De gok van de zadelmaker

De horlogesector sluit een moeilijk jaar af. Toch lanceert La Montre Hermès het duurste uurwerk uit zijn geschiedenis.

De Dressage, met transparante kastbodem, heeft een reserve van 55 uur en is waterdicht tot 50 meter. Gouden kast, kroon en sluiting, saffierglas, verzilverde of parelmoeren wijzerplaat, leren polsband. Info La Montre Hermès : 0475 44 56 99.

Toen La Montre Hermès onlangs zijn nieuwste creatie voorstelde in de rijschool van het paleis van Versailles, waren er oh’s en ah’s te horen, maar ook veel vragen. Met de Dressage, een volledig handgemaakt mechanisch herenhorloge in wit-, geel- of rozegoud, verkent de nu 75-jarige horlogemaker immers onbekend terrein.

Dan hebben we het niet alleen over de samenwerking met Vaucher, de exclusieve Zwitserse manufacture die het zelfopwindende mechanisme ontwierp, of het feit dat slechts één man de 186 onderdelen ervan in elkaar steekt. Met een prijs tussen 12.890 en 14.700 euro is de Dressage tot op heden ook Hermès’ meest prestigieuze uurwerk, en dat terwijl Zwitserland uiterst onzekere tijden beleeft. De exportwaarde wordt voor de eerste negen maanden van dit jaar op 4,46 miljard euro geraamd. Volgens het jongste rapport van de Fédération de l’Industrie Horlogère Suisse is dat een daling met ruim vijf procent ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar. Toen al konden de klokkenmakers de recordcijfers van voorgaande jaren amper benaderen.

In de eerste helft van 2003 deelden de sars-crisis, de oorlog in Irak en de aanmodderende economie overal klappen uit : bij de Swatch Group, waar de omzetdaling zeven procent bedroeg, bij Chopard (-15 procent) en de uurwerken van LVMH (-18 procent), maar ook bij La Montre Hermès (-16 procent). Ook al ging Hermès er in 2002 als groep op vooruit, de uurwerkendivisie boekte ook toen een licht verlies. Aan de voltooiing van de Dressage werd echter nooit getwijfeld, zegt exclusief Belgisch verdeler Philippe Speth : “Een familiebedrijf plant op lange termijn. Onze strategie is gericht op expertise en geloofwaardigheid, ongeacht de economische omstandigheden. We doen geen kortetermijntoegevingen. Het komt er nu op aan de horloges op het niveau te brengen van de lederwarenafdeling.”

Er staat dus veel op het spel, bekent Speth. “Onder de modieuze namen zijn we een gigant als het op uurwerken aankomt, in het haute gamme hebben we alles te bewijzen. De originaliteit en creativiteit van onze uurwerken spreekt echter voor zich. Een artisanaal product als de Dressage is precies wat mensen van ons verwachten. Zeker nu we moeilijke tijden beleven en consumenten vooral kwaliteit en zekerheid zoeken. Merken met een ongeschonden imago als Hermès, die niet op kwaliteit besparen en nooit teleurstellen, zitten in de lift.” Net als mechanische horloges en dus ook de gemiddelde prijs.

Harde tikken in de horlogesector

Nochtans rommelt het ook aan de top. Bij ’s werelds tweede luxegroep Richemont, die tussen april en augustus achttien procent omzetdaling boekte, zitten vooral horlogehuizen als Cartier en Jaeger-LeCoultre in slechte papieren. Aangezien het de uurwerken ook al in 2002 niet meezat, worden drastische maatregelen genomen : het Cartier-atelier in Villeret wordt tien jaar na de opening gesloten en tweehonderd horlogemakers worden ontslagen.

Zijn er misschien gewoon te veel luxehorloges ? De jongste jaren mikten gretig op het topsegment, al zestig merken vervaardigen tourbillons. De voor de haute horlogerie zeer belangrijke groep verzamelaars neemt echter gestaag toe. Het zouden er wereldwijd nu driehonderdduizend zijn. “Ik ontmoet wekelijks collectioneurs die me vertellen hoe ongeduldig ze uitkijken naar de Dressage”, bekent Speth.

Bovendien moet de verkoop in Europa het al geruime tijd afleggen tegen die in de Verenigde Staten en Azië. Ook dat is de familie Hermès niet ontgaan. Nadat dit jaar boetieks werden geopend in Boston, Miami, Seoul en Tokio, staat deze maand het Chinese Guangzhou op het programma. Eind 2004 volgt een superstore in Hongkong. Langetermijnplanning of niet, de ontwikkeling van de Dressage past in diezelfde wereldwijde aanpak.

Tekst Wim Denolf