingen voor een bepaalde tijd. Ik vind het aangenaam om me in de geest en sfeer van een collectie te verplaatsen. Maar ik zou het niet mijn hele leven volhouden, dan zou ik mezelf verliezen.?

De collecties die hij op La Cambre maakte, heeft hij nog steeds. ?Ze hangen bij mijn ouders. Ze zitten vol imperfecties, maar over hun inhoud ben ik nog steeds tevreden. Soms zit er meer in dan ik toen besefte. Maar ik ben dan ook niet zo goed in het verwoorden van concepten en ideeën. Ik heb geen helder verhaaltje in mijn hoofd wanneer ik aan een collectie begin, het zijn veeleer flarden.?

Emmanuel Laurent heeft ondertussen een tiental verkooppunten in Japan en Frankrijk. In België ligt de collectie bij Step by Step. Laurent is groot genoeg om tot over zijn oren in het werk te zitten en te klein om iemand aan te nemen. ?Mijn vriendin Delphine helpt me en daar ben ik blij mee, want zonder haar zou ik het niet redden. Je hebt een klankbord nodig, anders blijf je je maar blindstaren op je schetsen. Financieel blijft het natuurlijk moeilijk. Elk seizoen is het rekenen : hebben we genoeg geld om een volgende collectie uit te brengen ? We zijn begonnen met een peulschil, terwijl je eigenlijk miljoenen nodig hebt. Toch heb ik nog de idealen van in het begin : elk stuk in de collectie veel aandacht geven en elk stuk perfect knippen en afwerken. Kwaliteit leveren. Eén droom ben ik kwijt : die waarin een bemiddelde heer aanbelt en zegt : ik vind het mooi wat u doet, ik zal u financieren. Zo iemand bestaat niet denk ik, of het zou de kerstman moeten zijn.?

Emmanuel Laurent : tel. (02) 648.15.20.