Lene Kemps
Lene Kemps Lene Kemps is de hoofdredactrice van Knack Weekend.

Dialogue kiest een nieuwe richting. Weg van de eend en de countrystijl naar een mix van invloeden. Patsy Redding en Guy Van De Steen zien het merk als basic, casual en inventief. Een gesprek met de gloednieuwe medewerker.

Hij studeerde af aan de Antwerpse Academie in ’96 met een prachtige damesachtige collectie en enkele verrassende herensilhouetten. In zijn derde jaar toonde hij elegante kleding voor rijpere dames. Er was altijd maar één woord om zijn esthetiek te beschrijven: couture. Guy Van De Steen zit ondertussen een jaar bij Dialogue. De zomercollectie is de eerste waaraan hij heeft meegewerkt. “Ik ben vooral inhoudelijk technisch bezig geweest: goede pasvormen, toegankelijke kleuren en materialen. Er zitten een aantal stuks in waar ik echt trots op ben. Een knielang manteltje in ruw, bijna rustiek linnen, met een Mao-kraagje dat je ook kan openleggen. Een eenvoudig jurkje met een schuine borstneep, waarvan het voorpand onder het rugpand verdwijnt. Eenvoudig, maar elegant. Wat veel plezier doet, is dat de winkels positief hebben gereageerd. Ze vonden dat het goed in elkaar zat.”

Samen met Patricia Redding werd besloten om de collectie een modernere richting uit te sturen. “De countrylook waarmee Dialogue begonnen is, heeft afgedaan, maar we kunnen dat bijsturen in de casual-richting die wel erg actueel is. We hebben de sfeer van de collectie een beetje verjongd. Tailleurs hebben we bijvoorbeeld niet meer gemaakt. We hebben vooral gezorgd voor een ruime keuze in basisstuks die je onderling kan combineren.”

Van De Steen is bezeten door couture, door een elegante vormgeving, door smaak. Hij kan uren doorgaan over het belang van een goedgeplaatste borstneep, de schoonheid van een rolzoompje, de juiste tint van fuchsia of de perfecte proporties voor een trui. “Mijn passie voor couture blijft. Langs de andere kant ben ik het verschijnsel gaan relativeren. Die shows zijn er voor de media en voor een handvol prinsessen, maar ik denk niet dat couture nog functioneert. Het is niet meer van deze tijd. Uiteraard zullen er altijd mensen bestaan die kwaliteit appreciëren, maar die zullen vermoedelijk opteren voor luxueuze prêt-à-porter, genre Michael Kors voor Céline en Marc Jacobs voor Vuitton. Waar zijn er nog gelegenheden om couture te dragen? Alleen in Hollywood. Maar het blijft me intrigeren, ik zou er doodgraag een tijd in ronddraaien. Ik heb natuurlijk gesolliciteerd bij Saint Laurent, mijn grote idool, maar ik heb een vriendelijk typebriefje teruggekregen: nee, bedankt.”

Na het afstuderen ging Guy zoals de rest van de klas heel Parijs en Milaan langs. Een ontmoedigende taak. “Ik heb héél veel gesolliciteerd. Noem een merk en ik ben er langs geweest. Prada, Gucci… Meestal word je erg afstandelijk ontvangen en moet je een formulier invullen. Bij Valentino wel eentje van twaalf pagina’s. Alaïa was heel plezant, die heb ik zelf gesproken.” Bij Trussardi lukte het. “Ik was verantwoordelijk voor de jeanscollectie. Dat is een serieuze afdeling, er werken vijf stilisten en ik moest dat allemaal zo’n beetje coördineren. Na een seizoen haalden ze Nicolas Ghesquire binnen en die besliste dat hij geen assistent nodig had, dus was ik van de ene dag op de andere overbodig.” Na medewerking aan de ondertussen verdwenen en veelbetreurde collectie van Christophe Charon en een aantal opdrachten voor privé-klanten, volgde dus Dialogue. “Ik leer elke dag bij. Het hele systeem achter een collectie, die grote machine die je in gang moet zetten, de contacten met klanten en fabrikanten, dat is erg verrijkend.”

Lene Kemps

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content