“Een klassiek portret van mezelf ? Vergeet het. Met mijn benen bengelend uit een helikopter zonder deur, fotografeer ik de Noordzeekust. Heerlijk gewoon. Toen ik deze foto maakte, had ik me net een nieuwe fisheye aangeschaft. Prachtige lens, fantastisch speelgoed, ik was gelukkig als een klein kind. Ik kick op nieuwe snufjes en spitstechnologie. Geef me gelijk welke film- of fotocamera en ik kan ermee werken. Artiest, fotograaf, camera- of zakenman : ik noem mezelf een veelvraat. Net omdat ik al die jobs combineer, is er oneindige afwisseling. Routine sluipt nooit in mijn leven, daar ben ik veel te gretig en ongeduldig voor. Ik gruwel als mensen me vragen : ‘Doe je het op je 55e al wat rustiger aan dan vroeger, Wim ?’ Ik leef nog altijd in overdrive, als een lamp voor 220 volt, die permanent op 225 volt draait. En zolang de passie er is, stop ik niet. Toots Thielemans staat toch ook nog op het podium ?”

“Ik heb een haat-liefdeverhouding met België. Vanuit de lucht is ons land pastoraal en absurd tegelijk. Je herkent de knulligheid uit de duizend : waar de percelen schots en scheef zijn, de kust volgebouwd is en overal huizen gemorst zijn. Maar luchtbeelden liegen niet : onze taalgrens is ook een culturele breuk. Die verscheidenheid is interessant, maar werkt niet in een staatsvorm. Mijn luchtfoto’s zijn landschappen, opgevat als maquette. Dat levert soms verrassende beelden op, want er zijn plekjes – de fontein op het Brusselse Montgomeryplein bijvoorbeeld – waarvan je het schitterende grondplan pas ziet vanuit de lucht. Mijn luchtfotoboek Belgium. A View from the Sky heb ik gemaakt met de koning als denkbeeldige klant. En kijk, koning Albert, prins Filip en Louis Michel doen het cadeau op buitenlands staatsbezoek. Ik ben ook gevraagd om de eedaflegging van koning Albert te fotograferen. Een unicum, want van alle vorige kroningen werden schilderijen gemaakt. Ik ben dus hofleverancier en dat streelt natuurlijk mijn ego. Al ben ik de eerste om dat te relativeren : België is zo klein dat je snel iedereen kent en bij de top hoort.”

“Ik ben gefascineerd door licht in al zijn vormen. Bij een schilderij van Caravaggio word ik gewoon uitzinnig. En als ik in het Getty Museum in Los Angeles een werk van Hans Memling zie hangen, denk ik : dit is op zestig kilometer van mijn deur geschilderd en hangt verdorie aan de andere kant van de wereld. Vermeer, de zeventiende-eeuwse Hollandse schilder, is voor mij het begin en het einde. Zijn meesterwerk Het meisje met de parel heb ik in mijn fotostudio op zolder volledig nagebootst. Pure spielerei, die me een bom geld heeft gekost, maar ik ben er apetrots op. Rembrandt en Georges de La Tour pak ik binnenkort aan. Ach, ik ben geen kunstkenner, maar als leek geniet ik er veel intenser van.”

“Mijn leven is beheerst door beelden. Als cameraman holde ik vroeger roekeloos het nieuws achterna. Jeugdige onbezonnenheid om net díe dingen te doen die anderen niet durfden. Van bewegende beelden maak ik stilaan de overgang naar foto’s. Uit gezonde nostalgie, denk ik. Gefilmd materiaal verdwijnt in blikken dozen, en wordt alleen maar opgerakeld voor De Pré Historie of 50 jaar Televisie. Een foto is tijdlozer en kun je gemakkelijk eens opnieuw bekijken. Actief nieuws sprokkelen doe ik niet meer, maar ik heb mijn jachtinstinct zeker niet verloren. Ik lees nog alle kranten, ben verslaafd aan het radionieuws en ga nooit op stap zonder fotocamera : stel je voor dat ik een beeld zou missen !”

Door Thijs Demeulemeester