?Ik hou van zoveel verschillende stijlen?, zegt Marina Spadafora. De modeontwerpster creëerde voor elke kamer in haar Milanese flat een compleet andere sfeer.

Ninette Murk / Foto’s Verne

De Italiaanse ontwerpster Marina Spadafora maakt kleren zonder overbodige details, voor zelfstandige vrouwen die niet té streng of té zakelijk willen overkomen. Bij de inrichting van haar Milanese flat waar ze woont met haar man, de Amerikaanse regisseur/producer Jordan Stone en hun eenjarig dochtertje Veronica Vanessa (Vivi in de omgang) liet zij zich in de eerste plaats leiden door intuïtie. Je voelt meteen dat hier wordt geleefd.

Marina Spadafora heeft ook nog een vakantiehuis in Ortisei in de Dolomieten, eentje in de Dominicaanse Republiek en een in Bolzano, waar haar familie vandaan komt en nog altijd woont. In Milaan woont ze nu zo’n zes jaar. ?Daarvoor verbleef ik bijna tien jaar in Los Angeles, waar ik een huis had aan het strand, met veel licht. Dus toen we naar Milaan verhuisden, wilde ik ook een woning met een mooie lichtinval. Na lang zoeken hebben we deze flat uit 1930 gevonden, met aan één kant een volledig vrij zicht en zonder overburen, en dat is uniek in deze stad. Beneden is bovendien een grote tuin waar de kinderen uit alle flats samen kunnen spelen en ook dat trok me meteen aan. Oorspronkelijk was dit appartement een stuk kleiner, maar toen de buurman verhuisde, heb ik de helft van zijn appartement overgekocht. Zijn andere buren namen de andere helft over. Zo kregen we in één klap veel meer ruimte.

Afgezien van enkele objecten had ik niéts toen ik terugkwam naar Milaan. En eigenlijk was dat een voordeel, want omdat Milaan zo’n grijze stad is, besloot ik dat ik een kleurige woning wilde en het uitwerken van zo’n concept gaat veel makkelijker als je van nul kan beginnen.?

Marina Spadafora richtte elke kamer in op een andere manier. Haar glascollectie en zilveren theepotten bracht zij onder in de keuken die een sfeer uitstraalt van de jaren ’50. Voor de hal koos ze meubilair en spiegels uit de jaren ’30, de woonkamer is Indiaas-Chinees en de slaapkamer werd etnisch ingericht.

De ruimtes werden heel geleidelijk aangekleed. ?Ik koop mijn interieurspulletjes namelijk het liefst op rommelmarkten of veilingen en dan vind je niet altijd meteen wat je zoekt. Voor mij moeten die objecten een ziel en iets mysterieus hebben, en dat is niet het geval als je ze koopt in een designwinkel. Om die reden koop ik vrijwel nooit nieuwe dingen, afgezien van wat kleine keukenapparaatjes van Alessi.?

Haar inspiratie haalt Marina Spadafora voornamelijk uit boeken over vreemde culturen : Mexico, China, Spanje, Indonesië… Maar ze heeft ook een uitgebreide bibliotheek met interieurboeken. ?Als ik geen modeontwerpster was geworden, had ik beslist gekozen voor binnenhuisinrichting?, zegt Marina. Voor haar bestaat er wel degelijk een link tussen mode en interieurdecoratie. ?Het is een kwestie van esthetiek en van de manier waarop je daarmee omspringt, of het nu gaat om kleding, meubilair of de presentatie van een gerecht. Als je interesse hebt voor schoonheid, uit zich dat automatisch in alles wat je doet. Mijn kleding voor komende zomer is heel puur en ingetogen, en dat is een even belangrijk facet van mijn persoonlijkheid als de exotische en passionele kant die je in dit huis terugvindt. Ik zou ook best een leeg huis willen, wat Japans van sfeer : witte muren, hout, tatami’s op de vloer, weinig of geen meubelen… Alleen denk ik dat ik me na een tijdje ongemakkelijk zou voelen zonder al mijn geliefde objecten om me heen.?

Omdat haar flat in Milaan relatief klein is, wordt elke kamer gebruikt. ?Ons huis in L.A. was stukken groter. Daar waren kamers die we nauwelijks gebruikten : in de eetkamer of de living kwamen we bijvoorbeeld alleen als we gasten ontvingen of een feestje gaven. Hier kan ik van de hele woning genieten en eigenlijk geef ik de voorkeur aan al die kleine kamers boven één grote kale ruimte. Dit is veel gezelliger. Lofts zijn niets voor mij.?

