:: Costaricaanse koffie met een ‘Fair Trade’-keurmerk wordt gecontroleerd door de Costaricaanse regering en door instanties als ‘Coocafé’ en ‘La Alianza’, en wordt verkocht in ‘Oxfam Wereldwinkels’ en in supermarkten onder het label ‘Max Havelaar’.

:: Meer over de campagne : www.ikbenverkocht.be

“Begin jaren tachtig was koffie met veertig procent in Costa Rica de grootste bron van inkomsten”, zegt Anette De Graaf, landvertegenwoordigster van Vredeseilanden in San José. “Nu levert dat product nog slechts drie tot vijf procent daarvan op. In betere tijden werd de handel gereguleerd door de ICO (International Coffee Organisation) die voor koffie deed wat de OPEC voor olie doet : de productie in de hand houden en de prijzen stabiel. Maar in ’89 trokken de VS en Brazilië zich terug uit de ICO en sindsdien wordt er zonder enige beperking geproduceerd. Het onvermijdelijke gebeurde : omdat het wereldoverschot veel te groot was, kelderden de prijzen. In ’98 kreeg een Costaricaanse koffieboer voor honderd pond koffie slechts vijftig dollar, terwijl de productie ervan hem maar liefst negentig dollar kostte !”

“Nu gaat het wel wat beter, maar de kleine gezinsbedrijfjes hebben het nog steeds erg moeilijk om het hoofd boven water te houden. Daarom geeft Vredeseilanden onder meer financiële steun aan verschillende Costaricaanse ngo’s die de koffieoogst van coöperaties exporteren en commercialiseren. Voor de boeren is het belangrijk om zich te organiseren, omdat ze samen machtiger worden en sterker staan om prijzen te onderhandelen. Vredeseilanden wil daar graag aan bijdragen. Wij willen ook een duurzame landbouw die economisch leefbaar én sociaal verantwoord is én het milieu op lange termijn respecteert. Die keuze kost geld, en is ook alleen maar mogelijk als het inkomen van de boer stijgt. Dat vraagt ook een inspanning van de boerenfamilie om niet langer uitsluitend koffie te telen, maar liefst ook andere gewassen. De productie mag niet enkel op export gericht zijn, maar moet ook mikken op de lokale markt, in eigen dorp, stad en land. En het vraagt ook een inspanning van de consument. Wij hebben al meermaals ondervonden dat die geen moeite heeft om een beetje méér te betalen voor Fair Trade, voor eerlijke handel met respect voor mens en milieu. Hoe meer consumenten daarvoor kiezen, hoe meer producenten de kans krijgen om duurzame productie te ontwikkelen. En daar wordt iedereen beter van.”

Tekst Griet Schrauwen