Pierre Darge / Foto’s Lieve Blancquaert

“Ik had in mijn geboorteland Ghana voor kapster geleerd. Mijn ouders hadden niet het geld voor hogere studies en moeder vond dat ik beter mijn handen leerde te gebruiken. Maar ik wilde ook vooruit, weigerde me neer te leggen bij mijn Afrikaanse situatie. Daar heerst volop solidariteit onder de mensen en de families klitten er perfect samen, maar er is zo weinig materieels om te delen doordat er zo weinig werkgelegenheid is. Alleen de kinderen van rijken wordt meteen een job aangeboden. Poor people stay suffering. En ik weet wat dat betekent, daar heb ik geen televisiebeelden voor nodig. I feel it.”

“Ik heb hier weinig aanpassingsproblemen ondervonden. Na een auto-ongeval, waarbij ik mezelf niet goed verstaanbaar kon maken, kreeg ik van iemand de raad om de taal te leren. Dus ben ik naar de VDAB gestapt en heb er Nederlands geleerd. Het was het beste advies dat ik hier ooit heb gekregen. Sindsdien communiceer ik beter, voel me beter op mijn gemak en de mensen met mij. Klanten brengen een broodje mee, ik schenk koffie of maak een kom soep, want het knopen van zo’n vlechtjes duurt toch zes tot zeven uur.”

“Toch ervaar ik dat de Belgen stugger zijn dan wij, Afrikanen, ze sluiten zich meer af, kennen nauwelijks hun neven en nichtjes. Ik vermoed dat ze bang zijn voor het sociale verkeer, laten hun kinderen nauwelijks bij de buren langslopen. Soms schrikken ze als ik goeiedag zeg. Jammer, want vriendschappen tussen ouders ontstaan vaak via het contact dat de kinderen met elkaar hebben. Belgen hebben alles, behalve een goed contact met elkaar, zetten hun kinderen voor de televisie of de computer, en zien er zelden gelukkig uit. Dat gebrek aan vriendschap betekent dat er weinig gelegenheid is om hun hart uit te storten, hun problemen met anderen te delen. Dus lopen ze naar een sociale helper of een dokter die maar met een half oor luistert. Als je die problemen niet kunt delen, krop je ze op, met alle gevolgen van dien. It’s very sad.

“Home is where you feel comfortable, en voor mij is dat hier. Ik leef eenvoudig, werk hard en voel me daar goed bij. Ik heb geen behoefte om een computer te kopen, omdat ik mijn vrije tijd voor mijn kinderen wil reserveren. Ik hou van eenvoudige dingen, van een avondje in het café Bauhaus omdat er geen luxe is, ik er veel vreemdelingen ontmoet en alles eenvoudig gehouden wordt. Elke zondag ga in naar Het Vagevuur in de Sint-Amandsstraat, ook al vanwege de eenvoud, het eten is er number one, de service uitstekend. Je zult me niet horen klagen over het gebrek aan animatie in de stad, er zijn veel cafés en discotheken, twee nachtwinkels in de Ezelstraat, en vier in de Langestraat. In de zomer is het helemaal tof, als de terrasjes afgeladen vol zitten en de stad gevuld met toeristen. Dat is ook goed voor de commercie, al haal ik de meeste klanten via mond-tot-mondreclame.”

“Vorig jaar reisde ik voor een maand naar mijn familie in Ghana, en stelde er vast dat al mijn vroegere vrienden waren uitgezwermd. Mijn echte vrienden zitten nu in Brugge. Maar het blijft vreemd: als ik zie hoeveel hier wordt weggegooid, moet ik even slikken. Omdat er in Ghana zo weinig is. Vorig jaar op vakantie ontmoette ik er op het strand een hoogzwangere vrouw, een kind op de rug gebonden, die tevergeefs een gevangen vis aan de man probeerde te brengen. Ik gaf haar wat geld en draaide me om om te huilen. I didn’t take the fish.

“Er wordt ook zo weinig gelachen, terwijl zoveel mensen toch alles hebben. Ik ben blij dat ik zelf met een zaak ben gestart en zoveel heb opgebouwd, mijn Afrikaanse droom heb gerealiseerd. Maar dat is niet alles. Ik wil me ook bezighouden met liefdadigheidswerk voor kinderen, kinderen van overal ter wereld, ook die van hier. Omdat ik hier zoveel gekregen heb en tegelijkertijd zoveel verborgen armoede om me heen zie.”

“Maar ik wil ook een boodschap kwijt aan alle vreemdelingen die hier aankomen. Ik wil hun vertellen dat er hier zoveel mogelijkheden zijn, maar dat ze zelf een hand moeten uitsteken als ze willen dat de Belgen hen accepteren. Ze moeten bewegen zoals de Belgen, de taal leren, naar school gaan en werken. They have to pick up the good things.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content