Voor haar nieuwe winkel in de Via della Spiga, die in oktober vorig jaar opende, deed Marina een beroep op de Milanese architect Sergio Maria Calatroni. ?Hij is getrouwd met een Japanse, brengt daar veel tijd door en werkt heel puur en modern. Ruimte en licht zijn voor hem erg belangrijk. Ik werk bijzonder graag met hem. Maar ik koester ook grote bewondering voor Frank Lloyd Wright en voor Gae Aulenti, een Italiaanse architecte die veel musea bouwt of hertekent. Zij is onder meer verantwoordelijk voor het vernieuwde Musée d’Orsay in Parijs en is meesterlijk in het toevoegen van nieuwe elementen aan bestaande, soms eeuwenoude structuren. Van Philippe Starck moet ik niets hebben. Volgens mij is dat één grote hype.?

Ooit ontwierp Marina zelf enkele lampen voor een recyclageproject. ?Daarvoor gebruikte ik zinken emmers die ik op elkaar stapelde, waarna ik er gaten in boorde en de binnenkanten in verschillende fluokleurtjes verfde. Door die stapel heen liep een snoer met kerstlichtjes en dat zag er bijzonder feestelijk uit. Ooit heb ik ook een kroonluchter gemaakt van op elkaar gestapelde blikjes van diverse afmetingen.?

Op de vraag waar zij het liefst zou wonen en hoe haar droomhuis er zou uitzien, antwoordt Marina zonder aarzelen : ?Aan zee. Maar wel met een grote stad vlakbij, want anders word ik gek. The Hamptons op Long lsland bijvoorbeeld, dicht bij New York City en toch in de vrije natuur, dat zegt me wel wat. Voor mijn droomhuis daar zou ik gewassen kleuren gebruiken als sepia, oker, zachtgroen en ecru. Verder veel onbewerkt hout, ruimte, licht en een heleboel ramen, zodat er een luchtig effect ontstaat.

Maar voor mijn werk moét ik wel in Milaan wonen, omdat ik zo de productie gemakkelijk kan opvolgen. Verder zijn alle modellenbureaus hier gevestigd en heb ik er mijn showroom, waar ik kopers kan ontvangen. Het grootste nadeel is het klimaat, andere negatieve punten zie ik niet. Milaan is voor mij een kleine stad, waar alles binnen bereik ligt, maar die toch een internationale uitstraling heeft en waar interessante dingen gebeuren. Omdat ik hier al een tijdje woon, ontbreekt ook de menselijke factor niet : overal waar ik kom, loop ik kennissen tegen het lijf. Probeer dat maar eens in een grootstad als Londen, Parijs of New York !

In de hal staan Thonet-stoelen van rond de eeuwwisseling aan weerszijden van een Frans mahoniehouten ladenkastje (1930). De blauwe glazen bal komt uit India, maar het oorspronkelijke ontwerp ervan is Brits. Vroeger was het gebruikelijk een aantal van die

De woonkamer met Indische sfeer is helderrood : een vrolijke, energieke kleur voor het hart van deze woning. Het handgeknoopte tapijt komt uit Turkije en de lage krukjes uit Afghanistan. De houten, gesculpteerde kast komt uit India en is minstens een eeuw

Doorkijkje naar de living. Het schilderij werd gemaakt door een vriend des huizes, Eddie Gulfenbein. De hanglamp komt uit India.

Modeontwerpster Marina Spadafora met dochtertje Veronica Vanessa : Als je interesse hebt voor schoonheid, uit zich dat in alles wat je doet.

In de keuken valt het oog meteen op de collectie zilveren theepotten. Marina Spadafora bezit onder andere de originele Alessi-theepot uit 1914. Verder een reeks glazen in goud en platina van Dorothy Chandler (1930) en een collectie vazen, waaronder enkele Venini’s. De muren zijn zonnig geel geschilderd, zodat je ook op grijze winterdagen je goede humeur niet verliest.

Het privé-altaar van Marina. In het midden de maagd Maria, geleund tegen een lamp uit de jaren ’30. Het lichtje brandt de hele nacht en geeft Marina een veilig gevoel. De oude Tibetaanse boeddha en de olifant zijn huwelijksgeschenken. Het rieten mandje komt uit Namibië en is gevuld met zand afkomstig van een eilandje in de Nijl en met enkele kwartskristallen. Het ovalen Maria-schilderijtje kocht Marina op een rommelmarkt in Bologna. Ervoor ligt een kristal, dat zo ?geprogrammeerd? is dat het de kamer zuivert van negatieve energie.

Blik vanuit de keuken op de hal. Zelfs boven het werkblad hangen religieuze afbeeldingen uit India, net als in de rest van het huis. Zij moeten zorgen voor positieve trillingen.

Het Coca-Cola-kralengordijn komt uit Vietnam en werd gekocht in een winkeltje in SoHo/New York. De deurboog kreeg een laagje echt bladgoud, omdat Marina het idee van een gouden boog heel romantisch vindt. Achter het gordijn liggen de slaapkamers en badkamer.