:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack ontdekt u wat u op tafel kunt zetten,

waar u uw vakantie kunt doorbrengen, wat u in uw kleerkast moet hebben,

hoe u uw huis renoveert…

En u kunt er ook uw mening kwijt.

Vrouwen die vreemdgaan zijn erfelijk belast, las ik in een Britse zondagskrant. Het zit in hun genen. Was uw vader een schuinsmarcheerder of dook uw grootmoeder wel eens in een vreemd bed ? Dan hebt u nu een legitieme reden om af en toe te gaan kijken of het gras aan de overzijde toch niet wat groener is. Een mooi wetenschappelijk excuus voor frivole escapades. In een Nederlandse weekendkrant lees ik dat psychologe Martine Delfos beweert dat meisjes wel een exacte studie aanvatten, maar zelden ook echt kiezen om architect of ingenieur te worden. “Vrouwen en mannen kunnen veel dingen evengoed, maar daarom willen ze het nog niet even graag. Daarom lossen ze problemen ook niet op dezelfde manier op.” Jongens moeten op school gewoon meer de mogelijkheid krijgen om te bewegen, om zich uit te leven volgens haar, maar we moeten in de opvoeding ook de vrouwelijke kwaliteiten als empathie en zorg niet wegmoffelen. Ze blijft toch nog een beetje schipperen, die mevrouw Delfos. Maar misschien heeft ze wel gelijk, en hebben we de afgelopen decennia wat te hard ons best gedaan om op elkaar te gaan lijken. Daar wordt een mens bij tijd en wijle stuurloos van. Misschien hebben we wat te zeer geloofd dat alles beter zou worden door de wereld te ‘vervrouwelijken’.

Babyboomers zijn in die tijd massaal verloren gelopen in het grote donkere relatiebos. Misschien valt er nog wat te repareren als we ons – beter laat dan nooit – opnieuw een beetje meer verlaten op onze aangeboren verschillen en kwaliteiten. Als we elkaar wat meer nemen zoals we zijn.

Of heet dat capituleren ? Kun je een onderscheid maken tussen je privé- en publieke leven ? Het zal wel moeten zeker, want de verhoudingen zijn op beide vlakken toch wel anders. Privé hebben oorlogsonderhandelingen weinig zin, en kun je met meer vertrouwen terrein inleveren omdat je er vrijwel zeker liefde en respect voor in ruil krijgt. Op het publieke en professionele terrein verwacht je niet het eerste, wél het laatste. En daar moet je soms voor vechten. Enig wantrouwen komt daar meestal goed van pas. Dat is ook weer bewezen bij de afgelopen verkiezing, de vrouwen waren flink achteruit geboerd qua verkiesbare plaatsen. Ze zijn over het algemeen wel jonger en mooier geworden, de vrouwen op die lijsten, maar misschien zijn ze tegenwoordig nog vaker dan vroeger excuus-Truus.

Nog weekendnieuws : juni is de beste maand om verliefd te worden, schrijft de Sunday Times. De zon, het licht en stijgende temperaturen maken mensen blijkbaar broeds. Veel tieners beleven hun eerste grote liefdesavontuur en verliezen hun maagdelijkheid in juni. Zon op je huid, winterkleren afleggen, meer buiten komen, terrasjesweer, het zal er allemaal wel mee te maken hebben, zeker ? En de ontlading na de examens zal er ook toe bijdragen dat er meer vonken overslaan dan in donkere winterdagen, waarop mensen diep weggedoken in hun kraag op bus of tram staan te wachten, nauwelijks bereid tot contact.

Voor mij zal de bitterzoete geur van vlierbloesem altijd verbonden blijven met die eerste amoureuze escapades. Vlier bloeit eind mei begin juni. De geur is sindsdien een persoonlijk soort afrodisiacum gebleven. Ik kan hem feilloos detecteren tussen tientallen andere. Is die geur slechts één facet van dat seizoen dat, volgens serieuze wetenschappers, met al zijn sensuele kwaliteiten het mensenbloed sneller doet stromen ? Ik kan het niet ontrafelen, maar het is er onmiskenbaar, elk jaar opnieuw en zeker nu ik weer buiten woon en onder mijn slaapkamerraam de vlier weelderig bloesemt. Fris gewassen lakens op bed, een koekoekenduet bij het ochtendgloren en de geur van vlier, daar krijg ik zin van om te leven en te beminnen. We zijn allemaal onderhevig aan de onveranderlijke ritmen van de natuur. Het grote ontwaken doet een mens verlangen naar nieuwe avonturen.

Tessa Vermeiren