De smidse van de voormalige veeartsenijschool van Kuregem dateert uit 1903. Martine en Fredrik Thornell besloten ze om te vormen tot een ruime, luchtige eengezinswoning met een bewoonbare oppervlakte van 500 m2.

Toen we pas in Brussel waren, wilden we een appartement van zo’n 120 m2 kopen, pal in het centrum, in de Karthuizerstraat. Maar toen ontdekten we een oud bedrijfsgebouw dat te koop stond, de vroegere brouwerij Whitbread, op de terreinen van Tours & Taxis. We verdeelden de ruimte in twee aparte niveaus, zodat we voldoende privacy hadden, en verhuurden de helft.”

Zo doen Martine en Fredrik Thornell hun eerste ervaringen op in de renovatie en verbouwing tot lofts. Ze krijgen de smaak te pakken en bekwamen zich verder in het vak. Al vlug volgt de oprichting van Beloft, waarmee ze zich meteen concentreren op de renovatie van een volgend gebouw, dit keer met drie lofts. Hun passie is onstuitbaar, zodat ze ook maar de samenstelling van het boek Lofts of Brussels (Tectum) op zich nemen. “Tijdens het opsporen en bezichtigen van al die lofts beseften we hoezeer die ruimten het karakter weerspiegelden van zowel de eigenaars als de architecten. We merkten ook dat het begrip ‘loft’ vrij flexibel is. Met de tijd veranderden immers de opvattingen over interieurinrichting. Tussenwanden zijn allang niet meer uit den boze. Iedereen heeft behoefte aan intimiteit. Dus verschijnen er binnenmuren en kamers, al blijft een groot volume wel het basisgegeven bij de transformatie van industriële ruimten.”

Wanneer de gebouwen van de vroegere veeartsenijschool te koop worden gesteld, doet het stel een bod op het hele complex, maar eigenlijk zijn ze vooral geïnteresseerd in de smidse. “Deze plek sprak ons erg aan. Het leek wel een dorp, een grote groene oase in het hart van de stad, op een steenworp van het Zuidstation.”

De smidse werd gebouwd in 1903 en vormt de kleinste eenheid, ongeveer zo groot als een comfortabele eengezinswoning. Het is een langwerpig bakstenen gebouw met een parement van blauwe steen. Omdat het gebouw zich aan de buitenrand van het terrein bevindt, heeft de noordgevel, aan de straatkant, geen ramen. De hoofdgevel is op het zuiden gericht, wat ideaal is, ook al wordt de zon gefilterd door enkele grote kastanjebomen. Het ritme van de zuidgevel wordt gemarkeerd door vier grote koetspoorten met een mooie beglazing en halfronde bovenlichten. Aangezien ze in perfecte staat waren, besloten de eigenaars ze te bewaren. Er werd alleen gezorgd voor dubbel glas. De hoge deuren en het licht dat ze laten binnenstromen vormden een leidraad voor de architecten Wissam Salim en Laurent Janssen bij de interieurinrichting.

Hangende slaapkamers

Als we binnen staan, zien we twee volumen die als het ware zijn opgehangen boven de parterre. Aan de westkant hangt een kleiner volume, dat de slaapkamer van de ouders en de aansluitende badkamer omvat. Het geheel steunt op twee horizontale balken, boven de keuken. Het volume aan de andere kant omvat vier kamers, waaronder drie slaapkamers. Dit volume rust op pijlers en een oude draagmuur.

Beide ‘kubussen’ zijn aan de noordkant op een natuurlijke wijze met elkaar verbonden door een loopbrug, steunend op twee balken van veertien meter lang en veertig centimeter dik. Om deze verbinding wat lichter en transparanter te maken werd de zijkant deels onderbroken door een glazen wand. Een geslaagde operatie, want zo krijgen we een mooi zicht op de elegante smeedijzeren dakstructuur.

Alle vloeren – zowel op de etage als op de benedenverdieping – zijn uitgevoerd in lichte eik, voorzien van een coating, in harmonie met de uniform witte muren en tussenwanden. “We hebben besloten de bakstenen zelf niet zichtbaar te laten, maar er toch een indruk van te geven in de vorm van een ‘passage’ die de vier koetspoorten met elkaar verbindt. De originele bakstenen werden alleen maar opgeschuurd en kregen een coating.”

De ruimtelijke organisatie is een van de sterke punten van deze renovatie. Dit komt tot uiting in de keuken en de opbergwand, waarvan de deuren nu eens uitgeven op een kast of een koelkast, dan weer op een bijkeuken die zo aan het oog onttrokken wordt.

In elke smidse hoorde vroeger een schoorsteen. In dit gebouw waren er liefst zeven, één om de drie meter. De eigenaars hadden dan ook keuze te over voor de installatie van hun open haard. En ze konden zeker zijn van een uitstekende rookafvoer.

Het volgende project op deze bijzondere locatie is het ketelhuis met zijn enorme schoorsteen. Een markant gebouw dat nog drie lofts in petto heeft.

Meer informatie : www.beloft.com

TEKST EN FOTO’S JEAN-PIERRE GABRIEL

“We behielden een strook bakstenen als passage, als verbinding tussen de vier koetspoorten.”

In elke smidse hoorde vroeger een schoor-steen. Dit gebouw had er liefst zeven, één om de drie meter.