EEN BEETJE AMBITIE IS ER ALTIJD

Redactie Knack

10-01-2006, 23:00 Bijgewerkt op: 07-12-2020, 22:21

Van de drie Belgen die straks in Engeland strijden voor een plaatsje in de G4 Challenge is Liesbeth Breesch de enige vrouw. Een kennismaking.

Liesbeth Breesch oogt op het eerste gezicht als een wat frêle tiener. Vergis u niet : over een week vertrekt de 25-jarige doctoraatsstudente geologie naar het Engelse Eastnor Castle om er mee te dingen naar een van de duur bevochten plaatsjes in de G4 Challenge. De G4 Challenge is een initiatief van Land Rover en brengt eind april 2006 vertegenwoordigers van achttien landen naar Thailand, Laos, Brazilië en Bolivia om er vier weken lang, in diverse disciplines een onderlinge strijd te voeren om de Trophy. Liesbeth drong als enige vrouw uit de Belgische selectie door tot de internationale finale. Dat kan geen toeval zijn.

“En toch stapte ik veeleer om het amusement in het avontuur”, herinnert de rugbyspeelster en speleologe zich. “Zo van, we zien wel hoe het loopt.” En het liep prima. Ook dat kan geen toeval zijn.

“Ik heb altijd graag aan sport gedaan : veel lopen, zwemmen en mountainbiken, naast rugby en speleologie. Voor mijn studie breng ik ook enkele weken per jaar door in het Omangebergte in de Verenigde Arabische Emiraten, om stalen te nemen. Daarbij moet wat geklommen worden en dat vergt enige fysieke conditie. Maar zo intens is het nu ook weer niet. Ik bedoel maar, ik ben geen supervrouw. Maar ik klauter nu eenmaal graag, en grotten verkennen is een boeiende bezigheid. Vorig jaar deden we een doorsteek van dertien uur in de Pyreneeën, en dat is een heel mooie ervaring geweest.”

Rugby lijkt voor een buitenstaander anders wel een heel fysieke bezigheid.

Dat valt best mee, ik zie het veeleer als een tactisch spel waarin je een schakel bent in een groter geheel. Natuurlijk is het ook een contactsport, maar dat vind ik juist prettig. Ik sta eigenlijk nooit stil bij het gevaar van kwetsuren. Al heb ik inderdaad momenteel een beetje last van mijn knie, maar dat gaat wel over.

Toch lijkt het een hele klus om met mannen te kampen.

Dat klopt, maar dan alleen op fysiek gebied. Eén van de twee Belgische mannelijke geselecteerden is een semiprof-mountainbiker en dat is dus wel even uitkijken. Gelukkig gaat zo’n Challenge niet alleen over fysieke kracht. Er zijn ook punten voor teamspirit, navigatie, 4×4-rijden en zelfs EHBO. Dus helemaal kansloos ben je als vrouw toch niet. Ach, ik laat het allemaal een beetje op me afkomen, we zien wel. Doordat ik dacht geen enkele kans te maken bij de selecties in de Ardennen, leefde ik daar heel ontspannen naartoe. Gaandeweg liet ik me toch wel meeslepen en de tweede dag merkte ik dat ik toch wel heel graag naar Engeland wilde. Soms denk ik dat het misschien wel lukt om helemaal tot in de finale te geraken.

En het terreinrijden ?

Om de waarheid te zeggen heb ik me nooit erg beziggehouden met auto’s, maar sinds de selecties en sinds mijn vriend Dries een Discovery heeft gekocht, is dat wel veranderd. De komende weken wordt daar verder aan gesleuteld, met wat hulp van Dries die mijn kennis van de autotechniek wil bijspijkeren. Mijn sterkste punt is misschien wel dat ik snel bijleer. Ik kan in geen tijd iets oppikken en toepassen. Veel tijd voor meer voorbereiding is er trouwens niet. Ik fiets wel elke dag naar het werk, heb een goede basisconditie. Maar van het mountainbiken is nog niet veel in huis gekomen. Anderzijds heb ik wel veel meer gelopen omdat ik ervan uitga dat je met een betere lichamelijke vorm ook psychologisch gewapend bent.