Op zoek naar de smakelijkste filet américain en steak tartare maken we een tocht langs Vlaamse en Brusselse restaurants waar rauw vlees een ereplaatsje heeft.

Onze verre voorouders hadden geen tabasco of worcestersaus nodig om vlees rauw te laten smaken. Een van de meest woeste volkeren uit de geschiedenis waren de Ta(r)taren. Deze meedogenloze strijders verzamelden moed en kracht door het eten van gehakt rauw vlees. In het begin van de 14de eeuw was het eten van rauw vlees ook in Duitsland populair. De Duitse interpretatie van een steak tartare was zonder kappertjes, zonder Engelse saus, zonder rauw ei maar wel met veel kruiden. Inwoners van Hamburg bakten het gemalen vlees en maakten zo de eerste hamburger. Duitse emigranten ten slotte brachten in 1880 de hamburger naar Amerika. Een bifteck of biftèque à la tartare is een Franse versie van een tartarenmaaltijd en wordt samengesteld uit rauwe gehakte biefstuk uit de filet of contrefilet, tot bol gevormd en afgevlakt met een kuiltje in het midden voor een rauwe eierdooier (meestal opgediend in een halve eierschaal) en omringd door gesnipperde sjalot, peterselie en kappertjes vermengd met spijsolie en opgediend met tabasco, azijn, eventueel wat worcestersaus en/of ketchup.

Er bestaan ook versies gebaseerd op paardenvlees en soms draait men voor de klant een mayonaise en mengt men deze met gehakt vlees en condimenten als mosterd, zout, peper, ui, gehakte peterselie, kappertjes, Engelse saus, ansjovis, look en citroen.

In alle gevallen komen er bij een steak tartare frieten, waterkers of sterkers, zoetzure uitjes en augurkjes, liefst van Duitse oorsprong.

Het is de gewoonte dat een steak tartare in een restaurant in de eetzaal wordt samengesteld. Maar omdat het bedienend personeel het vlees vaak te weinig of te veel kruidde, al naargelang van het eigen humeur, besloot de Belgische restaurateur Joseph Niels in 1925, bij het openen van restaurant Canterbury, een ander recept rond de steak tartare te creëren. Gehakt vlees, bij voorkeur van smakelijke stukken die niet noodzakelijk mals dienen te zijn (zoals bijkogel en deksel-lip uit de bovenbil) werd in de keuken op smaak gebracht met een mayonaise met fijngehakte piccalilly, worcestersaus van Lea & Perrins, gehakte uien en peterselie. Knoflook, citroensap en ansjovispasta bleven achterwege. De filet américain was geboren. Met de naam américain verwees Joseph Niels waarschijnlijk naar de States, waar inmiddels grote hoeveelheden vlees werden vermalen tot de toen reeds populaire hamburgers. Probeer een Amerikaan echter nooit een filet américain voor te schotelen want hij huivert van rauw vlees. Canterbury werd een gereputeerd restaurant waar heel wat jonge koks stage kwamen lopen. Zij verspreidden het recept van de filet américain over heel het land. Vandaag staat de familie Niels aan het hoofd van een keten chique, tijdloze brasseries zoals Au Vieux Saint-Martin, La Marie-Joseph en Canterbury.

Wij trokken eropuit, op zoek naar de smakelijkste filet américain en steak tartare vergezeld van een fris geschonken pintje. Onze waardering is uitgedrukt in een aantal runderkopjes: van 1 tot 5. Bij de puntentelling werd uiteraard de américain onder de loep genomen en beoordeeld naar smaak van het vlees en de kruiding, naar hoedanigheid (mager rundvlees, ontdaan van stempels, vet, pezen en vliezen, koud en vers gemalen door de 14-millimeterplaat van een schoongemaakte gehaktmolen of, bij voorkeur, gehakt met het keukenmes en luchtig in een slakom op ijs gemengd), naar textuur en kleur, en naar hoeveelheid en prijs. Maar ook de vergezellende frieten (bij een steak tartare horen dikke, Franse frieten; bij een filet américain geeft men meestal de voorkeur aan dunne pommes allumettes) en ander garnituur (waterkers, salade, augurk, uitjes enz.), evenals het pintje, de ambiance, het comfort en de bediening speelden mee in de eindbeoordeling.

