In het begin van deze eeuw al was Deauville

een welvarende en prestigieuze badplaats.

De paardenrennen en polowedstrijden brachten

de jet set naar dit Normandische kuststadje.

Het mooie volk werd ontvangen in stijl :

prachtige villa’s en hotels en

een indrukwekkend casino. Het patrimonium

en de sfeer van weleer is tot op vandaag

wonderwel bewaard gebleven.

TRUI MOERKERKE

Mijn vrouw was mooi en elegant. Ze had wel dertig avondjurken in haar kast hangen. Ik gaf haar alles. Elke donderdagavond kwamen we naar het casino. We hadden een vaste tafel in het restaurant. Dat waren tijden. Twee jaar geleden is ze gestorven. Vredig, want ze heeft een zeer gelukkig leven geleid. ” De oude man kijkt glimlachend voor zich uit. Zijn tafelgenoten, een bejaard echtpaar, knikken begrijpend en nippen van hun glas naar alle waarschijnlijkheid exquise witte wijn. Luistervinken is onbeleefd, maar die middag zijn er slechts twee tafels bezet in het sjieke restaurant L’Etrier van hotel Le Royal in Deauville. En ondanks de grandeur van de omgeving, die aanzet tot een konversatie op gedempte toon, praat de man luid. Hij en z’n gezelschap zijn habitués van het hotel, horen we achteraf. Ze komen al jaren, en nemen altijd dezelfde kamer. Het gesprek kabbelt rustig verder : over hun bezittingen, verre reizen, over de kinderen die het zo goed stellen, de kleinkinderen die naar de universiteit gaan. Ze bevestigen het imago van Deauville : een luxebadstad met een groots verleden.

Voor Deauville begon alles in 1862. In dat jaar liet hertog de Morny, onwettige halfbroer van Napoleon III en industrieel, er een paardenrenbaan aanleggen. Dat maakte het rustige, Normandische badstadje in korte tijd tot een place to be voor de Franse en Britse jet set. Om al dat mooie volk te ontvangen, werden prachtige hotels, villa’s en een indrukwekkend casino gebouwd. Dat patrimonium is wonderwel bewaard gebleven. Zodat de beroemdheden en rijken der aarde nog altijd graag naar Deauville komen. In juli voor het jazzfestival Swingin’ Deauville. In augustus voor de paardenrennen, de polowedstrijden en de internationaal gereputeerde paardenmarkt. In september voor het festival van de Amerikaanse film.

Tegen de muren van het hotel hangen tientallen foto’s : Jessica Lange, Kim Basinger, Tom Cruise, Michael Douglas, John Travolta. Ze waren hier allemaal te gast tijdens het jaarlijkse filmfestival. De kamers en suites in directoirestijl zijn indrukwekkend. “We verkopen dromen. Het gaat om veel meer dan een kamer met een bed”, zegt Pascal Brun, direkteur van Le Royal. “Slapen kan je immers ook in een eenvoudiger en goedkoper hotel. Wat wij meer bieden is een luxueuze omgeving en een zeer persoonlijke service. ” Brun onderstreept zijn betoog met een anekdote. Aktrice Rebecca de Mornay wilde om middernacht paardrijden. Geen probleem, er werd voor een paard gezorgd.

In augustus had Pascal Brun een klant die voor een week één suite en 25 kamers huurde, iemand uit het polomilieu. “In augustus zie je hier echt het mooiste en rijkste volk. Dan bruist de hele stad. “

Na een kopieuze maaltijd doet de buitenlucht goed. Een stralende zon heeft de grijsheid van de ochtend verdreven. “Kwatongen beweren dat het in Deauville altijd regent”, had Eric Lustmann, marketing- en commercieel direkteur van de hotelgroep Barrière in Deauville, ons verteld. “Maar als het hier regent of mistig is wat overigens ook charme heeft , kan dat op enkele uren omslaan in de goede richting. ” Het bleek geen marketingpraatje. Op het strand worden de kleurrijke parasols opengezet. In de zee wordt gezwommen. Op de houten promenade wordt gewandeld. Deze plankenvloer langs het strand, les Planches, werd in het begin van deze eeuw aangelegd opdat de elegante dames met hun lange jurken niet door het zand zouden moeten ploeteren. Vandaag wandelen nog altijd elegante dames en heren over de plankenvloer. “Deauville is zeer parisien, het wordt ook wel Paris-sur-mer genoemd”, vertelt Eric Lustmann. “Veel Parijzenaars komen hier hun weekend doorbrengen. Parijs ligt op nauwelijks twee uur autosnelweg van hier. Onze groep doet nu inspanningen om Belgische en Britse toeristen aan te spreken. Want ook die afstand is haalbaar, zelfs voor korte trips. “

