DE FRANSE GOLF
Frans design ? Tot een jaar of tien geleden was alleen al het idee bijna lachwekkend.
Met uitzondering van Raymond Loewy, Jacques Tati, Charlotte Perriand, Philippe Starck en hier en daar een avontuurlijke modernist of moderne avonturier, bleef Frankrijk zowat de hele twintigste eeuw verlamd door traditie : de Lodewijks, moulures, rood pluche.
Maar er is veel veranderd. Parijs is zowat de belangrijkste Europese designstad geworden, op Milaan na. Tot voor kort haalden de grote Italiaanse meubelmerken hogere omzetcijfers in België dan in Frankrijk. Maar dat is verleden tijd. Elk zichzelf respecterend designbedrijf pronkt tegenwoordig met een liefst zo opulent mogelijk vlaggenschip in Parijs. Het aantal designgaleries in Parijs is intussen niet meer te tellen. Ze zijn veelal gespecialiseerd in hedendaags, min of meer experimenteel meubilair van zowel jonge als gevestigde designers. Hun werk wordt er verkocht als kunstvoorwerpen, in kleine oplages, voor spectaculaire bedragen. Tezelfdertijd blijft Parijs een belangrijke internationale afzetmarkt voor antiek en vintage design. En een trefpunt voor professionals : Maison & Objet heeft al enkele jaren geleden de Keulense Meubelmesse van de troon gestoten als Europa’s belangrijkste vakbeurs (opnieuw : na Milaan).
Dat heeft natuurlijk ook te maken met de designers. Alom gewaardeerd talent, onder wie Ronan en Erwan Bouroullec, Inga Sempé, François Azambourg, Jean-Marie Massaud, Matali Crasset of Patrick Jouin. Maar ook jongere veelbelovende designers, onder wie Constance Guisset, Ionna Vautrin, Julien Carretero, Pierre Favresse, of het collectief Pool (Design Parade, het festival in de Zuid-Franse stad Hyères, dient geregeld als springplank). Een aantal relatief jonge ontwerpers trekt een lijn tussen design en deco, zoals de alomtegenwoordige Noé Duchaufour-Lawrance, gespecialiseerd in gestroomlijnde bourgeois chic.
Het beste nieuws uit Frankrijk ? Er worden, voor het eerst sinds jaren, weer meubelmerken opgericht. Kleine bedrijfjes, vooral, met een aanbod dat spits is, modern, en relatief toegankelijk (ook op gebied van prijs). Moustache was het eerste merk van de nieuwe generatie (met ontwerpen van onder anderen Matali Crasset en Big Game). Intussen heeft snorremans concurrentie gekregen van bedrijven als Petite Friture (met Constance Guisset), Alki, Marcel By (een nieuwkomer tijdens Maison & Objet vorige maand, met onder anderen Samuel Accoceberry, Jakob & Macfarlane en Stephan Lanez, en Noé Duchaufour-Lawrance), of nog La Chance, dat zijn fel opgemerkte vuurdoop hield tijdens de designweek van Milaan. Het merk is in Parijs gevestigd, en kon voor zijn eerste levering onder anderen Luca Nichetto, Pierre Favresse en (alweer) Noé Duchaufour-Lawrance strikken. Maar het schaart zich ook achter jongere wolven uit binnen- en buitenland. Het plan van stichters Jean-Baptiste Souletie en Louise Breguet : “Een terugkeer naar warme, ongeremde luxe, weg van koud en conceptueel design.” Want in Frankrijk loert traditie toch altijd om de hoek.
JESSE BROUNS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier