Ceramiste Roos van de Velde maakte van een oude schuur en een paardenstal een woning met atelier, die baadt in een onwezenlijke, dromerige sfeer.

De buitenkant van de woning van Roos van de Velde liegt er niet om. Dit is wel degelijk een oude stal die men evengoed aan zijn lot had kunnen overlaten, omdat hij helemaal niet meer paste in de evolutie van het landleven rond Brussel.

Roos deed er echter wonderen mee, en wist met vaak minimale ingrepen een sfeer te scheppen die helemaal in harmonie is met haar werk. Het is geen toeval dat men bij het openen van de voordeur in een sprookjeswereld lijkt te stappen. Het directe contact met de natuur via de ramen die uitgeven op de achtertuin, versterken dat gevoel nog.

Voor het vervaardigen van grote vazen werkt Roos van de Velde met gres, maar de rest van haar werk draait rond de transparantie van materialen en hun reactie op licht. Ze maakt kandelaars met behulp van hennep en ijzerdraad, vlechtwerk dat uit lang vervlogen tijden lijkt te stammen. Van prachtige Japanse papiersoorten maakt ze dan weer hedendaagse lantaarns. Een van haar eerste realisaties waarmee ze naar buiten kwam, was de verlichting van Kaat Tilley’s boetiek in de Koninginnegalerij in Brussel.

Roos van de Velde werkt graag met materialen die een zekere substantie hebben, zoals plantaardig papier, plooibaar lood, touw en plantaardige vezels als stro. Ze tracht die materialen zelfs te combineren met haar voorwerpen in porselein.

Haar interieur bestaat uit vijf ruimten: het grote atelier met daarboven, als een reusachtige mezzanine, een meditatieruimte die ook dienstdoet als muziekkamer en als rustvertrek.

De benedenverdieping is de oude paardenstal, omgebouwd tot keuken en eetkamer. Op de verdieping bevinden zich twee kamers die nog vóór de andere werden gerenoveerd: de slaapkamer en een salon dat doet denken aan die gezellige kamertjes van weleer, vol souvenirs en kleine spulletjes.

De grote ruimte in de schuur verraadt de voorliefde van de kunstenares: ruwe, zelfs massieve materialen, organische bijdragen uit de natuur…

De natuur beïnvloedt haar werk als ceramiste, kijk maar naar haar eierdopjes op vogelpootjes. Die natuur is alomtegenwoordig, ook in huis.

“Ik inspireer me op de natuur, maar ik wil ook dat de voorwerpen die ik creëer, kunnen voortleven in de natuur, zoals die vazen die in de bomen hangen.” Het is dus geen toeval dat alle hoge ramen aan de zuidkant uit volledig plooibare vleugels bestaan. Zodra het weer het toelaat, staan ze open en verdwijnt het onderscheid tussen binnen en buiten zo goed als helemaal. Het vierkante waterbekken dat op minder dan één meter van de gevel werd uitgegraven, weerspiegelt het leven dat zich binnen afspeelt.

Hout is ook op verscheidene originele manieren aanwezig. De omlijsting van de doorgang tussen de grote ruimte en de keuken of de eetkamer, is een boomstronk die een eeuwigheid in een rivier lijkt te hebben gelegen. Sommige van de dikke eiken planken op de trap en de vloer van de bovenverdieping werden met opzet verbrand en meteen daarna in water gedompeld om de verbranding te fixeren. Een techniek om ze in de massa te kleuren, maar ook om ze hun wild en maagdelijk aspect terug te geven. Hout wordt ook gestookt in de grote lavastenen kachel, een gevaarte van drie ton dat rust op een vloer van grote arduinstenen, gerecupereerd uit zestiende-eeuwse kelders.

Meubelen zijn er schaars. Een meubel dat niet functioneel is, staat er gewoon niet. Toch is de sfeer romantisch te noemen en datzelfde kan ook gezegd worden van de dromerige kunstenares Roos van de Velde.

Overal in het atelier stoot je op basismaterialen (ijzer, papier, hennep…) of op schetsen. Haar werk staat op de tafel van de eetkamer of op het grote buffet. Haar tafelstukken worden zelden individueel gepresenteerd. Elk bord, bijvoorbeeld, is uniek. Door het te integreren in een groter geheel, draagt het bij tot het decor.

Je zou wensen dat de tijd hier blijft stilstaan, en dat de spinnen hier webben komen weven. Want het is in deze droomwereld, aan deze tafel van prinsessen met fijne handjes, dat Roos van de Velde ons uitnodigt.

dubbele

pag 148

150

152

Jean-Paul Gabriel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content