In de toeristische ontwikkeling van Deauville speelden enkele ondernemers een grote rol. Eugène Cornuché, de oprichter van het Parijse restaurant Maxim’s, is niet alleen de man van les Planches : in 1912 gaf hij de opdracht om langs de zeelaan een indrukwekkend casino te bouwen en even verderop Hôtel Normandy. Dit hotel, opgetrokken in Anglo-Normandische stijl met pastelkleurig vakwerk, is een begrip. Beroemde gasten alweer, en Claude Lelouch filmde er voor Un homme et une femme. In 1913 kwam er aan de andere kant van het casino nog een hotel : Le Royal, eveneens met zicht op zee, opgetrokken in een rekordtijd van acht maanden.

François André volgde Eugène Cornuché op als direkteur van het casino van Deauville. Ook hij gaf de badstad een injektie. In 1929 bouwde hij Hôtel du Golf, in een rustige omgeving even buiten het centrum van Deauville. Tegenwoordig slaan Sean Connery en Alain Prost er weleens tegen een balletje. André beperkte zich niet tot Deauville en werd aktief in het hotelwezen in andere Franse steden. Toen zijn neef Lucien Barrière in 1962 de zaken overnam, was de basis gelegd voor een hotel- en casino-imperium. Vandaag bezit de groep Lucien Barrière waarvan de meerderheid van de aandelen nog steeds in handen is van de familie Barrière twaalf luxehotels en dertien casino’s in Frankrijk. Diane Barrière kwam na de dood van haar vader in 1990 aan het hoofd van de groep. Op tal van brochures prijkt haar foto : glamoureus, flamboyant en evenveel, zo niet meer star-appeal dan de beroemde bezoekers. “Ze is niet zomaar een uithangbord”, zegt Eric Lustmann. “Ze groeide op in de hotelbusiness en zit boordevol ideeën. We hebben aan haar een kompetente direkteur. “

Op het terras van een suite op het gelijkvloers in Le Royal staat een schommel. Voor de kinderen van Diane Barrière. “Ze heeft in het hotel een appartement. Het hele gezin komt hier graag in de zomer”, vertelt Eric Lustmann.

In een interview met een lokaal magazine had Diane Barrière het over haar passie voor Deauville. “Ik heb hier een fantastische kindertijd beleefd. Pour moi, les Planches, c’est ma Madeleine. “

Deauville zou Paris-sur-mer niet zijn zonder mooie boetieks. Het centrum is klein, maar bevat een hoge koncentratie grote namen : Hermès, Ralph Lauren, Cartier, Ferragamo, Louis Féraud, Louis Vuitton,… Geen Chanel-boetiek meer, hoewel het in Deauville was dat Gabrielle Chanel toen noemde ze zich nog niet Coco de basis legde voor haar sukses. In de zomer van 1913 kwam ze er aan met haar Engelse vriend, de zakenman en polospeler Boy Capel. Ze huurden de sjiekste suite in Le Normandy, en openden een winkel in de sjiekste straat. Haar sportieve zomerkleding, subversief voor die tijd, was een schot in de roos. Chanel vertelde later dat heel haar fortuin gebaseerd was op een oude pull die ze had aangetrokken omdat het koud was in Deauville. Ze had het voorpand doorgeknipt, en op de pull een kraag en een strik gezet. Ze kreeg meteen tien bestellingen.

Om het modieuze imago van Deauville te onderstrepen, worden in het casino regelmatig defilés georganizeerd. “Onlangs was er een show van vier grote juweliers van de Parijse Place Vendôme. Topmodel Karen Mulder liep mee. Dat zijn aktiviteiten die helemaal bij ons imago passen”, zegt Eric Lustmann. “Hier in de buurt worden trouwens veel modefoto’s gemaakt. ” Op de binnenkoer van Le Normandy bevestigt een modeploeg het gezegde. Een blonde mannequin poseert in een witte broek, een gesofistikeerde versie van het traditionele matrozenpulletje en mocassins van Gucci. Très Deauville.

Links : stijlvolle kleedkamers geven uit op de houten promenade. Onder : typische villa’s met zicht op zee.

Als het hier regent of mistig is, kan dat op enkele uren omslaan in de goede richting.

Het Hôtel Normandy uit 1912 is een begrip.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content