De mannenmode wordt almaar ‘slanker’. En wat met de bijhorende heren ? Eén ding is zeker : voor de modebewuste man wordt het leven er niet makkelijker op.

Het sterke geslacht lacht in zijn vuistje : tegenwoordig lopen ook voor mannencollecties graatmagere modellen op de catwalk. Mannen met maatje nul, ingevallen wangen door het vasten, ‘stekjesbenen’ en zo goed als geen achterwerk. En rond die pezige lijfjes kleren die op de huid plakken. In de marge van de discussie over de broodmagere meisjes in de modewereld, waarschuwen sommige commentatoren al voor een gelijkaardig fenomeen in de mannenmode. Ook die modellen zouden zich uithongeren om door een ringetje te kunnen.

De mannenmode wordt sinds enkele seizoenen immers almaar smaller, met alle gevolgen van dien voor de man. Jasjes en hemden worden claustrofobisch lichaamsbehang, waarin manoeuvreren even makkelijk is als op de Ring rond Brussel tijdens de ochtendspits. Broeken lijken op cellofaanverpakking, spannend tot in het kruis, polo’s en onderlijfjes verhullen niets meer en zelfs dassen verslanken tot liniaaltjes bij de meeste modehuizen.

De Italianen hebben het gedaan

Maar waar komt die ‘smalzucht’ vandaan ? Historici zullen met de beschuldigende vinger wijzen naar de ultraschriele mannensilhouetten van Raf Simons. En naar Hedi Slimane, creatief directeur bij Dior Homme. Om op zijn leeftijd nog in Slimanes pakken met potloodsnit te passen, vermagerde Karl Lagerfeld op dertien maanden maar liefst 42 kilo. “Zorg voor een oppervlakkige, niet al te gewichtige reden om te vermageren : bijvoorbeeld in een nieuwe garderobe geraken”, schreef hij in The Karl Lagerfeld Diet, de bestseller die de Chanelontwerper uit zijn hongerstaking distilleerde. Het wordt de komende maanden verplichte lectuur voor de modieuze man !

Dominique Vindevogel, zaakvoerder van het Belgische pakkenlabel Butch Tailors, legt de schuld van de slanktrend bij de Italiaanse mannen. “Die zijn van nature slanker gebouwd en dragen hun kleren liever près du corps. Italiaanse ontwerpers verstaan ook de kunst om getailleerde kleding te maken waarin men zich toch kan bewegen. Die trend komt onherroepelijk naar ons overgewaaid.”

Of de Belgische mannen al volgen ? “Het blijft wat wennen voor klassiekere types, maar alle hemden, pakken, truien en broeken worden tegenwoordig strakker gedragen”, merkt Dominique Vindevogel in zijn boetieks in Gent en Knokke-Zoute. “En wie vroeger bij ons een XL kocht, grijpt nu spontaan naar een Large.” Ook de Hasseltse ontwerper Stijn Helsen merkt het verschil : “Baggy is volledig out. Mannen willen er nu strak uitzien, met én zonder kleren. Kijk maar eens naar de hemden die je vijf jaar geleden kocht : die draag je nooit meer, omdat ze vormeloos zijn en wapperen langs alle kanten.”

Al was het natuurlijk wel lekker camoufleren in die losse kleding. De doorsnee Belgische man blijft per slot van rekening een bon vivant met aanleg tot pensvorming. Hoe geraakt zo’n specimen bijvoorbeeld in een strak getailleerde broek zonder dat de knopen er spontaan afspringen ? “Pantalons die de buik voor een groot stuk bedekken zijn passé”, legt Vindevogel uit. “De broeken van onze pakken beginnen nu veel lager op de taille, net onder het buikje. Dat zit veel comfortabeler.” Al is ook daarmee niet alles opgelost : hemden vlaggen er immers onherroepelijk uit aan voor- en achterkant, én er is gevaarlijk veel kans op bilnaad-exposure bij het vooroverbuigen.

Pech voor spierbundels

Valt er dan aan de magertrend te ontsnappen ? Nauwelijks. Vrijetijdslabels als Marc O’Polo en Esprit hebben ondertussen hun pasvorm bijgeschroefd, en ook in de denimsector maken zowat alle merken tegenwoordig smallere jeans, of aparte smallejeanscollecties tout court, zoals bij Diesel en Nudie Jeans. Maar waarom zouden wij mannen dat erg moeten vinden ? Want laat ons eerlijk zijn : velen van ons kunnen best die love handles of kilootjes teveel missen. Overtollig vet eraf sporten is geen zonde. Integendeel, de vrouwelijke partner zal het best weten te appreciëren dat manlief solidair is in de strijd tegen de kilo’s.

“De nevenwerkingen van de magerhype zijn al duidelijk te merken”, waarschuwt Vindevogel echter. “Mannen worden onzekerder over hun lichaam. We worden ook ijdeler : we besteden veel meer aandacht aan onze voeding en ons uiterlijk dan vroeger. Daarin gaan ze steeds meer op vrouwen lijken.” Al zou die trend wel eens contraproductief kunnen zijn : terwijl meisjes doorgaans willen afvallen, voelen sommige jongens en mannen zich net te dun. En ook fitnessfanaten zijn eraan voor de moeite. Met wat pech passen hun spierbundels, hoe welgevormd ook, straks in geen enkele outfit meer.

Door Thijs Demeulemeester I Illustratie Onze / Matita