Een van de meest opgemerkte ontwerpers tijdens de recentste ‘London Fashion Week’ was de Schot Jonathan Saunders.

Gevestigde designers als John Galliano en Stella McCartney hebben de Britse hoofdstad verlaten en maakten plaats voor jong modetalent. In die nieuwe generatie springt de 27-jarige Jonathan Saunders eruit. Zijn recept : met de hand vervaardigde zeefdrukken en prints.

Eigenlijk is Jonathan Saunders meer een printdesigner dan een modeontwerper. Het is de combinatie van de verschillende prints die de uiteindelijke vorm van het ontwerp bepaalt. “Ik zie kleren als een canvas voor de zeefdruk”, vertelt de ontwerper zelf in een interview. Zijn manier van werken is nog het makkelijkst met een soort bodypainting te vergelijken. Op de catwalk komen de prints van Saunders ook het best tot hun recht op strakke, aansluitende jurkjes en catsuits. Hoewel popdiva’s Ć  la KylieMinogue en Madonna luidkeels beweren dat hij hun nieuwste favoriete ontwerper is, mikt Saunders met zijn creaties veeleer op “intellectuele, zelfverzekerde vrouwen die zich niet voor een man, maar voor zichzelf kleden”. Cate Blanchett bijvoorbeeld, of Samantha Morton.

Inspiratie haalt Saunders uit de meest uiteenlopende bronnen. Voor zijn jongste wintercollectie gebruikte hij elementen uit Afrikaanse en Japanse kunst. De wintercollectie van 2004 was dan weer een interpretatie van de Bauhaus-beweging, de Duitse kunstbeweging uit de vroege twintigste eeuw die gekenmerkt wordt door strakke geometrische lijnen en figuren.

Saunders zeefdrukt elk patroon handmatig in zijn studio in Oval, Londen, een tijdrovend en vooral erg duur proces. Maar van digitale prints, goedkoper Ć©n tijdbesparend, wil Saunders niets weten : “Er steekt geen gevoel in, meestal ziet het er erg nep uit.” De ontwerper heeft sowieso niet de ambitie om een wereldwijd verspreid merk te creĆ«ren. Zijn werk ziet hij meer als een kunstvorm dan als pure mode.

Het was ook geen kinderdroom om modeontwerper te worden. Saunders is opgegroeid in Glasgow, als zoon van Jehova’s getuigen. Kunst en design interesseerden hem wel als kind, maar mode was niet prominent aanwezig in de cultuur van het ruige Glasgow. Amper zestien was hij toen hij het huis uittrok en zich aan de Glasgow School of Art (GSA) inschreef voor de studie textielontwerp. Hier kreeg hij de print- en zeefdruktechnieken onder de knie. “Al die kleuren kwamen plots uit het niets. Het was een volledige bevrijding”, zei hij over die periode. In 1999 verhuisde hij naar Londen, waar hij werd toegelaten aan het gerenommeerde Central St Martin College of Art and Design, dezelfde modeschool waar ook Galliano afstudeerde. Voor zijn eindproject als textielontwerper in 2003 liet Saunders zich inspireren door popartkunstenaars Andy Warhol en David Hockney, door A Clock-work Orange van Stanley Kubrick en door het surrealisme in de animatiefilm van de Beatles, Yellow Submarine. De collectie werd bekroond met de LancĆ“me Colour Award en Jonathan Saunders werd de revelatie van het jaar 2003.

Amper twee dagen na zijn eindshow vroeg de Britse ontwerper Alexander Mc Queen hem om mee te werken aan zijn zomercollectie. De prints met de tropische vogels werden het hoogtepunt van McQueens defilƩ. Sindsdien maakte Saunders zeefdrukken voor prestigieuze modehuizen als het Italiaanse Pucci, onder leiding van Christian Lacroix, en het Franse Chloe. In 2003 ontwierp hij in Italiƫ zijn eerste eigen zomercollectie onder het ƻ nog altijd ƻ onafhankelijke label Jonathan Saunders. n

Tekst Marjolijn Vanslembrouck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content