Na rijp beraad kwamen er twee winnaars uit de bus: Café Théâtre in Gent, waar het vlees op bestelling door een gekoelde vleesmolen wordt gehaald, en restaurant Stirwen in Brussel, waar het vlees op verzoek met het mes wordt kleingehakt. Ze kregen beide vijf runderkopjes.

en public gemalen

Een van de Brusselse tempels van de orde van de liefhebbers van rauw vlees is La Tribune. Het volkse taverne-restaurant is gelegen aan het Dapperheidsplein, waarrond de Anderlechtse horeca zich concentreert. La Tribune is zijn naam waardig: het is er druk van de vroege morgen tot een stuk in de nacht en je treft er scheidsrechters, voetballers, artiesten, ministers en arbeiders. De obers zijn van het ruwe soort en de spijskaart vermeldt vriendelijk geprijsde evergreens uit de Belgische keuken (vol-au-vent, gehaktballetjes in tomatensaus, enz.). Voor slechts 395 fr. wordt een royale portie vlees en public door de molen gehaald om op het bord te belanden als een onvervalste steak américain. Bij het voortreffelijk smakende vlees kwamen de voorgeschreven attributen (rauw ei, mayonaise, gehakte sjalot, ingelegde kappertjes, uitjes en augurkjes enz.), bijbehorende flesjes (worcester- en tabascosaus), een roestvrijstalen kom met, helaas, weinig krokante frieten en een frisse Stella (55 fr.).

Wayezstraat 189, 1070 Brussel. Tel. 02/524.33.94. Dagelijks open van 12 tot 03 u. XXXX (vier runderkopjes)

specialiteit paardenvlees

Restaurant De Kuiper wordt met de jaren mooier en de tafelfolklore is na driekwart eeuw nog even springlevend. De spijskaart verzamelt evergreens uit de Belgische burgerkeuken en voor wie geen pintje lust, wacht een gevarieerde wijnkaart. In deze voormalige beenhouwerij annex buurtcafé is paardensteak in alle maten en gewichten de grote specialiteit. Doorgewinterde obers mengen de salade aan tafel en brengen extra porties versgebakken frieten: beide zijn inbegrepen in de prijs van de hoofdgerechten. Filet américain kost 310 fr. Voor die democratische prijs verscheen een bord met zo’n 200 gram, in de keuken gemalen en op smaak gebracht paardenvlees, vergezeld van een toefje mayonaise en rauwkost. Het vlees op ons bord was smakelijk maar vroeg om extra kruiding (paardenvlees is zoet van smaak). Daarom voegden wij zout, peper, tabasco en worcestersaus toe. Wat wij misten waren kappertjes, ingelegde uitjes en augurken. De Jupiler was met vaste hand geschonken (60 fr.).

Vissersstraat 51, 1800 Vilvoorde. Tel. 02/251.13.87. Maandag gesloten.

XXX (drie runderkopjes)

culinair monument

De Taverne du Passage is de brasserie Lipp van Brussel en kreeg in de meer dan 70 jaar dat dit bolwerk van burgertraditie bestaat waarschijnlijk meer bezoekers over de vloer dan welk ander restaurant ook. Dit culinaire Brusselse monument is wereldberoemd om de garnaalkroketten, die nergens anders zo smakelijk zijn als hier. Het recept wordt angstvallig geheim gehouden en ligt opgeborgen in de kluis. Andere klassiekers zijn: vol-au-vent, waterzooi van gevogelte en zuurkool. De obers dragen witte vestjes met gouden epauletten. Deze rotten in het vak zijn niet altijd even vriendelijk tegen iedereen. Regelmatige bezoekers die de gewoonte hebben iets op het schoteltje achter te laten, worden omhelsd. Het gemalen vlees voor de filet américain wordt aan het buffet op smaak gebracht met kappertjes, peterselie, mayonaise, peper en zout. Onze filet américain kwam op een inox schaal in een portie van zo’n 200 gram en koste 480 fr. De consistentie was nogal pappig, de smaak was flets en wij misten zure uitjes en augurken. Bij het vlees kwam een stalen kom met fraai ogende maar nogal smakeloze dunne frieten. De extra bestelde salade met witloof was aangemaakt met een dressing waar te veel mosterd in zat (195 fr.!). Het frisse, Luxemburgse Mousel-biertje was wel in orde (90 fr.).

Koninginnegalerij 30, 1000 Brussel. Tel. 02/512.37.31. Dagelijks open.

