New York. Charles Gayle en David S. Ware, saxofoonbroeders. Laatst verschenen ze zij aan zij in Down Beat, een groot dubbelinterview. Straks staan ze, elk met zijn eigen band, in Antwerpen. Hardcore tenor op zijn best, van het soort dat sinds de extatische dagen van Albert Ayler nog maar zelden werd gehoord.

Ware, als hij niet speelt, rijdt taxi in New Jersey. Helaas, we vinden geen tijd meer om elkaar te ontmoeten. Maar Charles Gayle wil graag naar het hotel komen in downtown Manhattan. ?Ik woon nu gewoon in een appartement, met telefoon en fax”, glundert hij. Er is veel veranderd sinds hij voor een paar dollar speelde waar hij sliep : op straat. ?Ik speel nog altijd niet zoveel als ik zou willen, maar het leven is goed voor me. Ik maak platen en er is werk, vooral in Europa.” In New York speelt Gayle alleen in de Knitting Factory, de klub die hem vier, vijf jaar geleden van de straat plukte. Daar zijn de beschaafde jonge beboppers thuis. Ah, New York ! ?Op weg naar je hotel herkende ik meteen alle plekken waar ik heb gespeeld. Mijn hoek aan Grand Central, stopplaatsen op weg naar de Village, ik had mijn vaste trajekt.” Al die jaren sliep Gayle op straat, het lichaam beschermend over de King tenorsax, zijn enige kapitaal. In homeless kringen stond hij bekend als Sax. ?Over mijn leven in de straat schrijf ik nu een boek.” Momenteel werkt hij aan het hoofdstuk Fear : ?De verschrikkelijke, onbeschrijflijke angst die ik voelde toen ik die allereerste nacht onder de blote hemel van Manhattan moest doorbrengen.” Hoe het lot hem naar de voetpaden van New York dreef, daarover wilGayle liever niet te veel kwijt.

Of het komfort van zijn nieuwe leven de geroemde intensiteit van zijn spel niet zal aantasten ? ?Ik denk het niet. Mijn muziek is groter dan mijzelf. Zij komt van heel diep en heel ver. Van lang vóór de jazz. Van de zwarte kerk, van Jezus.” Als Gayle speelt, hoor je de stemmen van de preachers en de reverends in de getto’s : felle uitroepen, hallucinante kreten, dat bezwerende en meeslepende ritme van lettergrepen en zinnen. Pure trance. Soms preekt hij zelfs letterlijk, tegen het morele verval. ?Niet elk publiek accepteert dat, I sometimes get in trouble that way.” Maar dat laat Gayle koud. ?Ik ben geen entertainer. Wie naar een koncert komt, krijgt mij helemaal zoals ik ben.”

Charles Gayle trio met William Parker, bas, en Sunny Murray, drums, in deSingel in Antwerpen op 31/1 (20 uur) ; David S. Ware en zijn kwartet in CC Luchtbal in Antwerpen op 1/2 (20 u.30). Werk van Gayle verscheen bij Black Saint, Knitting Factory Works en Fmp ; werk van Ware bij Diw, Silkheart en Hoemstead.

Antwerpen ontvangt Charles Gayle en zijn trio : pure trance uit de zwarte kerk, geluiden uit het diepste van de Afro-Amerikaanse ziel.