De ‘billenman’ haalt opgelucht adem. De bolle bips krijgt eindelijk weer de aandacht die ze verdient.

Er ontbreekt iets op de cover van de laatste badpakkenspecial van het Amerikaanse blad Sports Illustrated. Dat iets zijn borsten (een glimp van wat men tegenwoordig benoemt als de sideboob niet meegerekend). Opmerkelijk, want het is nog maar de derde keer in de vijftigjarige geschiedenis van de special dat er geen gebronsde borsten op de cover te zien zijn. En de allereerste keer dat niet Ć©Ć©n maar drie welgevormde konten het voorblad sieren. Als we dan Sports Illustrated beschouwen als een culturele barometer voor wat vandaag sexy is, zegt dat : het is het tijdperk van het achterwerk.

Niet dat we dat nog niet wisten, natuurlijk. We zijn met zijn allen nog maar net uitgepraat over de koninklijke verschijning van Pippa Middletons derriĆØre. Intussen drie jaar geleden. Wie tegenwoordig naar de radio luistert, televisie kijkt of een krant vastpakt, kan niet om de bolle bipsen heen. De video van Nicki Minaj’s nieuwe hit Anaconda, een smakeloze serenade aan haar “big fat ass”, trok bijna twintig miljoen kijkers in de eerste 24 uur na zijn release. Het nummer is een remix van de originele – I like big butts and I cannot lie – kontsong Baby Got Back. Shakira en Rihanna toonden zich van hun beste (achter)kant in de clip voor Can’t Remember to Forget You. En een twerkende Miley Cyrus bewees dat je niet eens een volle kont moet hebben om deel te nemen aan de hype, als je er maar genoeg aandacht naar trekt.

Het is allemaal de schuld (of verdienste) van Jennifer Lopez. Toen zij eind jaren negentig op het toneel verscheen, waren de media en Hollywood geobsedeerd door het superslanke figuur van sterren als Gwyneth Paltrow of de weelderige boezem van Pamela Anderson. Het was de eerste keer, na de Tweede Wereldoorlog, dat een voluptueuze poep mee het westerse schoonheidsideaal zou bepalen. Het Amerikaanse blad Vanity Fair noemde J-Lo’s ronde billen “op zichzelf, een cultureel icoon”. Er gaan zelfs geruchten dat de zangeres een verzekering van miljoenen zou hebben afgesloten om haar ‘sterke kant’ te beschermen. In 2001 nam BeyoncĆ© het op voor de bolle bips in de Destiny’s Child-single Bootylicious. Het zou echter nog een dikke tien jaar duren voor iedereen klaar was “for this jelly” om de standaard te worden. En dan nog.

Jennifer Lopez, intussen 45, ligt in de Verenigde Staten onder vuur omdat de clip voor haar Booty, waarin ze vier minuten lang laat zien dat zij nog steeds de koningin van de kont is (move over, BeyoncĆ©), “vrouwonvriendelijk” en “volkomen onnodig” zou zijn. Rapper en ex-vriendje P. Diddy schoot haar te hulp door J-Lo’s derriĆØre “een kunstwerk” te noemen.

DE BELFIE

Er zijn zelfs beroemdheden die hun status enkel en alleen te danken hebben aan hun welgevormde achterkant. Jen Selter, bijvoorbeeld. Een Amerikaanse fitnessinstructrice die met haar belfies (van butt en selfie) al bijna 4,5 miljoen volgers op Instagram, lucratieve reclamedeals en een fotoreportage in Vanity Fair binnenhaalde. “Een voluptueuze achterkant is een teken van authenticiteit”, legt Selter uit, “Een boezem kan alleen veranderd worden door een chirurg, maar voor een mooie, ronde poep moet je moeite doen.” “Het is interessant”, zegt Selter, “hoe je kont je kan maken.”

Dat kan ook gezegd worden over Kim Kardashian. Intussen mevrouw Kanye West en Vogue-covermodel,maar toenzij samen met haar familie in 2007 voor het eerst op televisie verscheen in de realityreeks Keeping Up With the Kardashians kende niemand haar. Knappe Kim en haar kont werden de ster van de show. De rest is digitale geschiedenis. Een Instagramfoto van haar achterwerk na een work-out is goed voor meer dan 600.000 likes, een selfie van haar in een nietsverhullend wit badpak enkele maanden na de geboorte van haar dochter North meer dan een miljoen. Het lijkt wel of de populariteit van een beroemdheid kan gemeten worden aan de omvang van haar achtertuin.

