Deze week begint Weekend Knack met een nieuwe rubriek. We bespreken charmante hotelletjes, die het liefst in een oud pand zijn ondergebracht, maximaal een twintigtal kamers tellen, door de eigenaar zelf gerund worden, en niet verder dan een paar uur rijden van Brussel liggen.

Mevrouw Monica Bock is een doener die 22 jaar geleden in ons land neerstreek en na een carrière in Mol naar iets anders uitkeek. Een droomhotel in een oud pand in hartje Antwerpen bijvoorbeeld, waar dienstverlening centraal stond. Om een cliché te gebruiken: a home, away from home. Na een zoektocht van zes maanden vond ze drie panden in de Keizerstraat mét een koetshuis, waaraan anderhalf jaar werd getimmerd en verbouwd. “We misten Antwerpen Culturele Hoofdstad omdat de verbouwing niet af was. Dat is jammer, maar ik wilde dat het hotel eerst in orde was. Helemaal in orde. Op 1 oktober 1993 openden we de deuren.”

En in orde is het, terwijl het resultaat oogverblindend mooi is ook. “Terwijl je hier nog bent, wil je al terugkomen”, staat er in het gastenboek, te midden vele andere complimenten van gasten wereldwijd. De folder spreekt van een petit grand hôtel en dat is niet eens overdreven. De inkomsthal met een vloer van zwarte en witte tegels, een grote antieke tafel, bloemen en een vleugelpiano naast de voet van de trap, roept de huiselijkheid van weleer op. Alles tegen een achtergrond van wit. “Dat is mijn smaak.”

Samen met haar dertien jaar jongere zus stampte Monica Bock een hotel op eigen maat en naar eigen smaak uit de grond. Een hotel dat ze liever als een gastenhuis omschrijft en dat al vele fanatici telt: bekenden uit de internationale modewereld, zoals Jean Paul Gaultier en Paul Smith, acteurs, de halve kunstwereld, Herman Van Veen die altijd hier logeert als hij in de buurt aan het werk is…

De Witte Lelie beschikt over drie zeer grote en drie junior suites, en nog eens vier duplexappartementen. Sommige met open haard, alle van een raffinement dat zeldzaam is geworden, met open balken, antiek, allemaal verschillend ingericht maar steevast met een witte achtergrond. Rustgevend van inrichting, geruststellend door de dienstverlening. “Dienstverlening is het allerbelangrijkste en maakt het hele verschil.” Geen loze woorden. De Witte Lelie zit vol attenties waar elk doorsnee hotel overheen kijkt: een plateau met karaffen sherry en porto en vier glazen; bloemen, chocolade, zelfs een gratis minibar. ’s Avonds een flesje Perrier naast het bed en wat snoepjes. En ’s morgens de favoriete krant bij het ontbijt.

Monica Bock heeft acht man personeel in dienst, maar buigt zich nog zelf over elk detail, plukt tijdens een rondgang hier en daar een handdoek weg. Wie haar bezig ziet, vindt het woord hotelier een beetje onsmakelijk klinken. Door de huiselijkheid van het geheel voelt ze zich ook meer gastvrouw dan hotelier.

“Eigenlijk is het een hobby, maar wel één die dag en nacht beslag op me legt. Zo’n 340 dagen per jaar. Wat wil je? De kinderen zijn groot, en ik kan toch niet de hele dag golf spelen? We hebben thuis altijd een groot huis gehad en er kwamen veel vrienden over de vloer. Ik hield van het contact met mensen en daar hou ik nog van. Ik zocht naar dezelfde sfeer en daarom wil ik er altijd zijn, en sta ik nu ten dienste van de gasten – die verwachten dat, overigens. Maar het betekent dat ik elke dag de krant moet lezen, dat ik weet wat er in de stad gebeurt en de culturele evenementen op de voet volg.”

Op een secretaire in de hal liggen de naamkaartjes van etablissementen die goed werden bevonden. “Ze veranderen voortdurend, ik controleer veel zelf en luister naar mijn gasten. Vorige week werd een van onze klanten beledigd in een bekend restaurant. Dat kan niet, weg kaartjes.”

We lopen langs de kleine ontbijtzaal die aansluit op de indrukwekkende keuken – ook wit. Een ouderwets ogend geheel met een nieuw SMEG-fornuis, muren met ingemaakte kasten. De imponerende trapzaal.

Er is één aspect waarin mevrouw Bock géén geld of tijd investeert: reclame. “Wie hier wil zijn, vindt ons wel en vertelt het voort aan gelijkgezinden. En we hebben in de Herald Tribune, in The New York Times en in Condé Nast Traveler gestaan. Zonder daarvoor één stap te verzetten.”

De Witte Lelie, Keizerstraat 16-18, 2000 Antwerpen. Tel. 03/226.19.66. Fax 03/234.00.19. Prijzen per kamer: in duplex 6500 fr. (1 pers.), 8500 fr. (2 pers.). In suite: 9000 fr. (1 pers.), 11.000 fr. (2 pers.). In big suite: 15.000 fr. Altijd inclusief ontbijt.

Pierre Darge / Foto’s Jan Verlinde