Menselijkheid versus onmenselijkheid. Die dualiteit projecteerde academiestudent Markus Strasser in zijn derdejaarscollectie. Dat leverde geometrische en intrigerende silhouetten op waarvoor hij de jaarlijkse Weekend Knack-prijs kreeg. Deze modeproductie illustreert zijn opvattingen. Zonder opdringerig te willen zijn. “Ik hou niet van stereotypes. Ik vind het belangrijk om ruimte te laten voor interpretatie.”

Nee hoor, ik had niet een soort Space Invasion in gedachten, al was dat de commentaar die ik achteraf het meest hoorde”, vertelt Markus Strasser. “Ik vond gewoon dat de plexi bollen goed bij de collectie pasten. Ze verduidelijkten het onmenselijke aspect: ze zijn een tweede gezicht, over het echte gezicht heen.”

Reacties, commentaar: Markus Strasser vraagt niet liever. Als tiener ontdekte hij de communicatieve waarde van kleding. “Ik was enorm geĆÆnteresseerd in wat je met je kleren kan uitdrukken. Ik ben punk geweest, hippie,… alleen maar om vast te stellen dat mensen dan echt anders op je reageren. Het was interessant om daarmee te spelen.” Die vaststellingen en een grootvader kleermaker dreven een jongen uit Innsbruck (Tirol) naar de mode. Geen evident parcours, dat via een paar omwegen verliep. Een jaar in de States op zijn 18de en dan terug naar Oostenrijk om er pschychologie en filosofie te studeren. Na twee jaar hield hij dat voor bekeken. “Mode liet me uiteindelijk toch niet los. Maar ik voelde me niet klaar om meteen naar een academie te gaan. Ik heb daarom een tweejarige technische opleiding gevolgd: patronen tekenen, kledingstukken in elkaar zetten. Er was geen plaats voor een eigen esthetiek. Je deed wat je opgelegd werd. Dat vond ik geen probleem: ik was naar daar gegaan om te leren.”

De technische bagage gaf Markus Strasser de kracht om de volgende stap te zetten. “Ik wist dat ik naar het buitenland moest vertrekken en alles wel beschouwd was Antwerpen het interessantst. Omwille van de school en de mensen die er afstudeerden, maar ook omwille van de sfeer in de stad. Londen en Parijs leken me te overweldigend. En je kan er niet eens een betaalbaar appartement vinden.”

Het uitgangspunt voor Strassers derdejaarscollectie De geometrische mens was een boek dat hij van een vriendin cadeau kreeg. Naast het feit dat hij iets totaal anders dan het jaar daarvoor wilde doen. “Ik ben student en wil experimenteren. Als ik het nu niet doe, wanneer dan wel?” Het boek ging over de Bauhaus-beweging en meer bepaald over de kostuums die Oskar Schlemmer voor het Bauhaus Triadisch Ballet maakte. “Hij werkte met driedimensionele vormen, met constructies die weggaan van het lichaam, waardoor het resultaat iets onmenselijks heeft.”

De geometrische vormen in Strassers silhouetten – onder meer verkregen door grote houten epauletten als schouderstukken, door bolstaande rubberen stukken aan de binnenkant van de broekspijpen – drukken die onmenselijkheid uit: de lichaamsvormen worden vervormd. Maar anderzijds zijn er de natuurlijke materialen: wol en leer. “Met zijde zou het niet kloppen”, aldus Markus Strasser. “Ik had die zware materialen nodig voor de structuur.”

Het menselijke aspect in de kledingstukken wordt vertegenwoordigd door gezeefdrukte schaduwprints op de stoffen: zij geven de lichaamsvormen aan. Ook geceintreerde stukken onderstrepen de vrouwelijke lijnen. Omdat de schaduwprints op foto niet voldoende tot uiting komen, werkte Markus Strasser met gelaagde foto’s en naaktheid. “Dat leek me het meest logisch om de dualiteit menselijkheid/onmenselijkheid te verduidelijken. Werken met naakte silhouetten was iets nieuws voor mij. Het ligt nogal moeilijk en gevoelig. Zeker voor de meisjes die het deden. Ik hoop dan ook dat de boodschap overkomt.”

Voor hij straks het vierde jaar aanvat, ging Markus Strasser thuis in Oostenrijk zijn vakantie doorbrengen. Zonder nog aan mode te denken. “Ik ben graag met mode bezig, maar ik heb echt wel een leven en vrienden buiten de mode. Ik weet niet wat er nog komt. Misschien krijg ik na mijn studies een superinteressante job in de mode. Misschien ga ik opnieuw psychologie studeren… Maar voorlopig vind ik mode zeer plezant.”

Tijdens de tentoonstelling ‘Geometrie’ in Antwerpen (meer info in de rubriek Pousse-cafĆ©) is een cirkelvormig jasje van Markus Strasser te bekijken in de Sint-Andrieskerk en een witzwartsilhouet in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten.

Trui Moerkerke / Productie Olivier Rizzo / Foto’s Roger Dyckmans / Make-up Peter Philips met Christian Dior en KMS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content