Vandaag zitten we op een steenworp van Epinal in de Vogezen. Een plek die zeer de moeite waard is : omgeven door bossen, vlakbij een grote vijver en ‘gedrapeerd’ in volstrekte rust. De luiken, banken en tafeltjes op het terras van La Cholotte zijn in een volstrekt onmodieus blauw gezet, maar het gezang van de vogels, het zonlicht op de sparren en de uitbundig bloeiende geraniums maken alles goed. De naam van de herberg staat in geen enkel woordenboek. Hij is een vondst van de bazin, Marie Geneviève Cholé.

We betrekken een ruime slaapkamer waarvan het plafond in een al even oncorrecte frambooskleur is gezet, maar ook daar liggen we niet wakker van. Tegen de muur achter het hoofdeinde van het bed hangen een zestal gedroogde planten, keurig ingelijst, zoals dat vroeger wel meer werd gedaan : de collectie van ene Philippe Ruteler zorgt voor een ouderwetse huiselijkheid die we weten te smaken. We willen buiten op het terras dineren, maar dat wordt door de vrouw des huizes, die fors van snit is, meteen afgewezen. Wegens lesmoustiques. En we zijn niet in de stemming om een stevige vrouw die bovendien scherp van tong is, tegen te spreken.

Eenmaal in de rommelige eetzaal, keurig gezeten bij het venster, valt er evenmin te kiezen. Er is een menu en er komt foie gras op tafel die door de man die we daarnet de moestuin hebben zien besproeien, eigenhandig in elkaar is geknutseld. Hij smaakt uitstekend. Daarna volgt kip, die zich een tijdje in een vin jaune du Jura heeft gewenteld en door de bazin persoonlijk op het fornuis werd vertroeteld . De kip is succulent en wie ons kent weet dat we het woord spaarzaam gebruiken.

Er is ook een dessert en omdat we ons niet onder tafel laten praten, krijgen we van de vrouw des huizes na de witte kaas met kirsch ook nog een sorbier des oiseaux, een stevig distillaat waarvan we ons alleen nog herinneren dat het 45 graden sterk is. Dat nemen we mee naar het terras, verjagen les moustiques met een sigaartje en zitten een uurtje prinsheerlijk te genieten in de bossen.

In de plaats van een nachtzoen, krijgen we een order : “Wilt u straks de deur sluiten en beneden het licht uitdoen, ik moet morgen vroeg op en naar de tandarts”, laat de vrouw des huizes weten als het duister invalt. Als we later door het zeer Franse, erg rommelige maar tegelijk zo charmante interieur strompelen, op zoek naar de schakelaar, hebben onze benen moeite om ons te dragen.

Ligging: op een open plek in de bossen

Sfeer: heerlijk ouderwets en zeer Frans

Reistijd: een dikke drie uur rijden van Brussel

Prijsklasse: zeer correct

PRAKTISCH

La Cholotte, F-88600 Les Rouges-Eaux, Frankrijk, +33 329 50 56 93,

fax +33 329 50 24 12.

La Cholotte telt vijf kamers, die tegen 70 euro worden verhuurd. Voor een ontbijt wordt 8 euro aangerekend, voor een ‘menu campagnard’ 23 euro. Gesloten van half november tot 1 februari.

TIP

Een stevige voettocht door de omliggende bossen.

www + Meer hoteltips op het.reiswijzers.net

Tekst Pierre Darge / Foto’s PPI