Als een doos uit hout en glas ligt deze woning rond een eeuwenoude beuk. De omgeving, ooit een kasteelpark, en het sobere interieur zorgen voor rust op een boogscheut van het bruisende centrum van Gent.

Dieter Van Everbroeck heeft zijn eigen architectuurbureau. Daarnaast richtte hij met enkele collega’s het bureau B5 architecten op, dat vooral aan projecten werkt en aan wedstrijden meedoet. Met zijn eigen bureau specialiseert hij zich in woningbouw. Zijn privéwoning laat perfect zien hoe hij te werk gaat : doordacht en duurzaam. Op het perceel stond een huis met een identiek grondplan. Een bungalow die mooi rond een oude beuk ingeplant stond. “Als je iets afbreekt, moet je iets beters kunnen bouwen. Ik denk niet dat we dit hier hadden gekund. Daarom heb ik me gefocust op het elimineren en niet op het bouwen. Dit huis is een voorbeeld van een architectuur van het verwijderen. Het is een volledig andere manier van werken, maar daarom niet minder interessant.”

Qua organisatie bleef de woning hetzelfde. “De indeling van de vroegere kamers was identiek. Als treincoupés liggen ze netjes achter elkaar. Het huis was ook langs de tuinkant voorzien van heel wat ramen. Wij zijn daarin verder gegaan en hebben de hele gevel in glas uitgewerkt. De opvallendste verandering is dat we het kunstleien dak om praktische redenen verwijderd hebben. De ruimte eronder was toch niet bruikbaar omdat ze te laag was. Het dak was trouwens niet geïsoleerd en de leien waren dringend aan vervanging toe. Wel interessant was het hout : balken in oregon waarmee het gebinte gebouwd was. Dat hebben we volledig gerecupereerd. Voor ons is dit soort duurzame aanpak wel belangrijk.”

Stadsoase

Al geruime tijd waren Dieter en zijn vriendin op zoek naar een pand of een stuk grond om op te bouwen. “We zochten een plek die iets bijzonders had. Dat kon om het even wat zijn. Bij dit perceel was het de driehonderd jaar oude beuk. Een andere kwaliteit is de ligging, op 4375 meter van de Korenmarkt, hartje Gent. Je hebt het gevoel buiten de stad te leven en toch zijn we slechts een boogscheut van het centrum verwijderd. Bovendien is de omgeving uitzonderlijk mooi : dit was een deel van een oud kasteelpark, waarvan alle oude bomen zijn blijven staan.”

Omdat het huis zo transparant is, spelen de bomen een hoofdrol. De leefkamers zijn vrij leeg, waardoor de blik als vanzelf op de tuin focust. De ramen lijken een gigantisch schilderij. Binnenskamers treffen we alleen het hoogstnoodzakelijke. Een tafel en vier stoelen, een sofa, bijzettafel, boekenkast. “Toen ik afstudeerde, was ik een echte designfreak. Ik wilde alleen maar de beste stukken kopen, wat gezien mijn budget leidde tot de aankoop van zo goed als niets. Vandaag ben ik daar heel blij om. We hebben voor dit huis alleen wat goedkope tafels gekocht, waar we een glazen blad op legden zodat er een interessante reflectie ontstaat. Meubels moeten zich in de eerste plaats ruimtelijk verhouden tot de architectuur. Ik geloof niet dat je meubels kunt kopen omwille van een bepaalde stijl.” In die context lijkt de groene ‘omasofa’ wel een anachronisme. “Tja, die sofa is in de jaren zeventig door een tante gekocht en bij toeval hier terechtgekomen. Het is eigenlijk een lelijk, lomp ding, een beetje als een harige, schurftige straathond. Maar hij staat er als een toneeldecor. Hij doet me wat denken aan een kunstwerk van Marcel Broodthaers. Bovendien refereert hij aan mijn jeugd. Het is een vertrouwd beeld. Zo’n fauteuil hoort in elke zitkamer thuis. Het is een symbool voor gezelligheid.”

Modernistische inspiratie

Vanuit de sofa heb je dankzij de ellenlange raampartij een prachtig uitzicht op de tuin. “Het is een uitgesproken horizontaal huis waaraan verticale elementen een bepaald ritme geven : de metalen kolommen, de houten raamstructuur en de bomen. Dat ritmische spel brengt een zekere spanning teweeg”, verduidelijkt Van Everbroeck. Vreemd aan de glaswand is het feit dat je alleen langs de gewone deuren naar buiten kunt. De meeste bungalows zijn voorzien van grote schuiframen, waardoor interieur en exterieur als het ware versmelten. “Een huis blijft een vreemd object in de omgeving. De glaspartijen brengen de tuin wel als een decor binnen in het interieur, maar door de verhoogde vloerplaat en de deuren ervaar je een duidelijke scheiding. In de jaren zeventig waren schuiframen in Vlaanderen heel courant. Ze moesten de illusie wekken dat je de scheiding tussen buiten en binnen kunt opheffen. In de realiteit stonden die schuifdeuren in de zomer wel open, maar ze werden ingevuld met gigantische muggenramen. Op die manier creëer je het effect van in een kooi te zitten.”

Hoewel eigentijds ingevuld, verwijst de woning duidelijk naar de modernistische vormentaal. “Er zijn een aantal architecten die mij inspireren, en ze werken allemaal vanuit het modernisme. De link naar Mies van der Rohe is wellicht duidelijk. Voor de kleuren in het interieur heb ik gekeken naar Le Corbusier. De stilte die ik heb willen creeren, komt voort uit mijn fascinatie voor het werk van Peter Zumthor. De Scandinavische sfeer is geïnspireerd door Alvar Aalto. En dan zijn er nog de Amerikaanse woningen die Marcel Breuer heeft ontworpen, en dichter bij huis, het werk van Callebaut. Het zijn mijn bronnen voor elk project, maar toch is elke woning anders, afhankelijk van de wensen van de bewoners en van de specifieke eisen van de site. Ik heb geen set vooropgestelde ideeën of concepten.”

Info : Architect Dieter Van Everbroeck, 0485 674 204

Door OWI I Foto’s Vercruysse & Dujardin