De tijd stond niet stil

Dries Van Noten © GF

Tijdens de afgelopen modeweken leek het soms of er niets was veranderd. Maar dat was toch vooral een illusie.

Tijd is een rekbaar begrip in de mode. Dat voel je wanneer je als verslaggever van defilƩ naar defilƩ trekt, kriskras door Milaan en Parijs, van hot naar her en terug, op de metro, in shuttlebusjes of te voet, dat laatste met uitschieters tot twintig kilometer per dag.

Soms lijkt het tijdens de modeweken of je in een uur tijd een wereldreis hebt gemaakt. Soms lijkt een show van tien minuten eindeloos. Dat er op de catwalks voortdurend naar vroeger wordt verwezen, en soms naar een ingebeelde toekomst, helpt niet. 12u42: hoepelrokken uit het tijdperk van de een of andere Lodewijk. 13u25: microrokjes van circa Y2K.

Dit seizoen sloeg onze interne klok soms helemaal op hol. Parijs en Milaan, en in mindere mate New York en Londen, waren terug, heette het, al waren ze nooit helemaal weggeweest. Het voorbije anderhalf jaar emigreerden ze grotendeels naar het internet, in de vorm van live broadcasts, zoomsessies en ouderwetse filmpjes. Een klein aantal merken bleef showen, zij het voor een gereduceerd publiek van locals.

Nu was de vraag: ging de industrie voor business as usual of hadden de labels iets geleerd van de pandemie? Werd de draad gewoon weer opgepikt? Het antwoord lag ergens tussenin. Een aantal grote namen ontbrak nog op de kalender: Gucci en Bottega Veneta in Milaan; Dries Van Noten, Celine, Sacai en Comme des GarƧons in Parijs.

Let’s party

Dries Van Noten hield het zoals de voorbije twee seizoenen bij een online video, geregisseerd door Albert Moya, en een fotoshoot, van Rafael Pavarotti. De felgekleurde collectie was geĆÆnspireerd door het Holi-festival in India. “De collectieve energie en vreugde van een rumoerig publiek, vuurwerk, pop- en rockconcerten, Burning Man”, mijmerde hij in zijn collectienotities. ” Bring the passion and joy! Let the party begin!” Maar een party in absentio blijft moeilijk.

Van Noten is doorgaans een vaste waarde tijdens de modeweek. Zijn shows werden altijd druk bijgewoond, zeker voor een merk dat nooit adverteert en tot voor kort volledig onafhankelijk was. Vorig jaar was hij een van de initiatiefnemers van een beweging van ontwerpers en andere modeprofessionals die streefden naar een minder opgefokt systeem. Nu de ‘echte’ shows terug van weggeweest zijn en alles weer net zo opgefokt lijkt als vroeger, rest de vraag of er nog veel enthousiasme overblijft voor films en andere digitale projecten, en voor ‘slower fashion’ in het algemeen. Het is wachten op definitief cijfermateriaal van YouTube, Instagram en de Chinese sociale media om te zien of de afwezigen al dan niet gelijk hadden. Want het bleef natuurlijk wel een modeweek met mankementen. Er waren amper Aziatische toeschouwers, tenzij Europese correspondenten.

Quira
QuiraĀ© GF

Soms leek het of de tijd gewoon had stilgestaan. Meer in Parijs dan in Milaan, waar nog strikt aan social distancing werd gedaan en het aantal zitjes vaak zo sterk was gereduceerd dat er voor magie nog weinig plaats was. Bij Balmain vierde ontwerper Olivier Rousteing zijn tiende verjaardag als artistiek directeur met een groots opgezet muziekfestival op een eiland in de Seine, net buiten de stadsgrens. Franz Ferdinand en Doja Cat speelden voor zesduizend toeschouwers en een paar honderd journalisten en andere modeprofessionals. BeyoncƩ las een vooraf opgenomen brief aan Rousteing voor en in de catwalkshow liepen onder anderen Naomi Campbell en Carla Bruni mee. We zagen hen in close-up, op schermen als wolkenkrabbers zo groot.

Balenciaga
BalenciagaĀ© GF

Het is opmerkelijk dat een ontwerper die astronomisch geprijsde prinsessenjurken ontwerpt tegelijk zo dicht bij ‘het volk’ staat. In Milaan organiseerde Boss een gelijkaardig populair event, voor een collab met sportswearfabrikant Russell Athletic: een simulatie van een baseballwedstrijd op een sportterrein in een buitenwijk, met cheerleaders, een fanfare, hamburgers en popcorn, mascottes en tribunes vol supporters.