XX (twee runderkopjes)

gevestigde waarde

Les Brasseries Georges is de eerste Parijse brasserie van Brussel. Het restaurant opende ruim tien jaar geleden en werd een onwankelbaar succes. Georges Neefs, die in het Brusselse uitgaanscircuit al zijn sporen had verdiend met succeszaken als Scheltema en Ogenblik, nam het initiatief. Jacques Zajtman ontwierp de inrichting, compleet met mozaïektegels, tafels met marmeren bladen en banken met koperen hoeden- en pakjesrekken. Dagen dat er meer dan 500 klanten over de vloer komen zijn geen zeldzaamheid. De spijskaart vermeldt zowel brasserieklassiekers als modieuze bereidingen en aan de straatkant verkoopt men, zoals in Parijs, schaal- en schelpdieren van ongekende kwaliteit (inmiddels is Les Brasseries Georges de grootste privé-oesterverkoper van ons land). Wij kwamen om 14.10 u., troffen een gezellige en lawaaierige drukte en bestelden filet américain garni (465 fr.) en een Becks bier (80 fr.). Op tafel kwam een lekker rond brood en eersteklas boter. Een Franssprekende ober met strik onder de kin en lange schort bracht op de hoek van de bar gemalen vlees, op smaak gebracht met worcestersaus en tabasco. Op ons bord lag een flinke portie filet américain, die zoet van smaak was. Wij vroegen wat er bij het vlees zat, waarop de ober antwoordde: “Een soort cocktailsaus speciaal voor américain.” We vermoeden dat er ketchup in zat. Kappertjes en augurken ontbraken niet, evenmin als een smakelijke salade, prima frieten en mayonaise.

Winston Churchilllaan 259, 1180 Ukkel. Tel. 02/347.21.00. Dagelijks open.XX (twee runderkopjes)

ontgoochelend

Brasserie La Paix ligt tegenover het oude slachthuis van Anderlecht en was eertijds het lokaal waar op marktdagen veeboeren en veekopers hun transacties aan de loketten van de boerenbank afhandelden. Ook nu nog is het dinsdag marktdag en gaat La Paix om drie uur ’s nachts open en komen boeren met hun besmeurde laarzen pintjes drinken. De typische ambiance valt ook in de smaak bij outsiders en La Paix mag rekenen op een uitgebreide schare vaste klanten. Troeven zijn de Brusselse specialiteiten en de vlotte diensters. Filet pur, châteaubriand en entrecôte zijn de best verkopende gerechten. Wij kregen een vakkundig geschonken Stella voor ons en een flinke portie filet américain (495 fr.). Het vlees stelde teleur: het was draderig met witte stukjes en de smaak deed door de kruiding denken aan hamburgergehakt. Wij voegden zout en peper toe en genoten meer van de frieten en van het met mayonaise aangemaakte slaatje dan van onze filet américain.

Ropsy Chaudronlaan 49, 1070 Anderlecht. Tel. 02/523.09.58. Zaterdag en zondag gesloten.X (één runderkopje)

oorspronkelijk recept

Au Vieux Saint-Martin is een deftige taverne waar het goede van België in ere wordt gehouden. Te midden van een gestileerd decor, dat al meer dan 20 jaar modern is, en prachtige schilderijen die in een museum niet zouden mishangen, doen gegoede burgers zich te goed aan in huis bereide kipkap (geperste kop), bloedpens, varkenspoten op z’n Brussels en verse worst met wortelstoemp. De drukbezochte taverne behoort tot het Niels-imperium en de américain is samengesteld volgens het oorspronkelijke recept van Joseph Niels. De américain frites kost hier 695 fr. en is de duurste uit de reeks. In die prijs moet je de locatie op de Zavel rekenen, de aanwezigheid van ‘belangrijke mensen’ ( Clinton ging u voor!), de tijdschriften die beschikbaar zijn en de verzorging tot in de details. Zo staat er op tafel een olie- en azijnstel met eersteklas olijfolie en mosterd van Tierenteyn. Om op de bank tegen de muur te komen, moesten wij ons door een 30 cm brede ruimte tussen twee tafels persen. Op tafel kwam een 33 cl glas Jupiler (100 fr.) en een klein bordje met een afgewogen portie américain, een klein slaatje van sterkers en raketsla en dunne, matig krokante frieten. De smaak van het vlees was zoet en vlak. Wij misten peper en zout en vroegen het flesje tabasco op tafel. Wordt hier de américain in grote hoeveelheid op voorhand klaargemaakt?

