EEN EIGENTIJDS KUNSTKABINET

In hartje Antwerpen is de galerie Valerie Traan een meditatieve plek waar je geniet van zuivere architectuur, kunst en design. Een hedendaags kunstkabinet, net naast het Jordaenshuis.

De galerie met haar bijzondere naam bestaat amper één jaar en is nu al een begrip. Valerie Traan (een spielerei gebaseerd op de naam van galeriehoudster Veerle Wenes) straalt een onbevangenheid uit die meer eigen is aan het hedendaagse design – soms best grappig – dan aan de beeldende kunst.

Meteen weten we waarover het hier gaat. De galerie van Veerle Wenes brengt design dat dicht bij de kunst staat. “Dit is dus geen echte designgalerie,” legt ze uit, “ik wil ook niet enkel met designers werken, maar ook met beeldende kunstenaars, architecten of wie weet ooit zelfs met modeontwerpers die op kleine schaal objecten maken die een doel hebben. Wat je hier ziet, is utilitair. Kunst kan dat ook best zijn.”

Voor nogal wat ontwerpers en kunstenaars groeien kunst en design naar elkaar toe, deze trend is al een hele poos bezig. Veerle Wenes bracht in het afgelopen jaar onder meer tentoonstellingen van Studio Simple, Bram Boo, Muller Van Severen, kunstenaars die de grenzen aftasten tussen de genres. Momenteel laat ze een collectie meubelen zien van de architecten De Vylder, Vinck en Tailleu en Serge Vandenhove. Volgend jaar brengt ze nog een tentoonstelling met objecten van architecten.

“De kruisbestuiving tussen disciplines heb ik altijd boeiend gevonden”, stelt Veerle Wenes. Voor ze met deze galerie begon, was ze trouwens de samenstelster van de interdisciplinaire tentoonstelling Le fabuleux destin du quotidien in Grand-Hornu. Ze is zelf architect van opleiding, maar bouwde nooit een woning. Ze was aanvankelijk jarenlang in de communicatie actief en kreeg daar de smaak van de multidisciplinaire visie te pakken.

Kabinet

Beschouw dit pand dus gerust als een hedendaags kunstkabinet. Het ligt op een prominente plek, naast het Jordaenshuis. Daar heeft het natuurlijk niet direct mee te maken, maar het is evenzeer een artistieke tempel, in het hart van de stad. “Ik wilde helemaal geen galerie op het Zuid, tussen alle andere en ver van het centrum. En ik houd immers van de intimiteit van de stadskern. Daarom is deze ligging van belang”, legt Veerle uit. Het contrast tussen de drukke winkelstraten en de stilte van de galerie zorgt voor een meditatieve rust. Die sfeer komt wel door meer factoren, onder meer de zuivere architectuur. “Dit pand in de Reyndersstraat werd al eens verbouwd tot galerie, in 1979 was dat, door architect Eric De Vocht, maar werd uiteindelijk nooit als dusdanig gebruikt. De betonnen trapstructuur uit die tijd hebben we behouden, maar het ensemble werd herkneed door Bart Lens. Die architect voelt zeer goed oude gebouwen aan. De strakke binnentuin is een creatie van Kris Coremans.”

Veerle Wenes woont hier ook deeltijds. Het gebouw bestaat uit twee delen, de moderne en strakke expositieruimte en een dwars op de straat gerichte vleugel waarvan de oudste sporen wellicht nog zestiende-eeuws zijn. In dit oude deel heeft Bart Lens de woning ingericht. “Toen we dit ruime pand in de binnenstad vonden, vatten mijn partner Bob Christiaens, zonder wie dit project onmogelijk zou zijn, en ik het plan op om hier ook te wonen. Het is belangrijk dat je dicht bij de kunstenaars en het publiek leeft, dat vernauwt de band. De kunstenaars komen hier vaak over de vloer, ze tafelen hier, discussiëren, noem maar op. Een galerie runnen is immers een passie waar je mee leeft”, verduidelijkt Veerle Wenes.

De woonruimte was voor de aanvang van de werken quasi leeg. De gevels, de balklagen en een oude open haard bleven bewaard, alsook een gedeelte van de bakstenen vloeren uit de jaren zeventig, die rustiek en terzelfder tijd hedendaags ogen. Je komt vanuit de galerie binnen via de eetkamer met een grote tafel. Die tafel met een ruw mahoniehouten blad is meer een sculptuur dan een stuk design. Van daaruit geniet je van enkele doorzichten, onder meer naar de compacte keuken en een monumentale zitruimte met haard. De gehele invulling lijkt simpel, maar is gracieus van opbouw. Verrassend ook, want boven ontdek je enkele bijzondere hoekjes, zoals de donkere dressing en de badkamer met de recuperatiekastjes van Studio Simple.

Het contrast tussen de open ruimte van de galerie en afgesloten vertrekken van het woonhuis is aangenaam en verrassend. Deze artistieke plek is een aparte aanwinst voor het hart van de metropool.

DOOR PIET SWIMBERGHE . FOTO’S VERNE

“De kruisbestuiving tussen disciplines heb ik altijd boeiend gevonden.” “Ik wilde helemaal geen galerie op het Zuid, tussen alle andere en ver van het centrum.”