Van nieuws krijg ik nooit genoeg. Daarbij ben ik Het Huis trouw, al kijk ik soms naar VTM voor Birgit Van Mol. Zij blijft fantastisch. Aansluitend TerZake, waarin de grote Dirk Tieleman en Walter Zinzen ’tot op het bot’ gaan. Al is Newsnight nóg beter. Hoe die Engelsen kritisch en diepgravend kunnen interviewen, zonder hun hoffelijkheid te verliezen. Op BBC World stem ik af om te weten wat er in de wereld gebeurt. Op onze zenders kijken ze tegenwoordig nauwelijks verder dan de eigen parochie.

Uiteraard gebruik ik als filmfreak mijn eenogig monster ook als huisbioscoop, al kan niets de échte cinema vervangen. Van een prent als Casablanca kan je echter ook op tv genieten, als je maar de juiste sfeer creëert: het licht doven, de telefoon afleggen en zeker niet tussendoor naar Jerry Springer zappen.

Sport kan ongemeen boeiend zijn. Zo ben ik een tijdlang verslaafd geweest aan de NBA play-offs. Zo’n basketbalmatch kan echt een thriller zijn: spannend tot de laatste seconde. Hetzelfde geldt voor het vijflandentoernooi rugby. Als je met een kater zit, vormt daarnaar kijken de perfecte zaterdagnamiddag. Voetbal is er maar slappe kost tegen.

Zeggen dat ik Britse humor zwaar kan appreciëren, is uiteraard een open deur intrappen. The Young Ones, Blackadder of Fawlty Towers mogen niet ontbreken. Bij dat laatste zaten mijn vader, mijn broer en ik steevast te schuddebuiken. Wij kochten de video’s voor elkaar en kenden ganse scènes uit het hoofd. Als er discussie was over een dialoog, werd het tekstboek opgediept.

Twin Peaks heeft me destijds enorm begeesterd. Ik kwam elke dinsdag met enkele vrienden samen. Dan keken we naar een aflevering en degusteerden we cherrypie en damn good coffee. Je mocht geen episode missen of opnemen, dat feuilleton moést je live zien. Idem voor The Singing Detective. Of Inspector Morse. Een goed verhaal, goeie acteurs en een Duvel erbij: meer moet dat niet zijn.

Koot & Bie waren m’n eerste televisiegoden. Ik heb hete tranen gehuild toen ze stopten. Zij maakten satire zoals niemand dat deed. Om chauvinistisch te eindigen: ik lust de genialiteit van Buiten De Zone, het eeuwig enthousiasme van Bart Peeters, de panache van Luk Alloo en het grote talent van Rob Vanoudenhoven. (PVD)

Nic Balthazar presenteert “Leuven Centraal” en “Filmfan”.

Lene Kemps