Grote Zavel 38, 1000 Brussel. Tel. 02/512.64.76. Dagelijks non-stop open van 12 tot 24 u. Er worden geen reservaties aangenomen.XX (twee vleesmolens)

geheime saus

La Pergola is een populair taverne-restaurant, tussen het Amerikaans theater en de Japanse toren. Men komt er voor een snelle hap of om meer uitgebreid te tafelen. Specialiteiten komen uit de Belgische, Franse en Italiaanse keuken. Toppers zijn: mosselen, garnaalkroketten, rood vlees, zuurkool en in de zaal aangemaakte américain. La Pergola heeft op de muren fresco’s met Italiaanse kusttaferelen en op de achtergrond kweelt Julio Iglesias. In deze omgeving passen de besnorde Italiaanse obers. Zij gaan gekleed in wit hemd met strik onder de kin, vestje met gouden strepen en zwarte broek. Wij bestelden, en de ober van dienst kwam uit de keuken met een schotel met enkele kilo’s op voorhand gemalen en met plastic film afgedekt gemalen vlees. Onze portie werd aan de centrale diensttafel in een eerder gebruikte kom met de vork gemengd met ‘geheime saus’ en op het bord gebracht met gehakte ui en peterselie, ingelegde uitjes en augurk, tomaat en sla. Filet américain (550 fr. voor een portie van 300 g of 650 fr. voor een berg van 500 g) en de afzonderlijk opgediende frieten, salade en het glas Carlsberg (85 fr.) stemden ons tevreden. Wij rekenden af en, omdat wij niets extra’s achterlieten, werden wij bij het buitengaan genegeerd.

Pagodelaan 445, Brussel 1020. Tel. 02/268.58.49. Dagelijks open.XXX (drie vleesmolens)

met het mes gekapt

Restaurant Stirwen ligt in een onopvallende straat en heeft van buiten weinig te vertellen. Binnen ontvouwt zich een Franse bistro pur sang, waar stijve bureaucraten, aan tafels gedekt met smetteloos wit linnen, tegen gepeperde prijzen genieten van onvervalste klassiekers uit de landelijke Franse streekkeuken. Je hoort er Engels, Frans, Duits, Spaans en andere talen, want het zijn hoofdzakelijk lieden verbonden aan de Europese Commissie die naar Stirwen komen. Uit de keuken komen borden met dampende andouillettes, salades van krokante varkensoortjes, machtige cassoulets en… le véritabele steak tartare haché au couteau à la commande. Stirwin is een idee van de Franse kok Alain Troubat. Sinds hij zich ook bezighoudt met het restaurant Trèfle à Quatre ( Château du Lac, Genval), is het zijn vrouw die de leiding in Stirwin heeft. Wij bestelden steak tartare (650 fr.) met een Jupiler (120 fr.) en met frieten van Antoine (100 frank). De frieten worden op bestelling gehaald aan de frituur op het Jourdanplein, die algemeen geldt als de beste van Brussel. Vanuit de keuken klonk gekap en even later verscheen een bord met een ruime portie gehakt vlees, perfect op smaak gebracht met de gebruikelijke attributen (kappertjes, eierdooier, sjalot, worcestersaus enz.). Omdat het vlees met het mes was gesneden, was het aangenaam grof van textuur en niet zo papperig als elders. Bij de buitengewoon smakelijke tartaar kwam een fris en fijn slaatje en een kom frieten, die wat van hun oorspronkelijke waarde hadden verloren.

Sint-Pieterssteenweg 15, 1040 Etterbeek. Tel. 02/640.85.41. Zaterdagmiddag en zondag gesloten.XXXXX (vijf runderkopjes!!!!!!!!)