Billen bloot

Het ging tijdens deze modeweken vaak meer over lichamen dan over kleren. Bij Vivienne Westwood liepen vooral de mannelijke modellen met minstens Ć©Ć©n bil bloot. De linkerbil, met name (“Waarschijnlijk omdat ik rechtshandig ben”, grapte ontwerper Andreas Kronthaler achteraf backstage). De rokjes waren hĆ©Ć©l kort. Heel opvallend bij Miu Miu, waar Miuccia Prada de ‘low rise’ minirok van circa Y2K heropviste, maar ook bij Prada zelf. Daar werden de mini’s gecombineerd met nog kortere shorts, korsetten en baleinen. Versace schakelde een groepje halfnaakte mannelijke modellen in en liet Dua Lipa’s Physical door de luidsprekers schallen. Dolce & Gabbana hadden nog een keer naar Oops… I Did It Again geluisterd: glitter, oversized denim, microrokjes en zelfs een campy J.Lo-T-shirt. Lycra was populair bij labels van Saint Laurent tot XĆ¼ly Bet. Het Belgische duo Ester Manas, dat debuteerde op de catwalk, bewees nog eens dat meisjes van alle maten sexy kunnen zijn.

Prada
PradaĀ© IMAXTREE

Waarom bandeaus en beha’s zo’n aftrek hebben? Misschien hoopt de textielindustrie dat we in 2022 dan toch de ‘hot girl summer’ krijgen die eigenlijk voor 2021 was aangekondigd, maar die in Europa letterlijk en elders op zijn minst figuurlijk in het water is gevallen. Maar het zou ook weleens gewoon een bedrijfskundige tactiek kunnen zijn: met al die petieterige stukjes textiel moet er minder in stoffen worden geĆÆnvesteerd. Sexy is mooi meegenomen.

Balenciaga leverde de sterkste prestatie van het seizoen: een simulatie van een rodeloperevent, waarbij de toeschouwers een onderdeel vormden van de show – we passeerden allemaal voor de camera’s – en de modellen tegelijk ook toeschouwers waren. Toen iedereen eindelijk had plaatsgenomen in de zetels van het klassieke ThĆ©Ć¢tre du ChĆ¢telet, werd een speciale aflevering van The Simpsons geprojecteerd: Marge, Homer en Bart op de catwalk van Balenciaga in Parijs, met glansrollen voor artistiek directeur Demna Gvasalia en Anna Wintour, de laatste zelf present in een jurk van Balenciaga.

Miu Miu
Miu MiuĀ© IMAXTREE

De laatste show van het seizoen, een eerbetoon aan Alber Elbaz door meer dan veertig voorname ontwerpers, was tegelijk een feest en een begrafenis. Het was een mooi moment. De champagne vloeide, op het einde was er confetti en dansten de modellen. Maar het was ook een wrang moment: Elbaz overleed in april aan de gevolgen van Covid-19, amper 59. De tijd staat nooit stil. Gisteren is een vage herinnering, morgen een mysterie.

Beste nieuwkomer: Quira

De prijs voor beste debuut gaat naar Quira, het merk van Veronica Leoni. Niet dat Leoni zelf nieuw is in het vak. De Italiaanse heeft een indrukwekkend parcours achter de rug. Ze was verantwoordelijk voor het breigoed bij Jil Sander, onder het bewind van Jil Sander zelf. Daarna ontwierp ze vier jaar lang de precollecties van CĆ©line, als rechterhand van Phoebe Philo. Sinds een paar seizoenen tekent ze de lijn 2 Moncler 1952. Daarmee gaat ze ook verder. “Wat ik voor Moncler doe is helemaal anders. Daar werk ik in opdracht en dat heel fijn. Maar Quira is alleen van mij.” Bij Quira draait alles om sculpturale, maar nonchalante vormen, zoals een oversized sjaal van fijne wol, geknoopt tot een fantastische rok. Haar tailoring is oversized, omhullend maar altijd flatterend. De stoffen zijn van de beste Italiaanse kwaliteit.

PiĆØces uniques

Het was even stil rond Olivier Theyskens. De ontwerper besloot dit seizoen namelijk geen collectie uit te brengen. Voor de lente-zomer 2022 keert hij terug, maar uitsluitend met piĆØces uniques, handgemaakt door Theyskens en zijn team met stofoverschotten uit zijn atelier. “Dit is een bijzondere collectie”, zei de Belg tijdens de presentatie in het Palais Galliera, het modemuseum van de stad Parijs. “Er is een jaar aan gewerkt, enkel in mijn atelier.” Elke jurk, een 20-tal in totaal, is een uniek patchwork van reststof, door de ontwerper diagonaal versneden, gerangschikt op kleur, print of thema en vervolgens gekookt, waardoor de kleuren meesterlijk in elkaar overvloeien. Simpelweg subliem.

