Twee jaar geleden stierf de veel te weinig bekende architect Eddy François op 52-jarige leeftijd. Hij bouwde magnifieke bungalows, zoals dit boshuis dat hij nog net voor zijn dood afwerkte

We ontdekken de woning in een heidebos ten oosten van Antwerpen. Het is de laatste volledig door architect Eddy François gebouwde en afgewerkte woning. Hij ontwierp een shelter die de natuur overal binnenlaat en het directe zonlicht weert. De constructie is een ode aan de natuur rondom, die via grote raampartijen alomtegenwoordig is.

“En die ons blijft fascineren, van ’s morgens tot ’s avonds. We woonden vroeger in een loft in de stad en dan besef je amper hoe belangrijk de natuur wel is”, legt Peter Dekens uit, die hier samen met Alexandra Cordia woont. De woning is ook een beetje hun creatie, omdat ze destijds doelgerichte wensen hadden voor architect Eddy François die een jaar na de afwerking overleed. Ze wilden een landelijk huis waarin je echt een band voelt met de natuur. Dat is niet vanzelfsprekend, want veel villa’s zijn eigenlijk weinig meer dan in de natuur gedropte stadswoningen. “Hier heb je dat gevoel helemaal niet. Als bijvoorbeeld de vensters openstaan,” vertelt Peter, “dan waaien de bladeren gewoon naar binnen. En dat stoort niet.” Ze gaan dan bij wijze van spreken op in de ruwe bakstenen vloer.

Belgische bakstenen

Ook de balkenzoldering benadrukt het landelijke karakter. Eddy François was gefascineerd door landelijke gebouwen en probeerde het burgerlijke villakarakter van zijn vrijstaande woningen wat te verbreken, onder meer door het gebruik van materialen die door veel moderne architecten als rustiek werden afgedaan, zoals baksteen voor de vloeren en hout voor de balken. “Voor Eddy was het tactiele heel belangrijk”, onderstreept Peter Dekens. “Hij hield van echte bouwmaterialen met een zekere ruwheid.” En liefst van artisanale makelij, zoals de bakstenen die trouwens van Belgische makelij zijn. “En hij vond ook dat het licht, maar niet de zon overal moest binnenvallen. Daarom koos hij voor donkere vloeren, een donker plafond en een luifel. Dat geeft het interieur meer intimiteit.”

Peter en Alexandra wilden geen te strakke woning, maar een ruimte waarin er plaats is voor een wat nonchalantere levensstijl. En ze wilden ook wat van de typische ontspannen sfeer van een Scandinavische vakantiewoning. Eddy François ontwierp geen traditionele bungalow met lage plafonds, maar gaf het hoofdvolume een plafond van meer dan drie meter hoog, waardoor je al van bij het binnenstappen onder de indruk raakt van een zekere monumentaliteit. Die wordt nog versterkt door de hoge vensters en deuren. “Hij combineerde de bakstenen ook met beton voor de dwarse tuinvleugel, een knipoog naar de architectuur van het brutalisme, die we mooi vinden”, aldus Peter.

Dwars op de centrale leefruimte staat in de tuin een grote luifel die zowel als carport, bergruimte en overdekt terras dienstdoet. Tegelijk sluit ze de tuin af en versterkt zo de intimiteit. Ze vormt een belangrijk onderdeel van de woning, die er extra visuele belevingswaarde door krijgt. Ook in de masterbedroom, aan de achterzijde, is de natuur omnipresent: de kamer ligt echt in de tuin en oogst zowel de morgen- als de avondzon.

Tekst Piet Swimberghe & Foto’s Jan Verlinde

“Voor Eddy François was het tactiele heel belangrijk. Hij hield van bouwmaterialen met een zekere ruwheid”

Het plafond van meer dan drie meter hoog zorgt voor monumentaliteit. De statige vensters en deuren versterken die nog.

“Als de vensters openstaan, waaien de bladeren gewoon naar binnen. Maar dat stoort niet”