volks karakter

Gasthof De Kroon ligt niet ver buiten het oude stadscentrum van Brugge, aan de Oostendse vaart. Het heeft een volks karakter en teert vooral op een vast publiek. Het plafond is afgewerkt met donkere, massieve houten balken, er is een imposante open haard en op de tafels liggen roze lakens. De eigenaar was vroeger vleeshandelaar en laat zich af en toe met een sigaret in de mond zien in zijn zaak. De bediening gebeurt door een vijftal jongedames die alles in het oog houden en de klanten op hun wenken bedienen. De oudste staat achter de toog en tapt het bier. Op de kaart vind je naast een dagelijks wisselende lunch ook vrij traditionele, eerlijke bistrogerechten uit de Belgische keuken die verzorgd en in vrij royale hoeveelheden worden geserveerd. De filet américain wordt vermoedelijk in huis gemalen, maar komt afgewerkt en in middelmatige porties op het bord (400 fr.). Wij vonden er mayonaise, grofgemalen peper, kappertjes en iets te veel worcestersaus in terug, wat het vlees vrij zoet maakte en deed denken aan de américain die je bij de slager koopt. Zilveruitjes, augurkjes en wat grofgemalen peper lagen bovenop, als garnituur kregen wij dunne diepvriesfrieten en een gemengd slaatje met wortelen, uiringen, tomaat en rode kropsla. Het slaatje was op smaak gebracht met neutrale dillemayonaise. Voor een frisse en goed getapte Maes pils van het vat betaalden wij 55 fr.

Houtkaai 2, 8000 Brugge. Tel. 050/31.53.89. Zondag en maandagmiddag gesloten. XX (2 runderkopjes).

zoals het hoort

Franser dan dit kan niet: houten vloer en banken, rode fluwelen zetels, ingekaderde pentekeningen aan de muur en oude dames met een vaste plaats als publiek. Brasserie Raymond is een klein beetje Parijs in het toeristisch stadscentrum van Brugge. De bediening is professioneel en vriendelijk, het eten modern klassiek. Er is een verzorgde driegangenlunch die dagelijks wisselt en op de kaart staan vriendelijk geprijsde brasseriegerechten uit de Frans-Belgische keuken. Toen wij er waren, kreeg iedereen vooraf een bordje smeuïge varkensrillettes met bruin brood en Isigny-boter.

De alleenstaande dames naast ons namen tevreden knikkend de lunch, maar wij bestelden plichtsbewust de tartare de boeuf à la minute. Die kost 475 fr. en wordt aan een centrale tafel in het restaurant bereid. Het vlees komt gemalen uit de keuken, de bereiding zelf gebeurt voor het oog van de klant door een flink gesticulerende ober. Op ons bord kwam een royale portie, pittig tot vrij pikant gekruid met flink wat tabasco, uisnippers, peterselie, eierdooier en kappertjes. Rondom lagen in schaaltjes augurkjes, zilveruitjes en zelfgemaakte mayonaise, zoals het hoort. De frieten waren dik, krokant en supervers. Na een tweede pilsje (Cristal Alken, 75 fr.) trokken wij voldaan de Brugse binnenstad in en mengden wij ons tevreden knikkend onder de toeristen.

Eiermarkt 5, 8000 Brugge. Tel. 050/33.78.48. Maandagavond en dinsdag gesloten. XXXX (4 runderkopjes)

à la minute gemalen

Café Théâtre is dé trendy brasserie voor de Gentse beau monde. ’s Avonds zit het er vol operaliefhebbers die vóór of na de voorstelling – de Opera ligt in hetzelfde gebouw – een hapje of een heus gastronomisch menu komen verorberen. Het kan er zeer druk zijn, maar de jonge zaalverantwoordelijke houdt van achter zijn toogje aan de ingang alles onder controle en weet je doorheen de massa perfect naar je tafeltje te loodsen. Reserveren is hier met andere woorden een must, zeker ’s avonds. De inrichting is aangenaam modern met veel rood en hout, het personeel vrouwelijk, in het zwart gekleed, jong en mooi. Achter de bar zorgen twee zuiderse jongemannen voor de drank. Op het bord komen naast lichte moderne én traditionele brasseriebereidingen ook gastronomische gerechten uit de Franse en internationale keuken. Regelmatig worden themafestivals georganiseerd rond asperges, kreeft enz. Vers is hier de leuze en dat merk je aan de filet américain of tartare de boeuf zoals ze hem hier noemen. Die is bijzonder stevig, wat erop wijst dat het vlees pas of zelfs à la minute werd gemalen. Dat bleek ook zo te zijn bij navraag. Per bestelling wordt een portie vlees (dikke bil) afgesneden en meteen gemalen in een gekoelde vleesmolen. Die werd speciaal in Frankrijk aangekocht, waar de slagers hem nog dagelijks gebruiken in hun verkoopsruimte om filet américain en gehakt voor hun klanten te maken. Voor 495 fr. kregen wij een flinke portie die wij zelf mochten afwerken. Wij lieten het werk aan de chef en werden vijf minuutjes later aangenaam verrast door een pittig en licht pikant gekruide américain met kappertjes, fijngehakte ui, peterselie, mayonaise en tabasco. Als garnituur kwamen krokante en dikke huisgemaakte frieten en een gemengd groen slaatje met mayonaisesaus op het bord. De begeleidende mayonaise was handgemaakt en de pils van het huis, Bel Pils (65 fr.), kwam in fluitglas op tafel. (Een bezoek aan het toilet loont hier de moeite: het is zeer minimalistisch en avant-gardistisch ingericht en straalt een bijzondere rust uit).

