Een doos in de tuin

De leefruimte omvormen tot één groot volume met een achtergevel van vijftien meter glas: een voorstel dat door de bewoners van dit huis in eerste instantie argwanend werd onthaald. Architect Marc Van Schuylenbergh bewees dat hun twijfels ongegrond waren.

Sarah Reyn / Foto’s Jan Caudron

Arlette en Werner riepen de hulp in van architect Marc Van Schuylenbergh voor een kleine verbouwing aan hun woning. “We wilden de verwarmingsketel een andere plek geven en daarvoor waren enkele structurele wijzigingen nodig. Aan het einde van de rit kregen we een volledig nieuwe leefruimte”, lacht Arlette. De bewoners kochten deze woning in het Aalsterse een goede twintig jaar geleden en brachten in die jaren een aantal veranderingen aan. Achterin de woning bevonden zich eetkamer, keuken en zithoek, afzonderlijke ruimten die gescheiden werden door een tussengang. “Bovendien waren de ruimten vrij donker”, vertelt Arlette.

Architect Van Schuylenbergh stelde intuïtief voor om de achterliggende leefplaatsen onder te brengen in één groot, open volume dat volledig op de tuin zou uitgeven. Dat volume zag hij naar achteren uitspringen wat voor een diepte-effect moest zorgt. Aanvankelijk werd het voorstel een beetje sceptisch onthaald. “Zo’n ‘lege doos’ achteraan, is dat niet erg groot en kil”, vroegen de bewoners zich af. Na enig overleg kreeg Van Schuylenbergh toch groen licht.

Van Schuylenbergh: “Ik heb gewerkt rond drie assen. Er is de hoofdas in het verlengde van de hal, een tweede as is die van keuken, eetplaats en terras. De derde loopt van de bestaande zitkamer vooraan tot de prachtige boom in de tuin.” Aan de hand van die lijnen werden in het plafond drie grote koepels gecreëerd. De achtergevel is volledig in glas waardoor de opening op de mooie tuin optimaal is. “De eigenaars verklaarden me eerst gek: zoveel glas, dat is niet leefbaar”, vertelt Marc. “Maar dat is het wél, zeker omdat de achtergevel op schaal van de tuin is gemaakt. Daarenboven zorgen de gelijke glasvlakken voor een zekere rust.” Dankzij de koepels en de ramen is de lichtinval perfect.

We bezoeken het huis op een grijze dag en wanneer we na een wandeling in de tuin terug naar binnen gaan, merken we nauwelijks een lichtverschil. “We zien onze zitplaats achteraan graag als onze dag- of zomersalon”, zegt Arlette. “De leefruimte vooraan gebruiken we vaker op winteravonden.”

In de volledig opengewerkte ruimte zitten deuren noch scheidingsmuren, maar via de drie assen blijven de verschillende woonfuncties toch duidelijk. “Ik vind het heerlijk dat de ruimten nu communiceren, ik kan het me al niet meer anders indenken”, zegt Arlette. “Ik hou van de open keuken. Goed is ook dat het werkblad verscholen zit achter een wand om rommel aan het oog te onttrekken.”

De inrichting is licht en hedendaags, maar nooit koud. De architect koos samen met de bewoners voor een harmonieuze afwerking in metaalkleur: steunpilaren in inox, aluminiumramen, zilverkleurige spots van Modular, zelfs kleine metalen luidsprekers. De muren kregen een lichtgrijze tint, iets wat op het eerste gezicht niet opvalt, maar wel voor een zachte toets zorgt. Ook de open keuken is afgewerkt in een aluminium Millerighe-print; het werkblad is gemaakt van arduin. In de leefhoek staat een grote grijze Rolf Benz fauteuil. “Over de vloer hebben we even getwijfeld”, vertelt Arlette. “We dachten dat parket het geheel wat zou verzachten, maar hebben dan toch voor een vloer van groen dolomiet gekozen om de eenheid te versterken.” Marc vult aan: “Ik wilde niet alleen een zekere eenheid creëren, maar ook neutraliteit. Zo kunnen de bewoners in de toekomst als ze dat wensen hun interieur makkelijk anders invullen.”

In de eethoek neemt een drie meter lange tafel in teak een prominente plaats in. Een zeer besliste keuze van Arlette: “Ik wou een grote, houten tafel waar iedereen gezellig rond kan zitten en waar alles op mag gebeuren.” Tafel en rieten stoelen zijn tegelijk ook een verwijzing naar de woonkamer vooraan die haar klassieke, warme inrichting behield. “Daar werd niets aan veranderd omdat ik het contrast met de moderne achterbouw wou behouden”, zegt Marc. Met enkele mooie stukken, zoals een klassiek schilderij en een oude jukebox, is die leefruimte ook een stukje familieverleden. Door de hele woning merk je ook dat de bewoners verzamelaars zijn: je treft er werk aan van onder andere Belgisch kunstenaar Wim Delvoye en Amerikaans fotografe Nan Goldin.

Vooraan de woning zorgde Marc wel voor een nieuwe inrichting van de bibliotheek. Opnieuw als contrast met de moderne leefruimte achterin. Helblauwe muren en gordijnen, rode fauteuils en een houten vloer en bibliotheekkast vormen een opvallend, maar harmonieus geheel. Marc: “Het is een ruimte die volledig op zich staat, een plaats waar de bewoners zich kunnen afzonderen om te lezen of gewoonweg om tot rust te komen.”