EEN INTERIEURONTWERPSTER STOFFEERDE HAAR JAREN-30-WONING IN EEN GROENE BUITENWIJK VAN ATLANTA MET OPVALLEND VEEL BELGISCHE SPULLEN. DIE ZE VOORAL APPRECIEERT VOOR HUN SOBERHEID : “MOOI, LUXUEUS, MAAR NOOIT OVERDREVEN.”
Interieurontwerpster Kay Douglass is gevestigd in Atlanta, Georgia. In 1999 maakte ze een eerste buying trip in Europa. “De dollar stond toen heel sterk”, vertelt ze. “Het gevolg was dat ik naar huis ging met een container vol aankopen. Wat gaat ze daar in ’s hemelsnaam allemaal mee aanvangen, vroeg mijn man zich af.” Het antwoord liet niet lang op zich wachten. Een maand later had ze een pand gevonden. South of Market, haar eerste winkel, was een feit.
Inmiddels heeft Kay Douglass al een tweede winkel in Atlanta én een vestiging in Charleston. Zo’n drie keer per jaar trekt ze op speurtocht door Europa. Vaste stopplaatsen zijn Parijs en de antiekbeurs van Avignon, maar ze gaat ook vaak op schattenjacht in Rijsel, Brussel en Antwerpen. De ‘Belgische stijl’ had een grote invloed op haar creaties. “De Belgen hebben een aanpak die zich onderscheidt door een zekere soberheid. En daar kan ik me wel in vinden : mooi, luxueus, maar nooit overdreven”, verduidelijkt ze.
Douglass heeft ook een zwak voor Axel Vervoordt, vooral voor de manier waarop hij voorwerpen met een verleden een nieuwe bestemming geeft. Ook zij houdt ervan oude objecten weer tot leven te wekken. Zo transformeerde ze een oude schuurdeur tot het hoofdeinde van een bed en maakte ze lichtarmaturen van kippenmanden, plantenstolpen en emmers. In haar huis in Atlanta zie je veel van dergelijke objecten. Aan een muur in de woonkamer hangt een hoepel van een oude ton, die iemand met draad heeft verfraaid. Ze kocht hem in België, “van een mannetje ergens in een afgelegen winkeltje”. In de kamer van haar zoontje Jack hangt een ingelijste montage van oude landbouwwerktuigen. En voor de grote zitkamer maakte ze kussenhoezen van oude Belgische postzakken.
Haar huis, in typische tudorstijl, dateert van begin jaren dertig. Het is zo’n 350 vierkante meter groot en heeft vier slaapkamers. Peachtree Heights, de wijk waar het ligt, omschrijft Douglass als “een perfecte, kleine, vredige plek”. Centraal ligt er een eendenvijver, waar ouders en kinderen de vogels gaan voederen. “Het zijn eigenlijk best valse dieren,” zegt ze, “maar ze zijn wel erg mooi.”
Jaren voor de aankoop was het huis haar al opgevallen. Op een bepaald moment had ze zelfs een briefje in de brievenbus gedropt, met de vraag of de eigenaars het niet wilden verkopen. Op een dag reed ze samen met een makelaarster door Atlanta om een reeks huizen te bezichtigen. “Opeens zei de vrouw : volg mij maar, ik denk dat dit wel iets voor u zou kunnen zijn”, vertelt Douglass. “En ze parkeerde uitgerekend hier. Mijn hart begon te bonzen in mijn keel. Ik was amper tien minuten binnen, of ik belde mijn man.”
Op de vraag wat haar zo aantrok in dit huis, verwijst ze naar de ‘korstige’ buitenkant. “Een deel van de bekoring zit in het onvolmaakte”, zegt ze. “Het lijkt alsof het ooit wit geschilderd was en daarna is gaan afbladderen.” Maar ze was ook gecharmeerd door de originele stalen ramen, de hoekligging en natuurlijk de omgeving. “Vanuit elk raam heb je een groen uitzicht.” Maar ook de binnenruimte had veel kwaliteiten. “Die wachtte gewoon om nieuw leven ingeblazen te worden.”
LICHT EN ELEGANT
De interieurindeling vereiste enige aanpassingen. Ze besloot de eetkamer te verplaatsen naar de voorkant en vormde de oude eetkamer om tot een zitkamer. Ze vergrootte de keuken met ongeveer 2,5 meter, en voegde achteraan een uitbouw toe voor een buitensalon. Voor het ontwerp hiervan riep ze de hulp in van een bevriende architect, Yong Pak. Vervolgens begon ze aan een grondige restyling van het interieur. Dat was “erg klassiek en bruin”, met veel houten balken, sombere notenhouten deuren, donkere parketvloeren en een kleine roze keuken. “Sommige huizen”, zegt ze, “vertellen me meteen wat ze nodig hebben. Dit was een duidelijk geval. Het snakte naar lichtheid.”
Ze besloot om alle muren wit te schilderen, met één opvallende uitzondering : de eetkamer. Die had nood aan een speciale behandeling. “Toen de jongens de haard van het buitensalon aan het cementeren waren, vroeg ik hen naar binnen te komen, en vertelde ik dat ik dezelfde afwerking wilde voor de muren van mijn eetkamer.” Het resultaat is dat de ruimte nu veel warmer oogt, mede dankzij enkele goed uitgekiende kleurentoetsen. “Niet te veel”, benadrukt ze. “Het zijn krachtige, maar spaarzaam aangebrachte toetsen.”
In de woonkamer legde ze citroenkleurige kussens op de maagdelijk witte sofa’s. Ook enkele krukjes die ze op de kop tikte op een Belgische antiekbeurs, bekleedde ze met dezelfde gele stof. In de slaapkamers zien we dan weer verrassende tinten van oranje. Douglass is geen voorstander van felle tinten op de muren. Maar ze verwerkt ze wel in de stoffering, die gemakkelijk kan worden vervangen mocht ze ze beu worden. En toch is hier, drie jaar na de verhuizing, nog niets veranderd.
Het resultaat is een fris, energiek, bijzonder elegant interieur. Haar favoriete plek is de buitensalon. “Daar brengen we de meeste tijd door. De ruimte is overdekt, zodat we er het grootste deel van het jaar van kunnen genieten. Al zijn de herfst en de winter wellicht de meest geliefde seizoenen. Dan maken we een groot vuur en zetten we de deuren naar de keuken open, zodat de warmte naar binnen kan. Dichter bij Europa kunnen we haast niet komen.”
Info : www.southofmarket.biz
DOOR IAN PHILLIPS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