Schouwburgstraat 5, 9000 Gent. Tel. 09/265.05.50. Zaterdagmiddag gesloten. XXXXX (5 runderkopjes)

waar voor je geld

Wie de sfeer van de Vlaamse Ardennen gaat opsnuiven, moet zeker halt houden in {VET}Taverne ’t Kloefke{vet}. In dit landelijke volkscaf? onder de kerktoren van Kruishoutem worden klassieke maar eerlijke gerechten zoals paling, scampi’s in roomsaus en ribbetjes geserveerd, terwijl in het glas zelfgemaakte citroenjenever met een klontje suiker komt, de specialiteit van het huis. De sigarettenrook die door de vaste toogklanten wordt geproduceerd, moet je erbij nemen en past bij de ambiance. De {ITA}am?ricain pr?par?{ita} is naar eigen zeggen huisgemaakt, maar was naar onze indruk niet zelf gemalen. Wij onderzochten de kruiding en vonden mayonaise, uisnippers, kappertjes, fijngehakte lente-ui, peterselie en een tikkeltje worcestersaus terug. Het vlees kwam in gemiddelde porties op het bord en was voorzien van een gemengd groenteslaatje als garnituur. Verse, krokant gebakken frieten waren er in overvloed. De mayonaise had de kok vermoedelijk uit een grote pot gehaald, maar ze smaakte alleszins ‘ambachtelijk’. In het glas kregen we Maes Pils van het vat (45 fr.).

De prijs-kwaliteitverhouding in ’t Kloefke is bijzonder interessant: de filet am?ricain met frieten en mayonaise naar believen kost slechts 380 fr. Voor de sfeer, de vriendelijke bediening en de openbare parking aan de kerk moet je niets betalen!

{ITA}Hoogstraat 1, 9770 Kruishoutem. ? 09/383.69.32. Maandag en woensdagnamiddag gesloten.{ita} XXX (3 runderkopjes).

een valse noot

Een naam met faam in Sint-Martens-Latem en daarbuiten. {VET}Brasserie Latem{vet} brengt gastronomie zoals gastronomie moet zijn: eerlijk, niet verwaand en in royale porties. Geen gekunsteld gedoe in dit huis, dat ruim en gezellig is en dat luchtig werd ingericht. De suggesties worden dagelijks op enkele borden gekrijt. Jan en alleman komt hier tafelen, zowel zakenlui met dure wagens als doordeweekse levensgenieters en toevallige passanten langs de drukke Kortrijksesteenweg. De kaart biedt een ruime keuze en ook wijn- en maderaliefhebbers komen aan hun trekken. Per glas worden een aantal zeer goede madera’s geschonken. Toen wij er waren, kregen we vooraf versgebakken warm brood met tapenade, grof zeezout, olijfolie en boter. Het pilsje (Primus Haacht, 65 fr.) kwam in een elegant groot bordeauxglas op tafel en 5 minuten na de bestelling ook de filet am?ricain, ? la minute bereid zoals de kaart vermeld. Voor 450 fr. kregen wij een vrij grote portie waarin wij uisnippers, kappertjes, peterselie en wat worcestersaus en tabasco terugvonden. Niet voldoende, spijtig genoeg, want het vlees was zeer neutraal en zacht van smaak. Peper en zout waren welkom. Ook betreurenswaardig was de kwaliteit van het vlees. Dat bevatte te veel pezen en was wellicht afkomstig van een rundstuk van mindere kwaliteit. Als garnituur kregen wij een gemengd groen slaatje met tuinkruidenvinaigrette en een kwartje tomaat. Geen mayonaise, augurkjes of zilveruitjes. De frieten leken ons huisgemaakt, maar waren vrij vettig en onvoldoende gebakken. Jammer.

