De decorbouwer

Het kasteel van Tervuren is verdwenen, maar de dependance staat er nog. Interieurontwerper en filmmaker Lionel Jadot leeft er in een decor als een droomfabriek. Licht, en actie !

Lionel Jadot is een opmerkelijke man. Hij ontwerpt niet alleen huizen en interieurs, maar draait ook kortfilms. Voor hem zijn interieurs echt decors. Bij het ontwerpen denkt hij meteen aan sferen, scènes en wat menselijke chaos. Dat verwacht je niet meteen van een interieurman. “Maar ik hou ook van wat chaos, zelfs in mijn vriendenkring. Ik heb vrienden in heel uiteenlopende milieus en met aparte persoonlijkheden. In het leven hoeft alles toch niet perfect op elkaar te worden afgestemd ? Ik stel ook vast dat al wat afgelijnd en netjes is, zo saai kan zijn. Dat geldt dus ook voor een woning. Chaos opent de geest en verkwikt de creativiteit.”

Jadot is niet bang voor een barokke toets en springt tijdens zijn uitleg graag van de hak op de tak. Hij houdt er ook ongewone passies op na. “Waar ik ook kom op de wereld, overal verzamel ik beenderen. Als je zoekt, vind je die overal. In de Sahara vond ik bijvoorbeeld de schedel van een kameel. Het gaat om het ontdekken. Toen ik in Brussel opgroeide, trof ik altijd spannende en decoratieve spullen aan tussen het grof huisvuil. Ongewone objecten die mij inspireren en associaties oproepen. Zoiets komt goed van pas in de interieurs die ik inricht of de films die ik draai. Verder hou ik zielsveel van verlaten gebouwen. Voor een film vertrek ik meestal van een zo’n decor waarrond ik dan een heel verhaal verzin.”

Ook dit gebouw stond heel lang leeg. “Het was de dependance van een kasteel dat ondertussen gesloopt werd. Er zat niets in, behalve een paardenstal. Ik heb de basisstructuur en de aankleding zoveel mogelijk bewaard, met de ijzeren, industrieel aandoende steunbalken.” Aan de gevels werd er amper gewerkt, maar binnen kwamen er een imposante trap, muren met binnenvensters en schouwen. Jadot maakte er een heus landhuis van met allure. Hij gebruikte aardig wat oude bouwmaterialen, onder meer voor de deuren en de vloeren. De trap staat in het midden, in een soort atrium, waarrond zich een enfilade van vertrekken bevindt. Voor de grote woonkamer koos Lionel Jadot een uitbundige aankleding met zowel hedendaagse kunst, antiek en enkele vintagemeubels en -lampen. “Zo voel je ook dat een interieur groeit en niet het resultaat is van een eenmalige ingreep. De meubels, objecten en kunstwerken mogen niet te uniform zijn. Van een goed interieur werden ze ook in de loop der jaren samengebracht.”

Aan de voorkant van de woning zit er een kleine, geheimzinnige bibliotheek opgebouwd uit antieke fragmenten van oude boekenkasten : een ideale plek om even weg te dromen. Boven is ook de slaapkamer met het antieke hemelbed prachtig om te zien. Hier reis je de wereld rond. Je waant je er eerder in Brazilië dan in Tervuren. “Er staan enkele fiftiesmeubels die het decor minder burgerlijk maken”, legt Lionel uit. “Ik heb nooit gehouden van klassieke interieurs vol antiek. Een volledig clean en modern interieur is evenmin interessant. Objecten die overal vandaan komen en uit verschillende periodes stammen, geven de woning een verhaal.”

Door Piet Swimberghe – Foto’s Jan Verlinde

“Afgelijnd en netjes vind ik vaak saai, chaos opent de geest en verkwikt de creativiteit.”