DIRK SCHÖNBERGER

CREATIEF DIRECTEUR BIJ ADIDAS

ALS TIENER DROEG IK NOOIT JEANS. De jaren zeventig en tachtig waren de hoogdagen van de jeugdcultuur, en ik dweepte veeleer met de Mods en de New Romantics. Zo ontdekte ik ook het pak en mijn liefde voor vintage mannenkleding. Sneakers boeiden me niet, maar van de borsalino van mijn grootvader maakte ik gretig gebruik.

“VOLG JE PASSIE”, WAS THUIS HET MOTTO. Mijn vader was tegen zijn zin advocaat geworden, en dus stonden mijn ouders volop achter mijn artistieke keuze. Al bleven ze altijd wel bezorgd over de goede afloop. Zelfs toen ik al jaren mijn eigen collectie maakte.

IK BEN TROTS OP MIJN AFKOMST. Ik ben geboren en getogen in Keulen, en destijds droomde ik er ook van om daar iets op te bouwen. Alleen wilden potentiële financiers en producenten me amper ontvangen. Die reserves ten opzichte van jonge ontwerpers zijn gebleven. Creatief talent genoeg in Duitsland, maar zonder grote orders en veel show tel je er niet mee.

ANTWERPEN HEEFT ME GEMAAKT TOT WIE IK BEN. Als jonge ontwerper vond ik er al gauw mensen met wie het klikte en die mijn aandacht voor details en afwerking waardeerden. Al die steun overweldigde me zelfs : hoe ik meteen als een van ‘de Belgen’ beschouwd werd, ook al was ik dan een Duitser die zijn modeopleiding in Firenze en München gevolgd had.

ALS ZELFSTANDIG ONTWERPER WAS IK NIET ECHT VRIJ. Wat ik verdiende, moest meteen opnieuw geïnvesteerd worden, en mettertijd werd de plek die ik voor mezelf had veroverd een harnas. Een ontwerper kan immers niet zomaar zijn stijl omgooien, al probeerde ik dat wel. Te weinig, denk ik nu.

IK BLIJF NIET IN HET VERLEDEN ROEREN. Uiteraard was mijn vertrek uit Antwerpen geen prettige periode. Je eigen vlees en bloed opgeven terwijl je dag en nacht geknokt hebt, dat moet wel een wond maken. Maar voor weemoed heb ik niet veel tijd : sinds 2007 ben ik altijd aan de slag geweest.

IK HOU VAN MIJN LEVEN IN BERLIJN. Het is de stad bij uitstek voor wie zich in de kunsten wil verdiepen, en de gastvrijheid van de mensen is oprecht. Bovendien is het de ideale plek voor wie zich tot de man en vrouw in de straat richt. Ik wil geen kleren maken die je alleen op de catwalk ziet.

IK WIL GELOOFWAARDIG ZIJN. Ook als het label niet mijn naam draagt. Bij Joop ! veranderde het management zo vaak van mening dat het bedrijf op een rollercoaster leek. Bovendien zaten de licenties overal verspreid. Toen het imago voor de zoveelste keer om moest, had ik er genoeg van. Ik wilde niet van de ene dag op de andere een nieuwe visie verkondigen, en nog minder toen bleek dat de ideeën van het management haaks op de mijne stonden.

IK MIS SOMS HET TEKENWERK. Daar heb ik bij Adidas niet veel tijd voor. Mijn rol is er vergelijkbaar met die van een consultant : ik geef creatieve input en zorg ervoor dat we relevante producten aanbieden voor alle soorten consumenten. Terwijl ik vroeger één statement maakte per seizoen, moet ik nu een hoop boodschappen tegelijk verwerken.

BEDRIJVEN ZIJN TE SNEL TEVREDEN. We zijn succesvol en dus hoeven we niets te doen, luidt vaak hun redenering. Terwijl op je lauweren rusten dodelijk is. In die zin doe ik nu hetzelfde als toen ik mijn eerste mannencollecties maakte : experimenteren, grenzen verleggen en de zaken in beweging krijgen.

–

Dirk Schönberger (44) is sinds een half jaar creatief directeur van de Sports Styledivisie van Adidas. Hij begon zijn carrière in 1992 als assistent van Dirk Bikkembergs, vier jaar later lanceerde hij zijn eigen label. Na financiële problemen ging Schönberger in zee met bvba 32, de holding van Ann Demeulemeester, tot de stopzetting van zijn label in 2007. Schönberger verhuisde naar Joop ! in Hamburg, waar hij tot december 2009 creatief directeur was. Info: www.adidas.com.

DOOR WIM DENOLF