{ITA}Kortrijksesteenweg 9, 9830 Sint-Martens-Latem. ? 09/282.36.17. Dinsdag gesloten.{ita} X (1 runderkopje)

antwerps instituut

Restaurant {VET}Ciro’s{vet} is een instituut in Antwerpen. Het wordt gerund door ex-voetballer {ITA}Albert de Hert{ita}, is zeven dagen op zeven open, van ’s morgens tot in de vroege uurtjes, en heeft heel wat trouwe aanhangers. De buitengevel en het zomerterras komen modern over, maar binnen is de tijd blijven stilstaan. Het behangpapier en de meubels lijken eeuwenoud en het ruikt er naar pijp en sigaretten. Wat op het bord komt, is echter van een grote kwaliteit, vooral de vleesbereidingen. Wij bestelden er de {ITA}Filet Am?ricain Garni-Sla mixte{ita} en kregen voor 475 fr. een vrij grote portie versgemalen vlees op ons bord. Ernaast kwam een gemengd groenteslaatje met ei, tuinkers, mini- augurkjes, sla en selderij. Apart waren er tartaar en kappertjes, de frieten _ vermoedelijk uit de diepvries maar krokant gebakken _ kwamen in een massief zilveren schoteltje op tafel. Gelukkig hadden wij grote honger, want de vriendelijke dienster zette de tafel vol met potjes pickles, zilveruitjes, mini-augurkjes, worcestersaus en tabasco. Die laatste waren totaal overbodig, het vlees was immers lekker stevig (pas gemalen?!) en pittig gekruid met peper, zout en tabasco. Wij vonder er enkel uisnippers in terug. Aan de overkant van de tafel kwam een Tsjechische {ITA}Urquell Pilsner{ita} van het vat (75 fr.) in het glas, de rest van het gezelschap koos voor {ITA}Cristal Alken{ita} (65 fr.).

{ITA}Amerikalei 6, 2000 Antwerpen. ? 03/238.11.47. Alle dagen open vanaf 9.30 u. tot in de vroege uurtjes{ita}. XXX (3 runderkopjes).

een bord vol

Waar anders dan rechttegenover het slachthuis is de beste plaats om een vleesrestaurant te openen? {VET}De Veehandel{vet} is er zo een. Het ligt aan het Antwerpse slachthuis en lokt hongerige carnivoren aan met een _ hoe kan het ook anders _ knalrode gevel. Eenmaal binnen, kom je in een gezellige brasserie waar het krioelt van de vleeshandelaren en andere vleesminnende klanten. Steak in al zijn vormen is hier de specialiteit. De porties zijn bijzonder groot en dat zie je aan de rekening. De dienster die onze bestelling opnam, begreep ons niet zo goed. Op de vraag of wij een steak tartare konden eten, vroeg ze hoe die moest gebakken zijn. Wij fronsten de wenkbrauwen, zij verbeterde ons meteen en sprak van {ITA}steak hach?{ita}, alhoewel wij braafjes de kaart hadden aangehaald. Voor 695 fr. kregen wij een enorme portie filet am?ricain op ons bord van vermoedelijk 450 gram! Het garnituur daarentegen stelde niets voor en bestond uit wat fletse en veel te bittere krulsla, een kwartje tomaat, twee witloofblaadjes en wat alfalfa. Apart kregen wij een schoteltje smakeloze diepvriesfrieten en kropsla met zelfgedraaide mayonaise en wat plakjes tomaat. De klemtoon lag duidelijk op het vlees. Dat was zeer zout van smaak. Wij vonden er de smaak in terug van mayonaise, peper, zout, kappertjes en uisnippers en dachten zelfs even aan gehakt, ook door de bijzonder lichte kleur die het vlees had. Het was vermoedelijk wel vers gemalen, want zeer stevig van textuur, en voelde niet plakkerig aan in de mond. In het glas kwam een pilsje ({ITA}Maes{ita}, 70 fr.). Wij kregen ons bord met de beste wil van de wereld niet leeg.

{ITA}Lange Lobroekstraat 61, 2060 Antwerpen. ? 03/271.06.06. Gesloten op zondag.{ita} XX (2 runderkopjes).

Pieter van Doveren & Filip Verheyden / Foto Tony Le Duc