Hangt uw kast vol kleur (al dat roze !) en frullige meisjeskleren ? Pech… of net een uitstekend excuus om uitgebreid te gaan winkelen. Want een beetje modemens gooit het deze winter over een andere boeg. Zwart, grijs en donkere kleuren markeren het modebeeld, de trends wijzen in de richting van een gestructureerde garderobe, met veel mannelijke elementen (” tomboy chic” noemen de Britten dat zo mooi) en mooie materialen in een minimalistische mix (zie ook het “Trendrapport” pagina 62). Denk niet dat het om een georkestreerde actie van kledingmerken gaat die u gniffelend al die vrolijke kleurtjes verkochten en nu, plots en onverwacht, iets totaal anders willen opdringen. Hoe trends en modes ontstaan, lijkt een raadsel en is wel vaker onderwerp van discussie. Het pas in het Nederlands verschenen Verslaafd aan mode ? van de Franse socioloog Guillaume Erner, is een soms wat bombastische en vooral slecht vertaalde, maar toch onderhoudende en interessante bijdrage aan het debat.

Een van de regels in het ontstaan van trends omschrijft Erner als de Wet van Poiret, genoemd naar een van de eerste stercouturiers Paul Poiret (1879-1944). Volgens Poiret was “ieder exces op het gebied van mode een teken van het einde”. Het verschijnsel dat Guillaume Erner met zijn wet van Poiret wil duiden, klinkt geheel logisch : modes ontstaan in kleine kringen en ze verspreiden zich over veel grotere groepen. Maar dan is er voor die trendsettende voorlopers niets meer aan en gaan ze hun ‘mode’ radicaliseren of ze stappen ervan af. We hadden het dus kunnen weten ! Net als onze garderobe barst van de kleuren en fluffy jurken, is het tijd voor zwart en broekpakken.

Dat zwart en het androgyne minimalisme zijn ook te omschrijven als een terugkeer van de jaren negentig. De mode kent veel terugkeer naar-momenten, maar nu heb ik een goede reden om er zelf heel tevreden mee te zijn : eindelijk oud genoeg voor mijn eigen revival ! In de jaren zestig zwierf ik rond in de voorlopers van Pampers, van het decennium daarna herinner ik me, op die vreselijke hoornen bril en Holly Hobbierok na, weinig vestimentairs, de jaren tachtig waren new wave en ach, de jaren negentig. Ik was 26 in 1990, kinder- en hypotheekloos, maar wel in het bezit van een Visakaart. Wanneer ik bij Erner lees dat mode “voor alles een manier is om een identiteit te vormen”, dan moet ik toen een stevige identiteit hebben opgebouwd ! U begrijpt, deze wintertrends lijken me de perfecte aanleiding om terug aan te knopen met een gelukkige traditie.

Maar ook wie die aha-erlebnis mist, kan ik geruststellen : dit is een goed modeseizoen. Vergaap u aan het puike werk van onze stylisten Audrey Heselmans en Lieve Gerrits : hun modeproducties (op de pagina’s 80, 98, 122, 156 en 174) bieden de perfecte setting voor de wintercollecties. Vanzelfsprekend biedt deze modespecial ook een karrenvracht leesvoer.

Het interview met Raf Simons (“Het evenwicht van Raf Simons”, p. 50) is een logische opener : de Belg tekende met succes zijn eerste vrouwencollectie voor Jil Sander, een van de vernieuwendste labels van de jaren negentig. We hebben ook over de avant-gardistische scene in Berlijn, (“Berlijn = modestad”, pagina 162), waar in juli de eerste modeweek plaatsvond. En natuurlijk kunnen we niet voorbijgaan aan de maatschappelijke trend van het ogenblik: ecoglamour (pagina 150), of hoe het ethische en groene gedachtegoed supermodieus is geworden.

Ten slotte wil ik ook graag aandacht vragen voor de nieuwe lay-out. Het duo Oeyen en Winters werkte daarvoor samen met onze vormgevingsploeg. In deze vooruitstrevende lay-out krijgen tekst en beeld alle aandacht die ze verdienen.

Verslaafd aan mode ? Hoe ze gemaakt wordt.

Waarom we ze haar volgen van Guillaume Erner, Uitgeverij De Arbeiderspers Amsterdam. Reacties : trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content