Ook de mode heeft het ronde achterwerk omarmd. Wie vijf jaar geleden zou hebben beweerd dat Kim Kardashian op de cover van Vogue zou staan, of de muze van Givenchydesigner Riccardo Tisci zou worden, werd voor gek verklaard. High fashion beperkt zich niet langer tot Ć©Ć©n lichaamstype, en dat hebben ontwerpers begrepen. Ook in de mainstreammode zet die trend zich voort. Vrijwel elk jeansmerk heeft tegenwoordig een broek in zijn collectie die het achterwerk optisch moet liften en in de ronde vorm duwen. Zoals de Bottom-Upjeans van Liu Jo of de Slim Illusion van 7 For All Mankind. En na de wonderbra heb je ook de wonderpants, een onderbroek met opvulkussentjes.

Het is nochtans lang anders geweest. Toen Alexander McQueen in 1996 een broek met ‘decolletĆ©’ de catwalk opstuurde, was iedereen verontwaardigd. En toen actrice Rose McGowan twee jaar later halfnaakt over de rode loper liep tijdens de Video Music Awards, kreeg ze nog de wind… wel, vanachter. Als Rihanna vandaag hetzelfde doet voor de uitreiking van de CFDA Awards, gaat ze naar huis met de Fashion Icon Award.

MULTICULTUREEL Niets van wat we tot nu toe gezegd hebben, is heel nieuw. Een voluptueus lichaam was al de in de mode ten tijde van Rubens, omdat het een teken van welstand was. Het bewijs dat je voldoende te eten had. Net als de queue de Paris (‘Parijse staart’) eind negentiende eeuw : een redelijke smalle rok vooraan, maar met een kussen op de billen voor een uitstekende poep. In de jaren twintig en dertig van de volgende eeuw veranderde de norm onder invloed van Hollywood naar slank, blank en westers. Die norm wordt nu bijgeschaafd. Niet de comeback van de kont is dus nieuw, wel de onderliggende boodschap dat – net als onze samenleving – ook het huidige schoonheidsideaal multicultureel is.

“De populaire cultuur heeft de dominantie van het blanke ideaal doorbroken”, zegt Hilde Van den Bulck, professor communicatiewetenschappen aan de Universiteit Antwerpen. “Artiesten als Jennifer Lopez en BeyoncĆ© zijn trots op hun afkomst. Ze zeggen foert tegen alle bestaande regels. Zij hebben nu de macht in handen. We zien zelfs dat jonge, blanke vrouwen zich aan hen gaan spiegelen, kijk maar naar een twerkende Miley Cyrus. Het is de omgekeerde beweging.”

“Ook het belang van een realityster als Kim Kardashian kan niet onderschat worden”, vervolgt Van den Bulck. “Celebrity’s zijn vandaag gewone mensen, die niet op voorhand gekneed zijn of anders in beeld worden gebracht. Ze zijn real, echt, en beantwoorden niet aan een ideaal (Kardashian liet een rƶntgenfoto van haar lichaam nemen om te bewijzen dat haar rondingen echt zijn). Iemand als Kim Kardashian is uit het niets een ster geworden en dat doet de mensen dromen.”

“Uiteraard gaat het hier om een extreem uitvergrote hype,” zegt Van den Bulck, “maar het toont wel aan dat de conventies zijn veranderd. Er wordt voortdurend onderhandeld over dat schoonheids-ideaal. Waar we over vijf jaar zullen staan, is moeilijk te zeggen. Dan gaat alle aandacht misschien weer naar de borsten. Maar de standaard van wat beschouwd wordt als een mooi achterwerk, is voorgoed bijgestuurd.”

(* Uit Sterrenstof van De Jeugd van Tegenwoordig)

DOOR ELLEN DE WOLF

Volgens rapper en ex-vriendje P. Diddy is de derriĆØre van Jennifer Lopez “een kunstwerk”

“Kim Kardashian is uit het niets een ster geworden en dat doet de mensen dromen”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content