Mijn vader was een gepassioneerd patissier. In elke stad zocht hij meteen de beste patissier op. Ik doe net hetzelfde, bij juweliers natuurlijk.

Degelijkheid, eerlijkheid en correctheid, in combinatie met warmte, gezelligheid en geborgenheid kreeg ik mee van thuis. Die ouderwetse degelijkheid herken ik bij heel veel mensen van mijn generatie, alleen verwoorden ze dat te weinig.

Ik ben de jongste van vijf zonen. Dat gaf veel voordelen : ik hoefde niets te vragen, het was al vier keer vĆ³Ć³r mij gevraagd, maar ik heb me verder nooit verwend gevoeld.

Ik was twaalf toen ik oog kreeg voor juwelen. Omdat mijn vijf jaar oudere broer toen een zaak begon. Daar is de vonk overgeslagen.

Twaalf dagen na het beƫindigen van mijn juweliersopleiding in Antwerpen, kon ik in Zwitserland aan de slag. Als jongen van twintig, kwam ik er in contact met de wereldhandel van de horlogerie. Ik was het mannetje dat naar de verhalen luisterde van mensen uit de hele wereld. Daar begon ik elke dag ontwerpen voor mezelf te maken, maar alleen nog maar op papier.

Ik begon mijn eigen ontwerpen pas uit te voeren, toen ik in mijn eigen zaak in Hasselt geen bevrediging meer vond in het aankopen en verkopen van juwelen. Mijn eerste ontwerp, een armband, lag slechts enkele uren in de etalage, voor een beginnend createur is dat een enorme stimulans. Maar sinds die tijd draag ik ook de onrust in me mee, die elke ontwerper kent : als het klaar is, moet er iets nieuws gemaakt worden, en het is nooit klaar.

Mijn horloge moest er een zijn zoals er nooit eerder een gemaakt was. Met een mechanisch binnenwerk van topkwaliteit dat in Zwitserland wordt gemaakt. Terwijl de vormgeving van de A One, met zijn typische bouw, helemaal onze eigen blauwdruk is.

Het gaat niet om centen, wel om de passie. En om de goodwill van mensen, want die moeten bereid zijn u te helpen en de geheimen van de fabricatie met u te delen. De contacten uit mijn Zwitserse jaren hebben daarbij centraal gestaan.

Een horloge ontwerpen, is even emotioneel als een gedicht schrijven – alleen duurt het veel langer. Daarom is er veel doorzetting nodig, vooral op de momenten van ontmoediging. En die duiken op als aan die emotie geraakt wordt.

In ons vak meten we de tijd, terwijl de tijd niet bestaat.

Een mechanisch horloge is als een kleine motor die veertig jaar lang loopt. Een perpetuum mobile, gemaakt volgens technieken die al eeuwen worden gebruikt. Een object dat door veel verfijnde mensenhanden is gegaan vooraleer het wordt afgeleverd.

In Biafra hebben de mensen niets te eten, maar ze dragen wel juwelen. Van oorbellen tot kralen, omdat juwelen eigen zijn aan de mens, een manier om zich van een ander te onderscheiden.

Vrouwen dragen nu ook mechanische horloges. Omdat ze niet willen achterblijven op de man, en omdat een horloge het verlengde is van jezelf, net zoals schoenen en kleren.

Ik ken al de kopers van mijn horloge persoonlijk. Dat zijn er 420 in vier jaar. Ze kunnen alleen bij mij, bij mijn broer of mijn neef terecht. Als ze de A One tien minuten om de pols hebben, en die kunnen betalen, kopen ze er een.

De weg naar het doel is zonder fout het mooiste doel zelf.

Denis Van Esser (48) is de man achter de A One, het enige Belgische mechanisch luxehorloge,

waarvan nu een beperkte Moonphase-editie op de markt komt (28 exemplaren).

Door Pierre Darge / Foto Charlie De Keersmaecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content