Trend: sixties

Van beatnik bij Max Mara tot kleurrijk optimisme bij Dior: de jaren zestig zijn terug, inclusief korte pixiekapsels. Niet verwonderlijk, het decennium wordt doorgaans geassocieerd met wedergeboorte, hoop voor de toekomst en jongerencultuur.

Ze zag dat het goed was

Ann Demeulemeester veranderde onlangs van eigenaar. Het Belgische label is thans in handen van Claudio Antonioli, een Italiaanse mode-entrepreneur, en de lijn wordt sinds kort ontworpen in Milaan door een intern team. Na een film tijdens de vorige modeweek keerde Demeulemeester dit seizoen terug naar de catwalk. Voor de styling van de show werd Olivier Rizzo aangesproken. Demeulemeester zelf zat front row. Toen we haar een paar dagen later toevallig tegenkwamen aan Gare du Nord in Parijs, vertelde ze dat ze een emotioneel moment had beleefd.

“Het is precies dertig jaar geleden dat ik mijn eerste show gaf. Olivier was er toen ook bij, dat vond ik mooi. Het eerste ensemble van de collectie destijds was een kledingstuk waarop stond: ‘Parents, racontez vos rĆŖves Ć  vos enfants.’ Ouders, vertel je dromen aan je kinderen. Die tekst kwam nu terug. Daar was ik blij mee. Het was een beetje een emotioneel moment: de eerste keer dat ik, bij wijze van spreken, aan de andere kant van het gordijn zat. Ik was niet meer gekomen sinds ik gestopt ben, in 2013. Iedereen was enorm positief. De casting was ontzettend goed, de make-up, de styling. Ik wou veel kleren voor mezelf.

Als je goed keek, en dat was mogelijk omdat we zo dicht bij de catwalk zaten, zag je bovendien dat alles goed gemaakt was. Dat was ook nodig om het merk weer op de rails te zetten. Na de show kwamen er allerlei Italiaanse fabrikanten, die ik nog kende van vroeger, dag zeggen. De laatste jaren werd er niet meer geproduceerd in ItaliĆ«, maar nu weer wel. Ik heb de mensen ontmoet die destijds mijn eerste jassen hebben geproduceerd en dat nu opnieuw gaan doen.”

“Zeker,” lachte Demeulemeester, “het is vreemd om aan de andere kant te zitten. Ik heb nu een andere plek en dat is even wennen. Maar ik ben heel tevreden, absoluut.”

Cardi B

De terugkeer van de modekaravaan bracht ook heel wat celebrity’s met zich mee. De meest opvallende verschijning in Parijs was ongetwijfeld rapster Cardi B, die de show stal in excentrieke looks van onder andere Balenciaga, Mugler en Richard Quinn.

Flashback

Omdat het Grand Palais gesloten is voor renovatie tot 2024, verhuisde Chanel zijn show naar het Grand Palais EphĆ©mĆØre, niet ver van de Eiffeltoren. De relatief kleine, eenvoudige tent had niet de grandeur van het Grand Palais, maar gaf artistiek directeur Virginie Viard wel de vrijheid om te spelen met het format. Het werd een flashback naar de nineties, met fotografen rond de catwalk, een cover van George Michaels Freedom als soundtrack en heupwiegende modellen in badpakken, logojurken en tweedpakjes in kleuren als lila, zachtgeel en roze. Het decor – tevens de uitnodiging voor de show – was een foto van model Vivienne Rohner met camera in de hand, genomen door fotografen Inez Van Lamsweerde en Vinoodh Matadin. Ook zij stonden naast de catwalk om beelden te maken voor de digitale broadcast van de show later die dag.

Dior
Dior
Max Mara
Max MaraĀ© IMAXTREE
Olivier Theyskens
Olivier TheyskensĀ© IMAXTREE
Boss
BossĀ© GF
Dries Van Notens eerbetoon aan Alber Elbaz.
Dries Van Notens eerbetoon aan Alber Elbaz.Ā© GF
Ester Manas
Ester ManasĀ© IMAXTREE
Balmain
BalmainĀ© IMAXTREE
Dua Lipa bij  Versace
Dua Lipa bij VersaceĀ© IMAXTREE
Ann Demeulemeester
Ann DemeulemeesterĀ© IMAXTREE
Chanel
ChanelĀ© GF
Cardi B in Balenciaga
Cardi B in BalenciagaĀ© GETTY IMAGES

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content