Laurence Vanraepenbusch en Daniel Jejcic begonnen samen Calis : een zonnig en intiem eethuis met twee gastenkamers.

Restaurant en gastenkamers Calis : Hoogstraat 10, 8000 Brugge. 050 613181. www.calisbrugge.be Dinsdag en woensdag gesloten.

Twee mannelijke collega’s die wonen in Brugge waren boos omdat het door hen gekoesterde eethuis Calis niet voorkwam in ons culinaire stadsportret van Brugge (zie Weekend Knack van 10 november 2004). Dus trokken wij met de staart tussen de benen naar Brugge, waar wij onder een andere naam twee plaatsen reserveerden. Calis ligt op een boogscheut van de Grote Markt en bestaat een jaar. Het eethuis heeft zijn onderkomen in een gelijknamig pand uit 1899, gebouwd op ruïnes uit de vijftiende eeuw. Eten doe je in een van de drie eetvertrekken. Omdat de drie ruimtes ieder op een ander niveau liggen die door een trap zijn verbonden, doet de constructie aan een tekening van Escher denken, waarop mensen eindeloos omhoog en omlaag wandelen om altijd weer op hetzelfde niveau uit te komen. Het laagste kamertje is half in de grond verzonken en je kijkt er vanaf de straat makkelijk binnen. Als daar niemand zit, heb je de indruk dat het restaurant leeg is, en loop je, zoals wij eerder deden, al gauw verder. Ook deze keer was het onderkamertje leeg maar dat kon ons er niet van weerhouden nu de trap naar boven te beklimmen en daar de deur te openen.

Laurence Vanraepenbusch verwelkomde ons en het rook er naar vis en gebruinde boter. Haar echtgenoot, Daniel Jejcic, houdt van achter de toog in zijn open keuken al fluitend de boel in de gaten. De twee zijn in Brugge geen onbekenden : Laurence baatte voorheen Het Dagelijks Brood uit en Daniel, een Fransman van Joegoslavische origine, was de man achter bescheiden eethuizen als La Papillotte en Le Panier à Salade. Zijn kookkunst geniet een goede reputatie bij mensen die houden van gerechten uit de zonnige en zuiderse marktkeuken.

Intieme eethoek

Calis is ook op zijn zuiders ingericht met Andalousische persiennes en een Portugese tegelvloer. Gaudi-achtige lampen hangen aan aards gekleurde muren. Er is een intieme eethoek voor romantische zielen en boven de eetkamers kwamen twee gastenkamers. De spijskaart is kort en er is geen menu. Een leien bord vermeldt een tiental wijnen. De kurk ging van een Château Roc de Boissac, een sappige, soepele Puisseguin Saint-Emilion 2000 waarmee wij het goed konden vinden (26 euro). Op tafel kwam zuurdesembrood met zelfgemaakte tapenade en er verschenen twee verschillende voorgerechten : sandwich van krokant gegaarde bloemkool afgedekt met rauwe plakjes sint-jakobsschelpdier en krullen eendenlever (een echte voltreffer, 17 euro) en trio van garnalen in de vorm van loempia met garnalen, tartaar van garnalen op aardappelpuree en salade van garnalen met witloof (14 euro). Na deze smakelijke entrees was het tijd voor gebakken slibtongetjes van goede kwaliteit met gribichesaus (kappertjes, hardgekookt ei, augurk enz.), een bouquet salade en een zak zelfgemaakte frieten, gepresenteerd in tafelstandaard (19 euro) en hertenfilet afgedekt met smeltende eendenlever en opgediend met in boter gewentelde schorseneren, in boter gebakken wilde paddestoelen en aardappelpuree met een klontje boter (26 euro).

Daniel Jecjcic doet zijn ding en gebruikt daarbij goede producten. Wij waren zo tevreden dat wij het nagerecht oversloegen.

Pieter van Doveren I foto’s Jan Caudron