Een tocht met Royal Carribeans splinternieuwe Voyager of the Seas breekt met het clichébeeld van cruises: geen lachwekkende Loveboat-toestanden, maar een ideale vakantieformule voor een groot publiek.

De brochures puilden al uit van de superlatieven die zo eigen zijn aan de Verenigde Staten, maar als ik in Miami onder de boeg sta van de zeereus, valt mijn mond open. Met zijn lengte van meer dan 300 meter, een breedte van zo’n 50 meter en een hoogte van 15 dekken mag de Voyager of the Seas gigantisch genoemd worden. Met zijn 140.000 ton is hij 40.000 ton zwaarder dan het grootste vliegdekschip ter wereld. Zo’n 1000 bemanningsleden staan ten dienste van de meer dan 3000 passagiers. In tegenstelling tot mijn verwachtingen oogt de boot helemaal niet als een kolossaal plomp flatgebouw. De Voyager heeft nog steeds de elegantie van een echt schip, klaar om de wereldzeeën te begroeten.

Aan boord worden we hartelijk onthaald door de internationale hostessen en porters die de passagiers helpen hun kajuit te vinden. De bemanning werd getraind in bijna overdreven vriendelijkheid en hulpvaardigheid. In de eindeloze gangen hangt nog de typische nieuwgeur van verf, vernis en plastiek. Alles glimt en schittert. Langzaam zet het gevaarte zich in beweging, terwijl de zon achter de skyline van de hoofdstad der cruiseschepen verdwijnt.

Al bij een eerste verkenningstocht blijkt dat de Voyager of the Seas revolutionair is, niet alleen in grootte maar ook in de manier waarop het schip is opgebouwd. Het lapt de klassieke cruiseschipregels van efficiënt ruimtegebruik aan zijn laars. Grote open ruimtes en atria hebben geen praktische functie maar creëren een luchtige, heldere sfeer. Waar vroeger obscure wandelgangen in aantal overheersten, baden de gasten nu overal in licht.

Het hele schip ademt de dynamiek van een veelzijdig dorp. Het centrum wordt gevormd door de Royal Promenade, een winkelwandelstraat die zich bijna over de gehele lengte van het schip uitstrekt en geflankeerd wordt door twee verticale atria. Om te vermijden dat de gang zou lijken op een tunnel, werd een lege plafondruimte behouden van drie dekken hoog. Als appartementen in een stadscentrum kijken enkele balkons en tientallen uitspringende vensters van kajuiten neer op het straatgebeuren. De uiterste atria functioneren als ontmoetingsplaatsen en tentoonstellingsruimtes, die artiest Larry Kirkland voorzag van kunstwerken. Als ik onder zijn Oculus sta, staar ik omhoog door een spiraal van veertien lagen glas die de opeenvolgende verdiepingen tot één geheel versmelt.

Hetzelfde integratieconcept werd toegepast bij het ontwerpen van de eetzaal, die ook drie dekken hoog is. Carmen, La Bohème en de Magic Flute zijn de dinerruimtes die de architecten inbouwden als een statig opera-interieur met een parterre en balkons. Voor het Captains Gala Diner vanavond is iedereen formeel uitgedost in smoking en lange glitterjurk. Obers in onberispelijke pakken schuiven tussen de tafels, terwijl de gasten plaatsnemen onder de kristallen luchters. Enkel een aria van Maria Callas ontbreekt nog.

Wie cruise associeert met passieve vakantie, heeft buiten de Voyager gerekend. Wat dacht je van een ochtendlijke jogging op de atletiekpiste op het bovendek of een rondje in-lineskating terwijl je uitkijkt over het onmetelijke blauw van de oceaan? Tegen acht uur begeef ik me naar de spiegelzaal van het ShipShape-fitnesscentrum voor een stretch- en aerobicsles. Een paar sportievelingen zwoegen zich al te pletter op de Reebok-trainingsmachines die voor het grote raam met zicht op zee zijn opgesteld. De vriendelijke aerobicsjuf wijst er na afloop van de training op dat de sauna en hammam reeds opgewarmd zijn. Enkele deelnemers haasten zich echter meteen naar de volgende sportactiviteit.

Tientallen gehelmde mensen zijn druk in de weer met touwen en musketons. Ze staan aan de voet van een klimmuur die zeventig meter boven de zeespiegel uittorent. Beginnelingen en gevorderden klauteren langs verschillende routes naar boven en worden door monitoren bijgestaan. Ondertussen worden zwetende basketballspelers toegejuicht tijdens hun match op het grote sportterrein. Op het minigolfterrein en bij de golfsimulator gaat het er rustiger aan toe. De tropische middagzon staat hoog aan de hemel en met een verhit hoofd begeef ik me naar een van de grootste en vooral koelste attracties van dit schip. Studio B is een enorme U-vormige zaal die kan worden omgebouwd voor rockconcerten of andere optredens. Nog groter wordt mijn verbazing als de vloer wegschuift en een volledige ijsschaatspiste tevoorschijn komt. Wie had ooit durven dromen dat olympische kunstschaatsers een show zouden brengen op een cruiseschip op de Caribische zee!

Nog indrukwekkend in deze drijvende stad is het grote Scala-theater. Ik wandel via een spiegelgang de vijf dekken hoge zaal binnen. Het blauwe koepelvormige plafond weerkaatst in de Venetiaanse luchter uit Murano-glas. Langzaam schuift het dieprode podiumgordijn opzij en wordt het publiek vergast op een fantastisch Broadway-spektakel met professionele dansers en een compleet orkest. Na de show wordt er naast het theater verdergeswingd in de The Vault-nightclub. Als ik een kijkje neem bij het Spinners Casino lijkt het alsof ik een draaiende caleidoscoop binnenwandel; overal flikkeren lampjes, glimt goud en weerkaatst het licht als in diamanten. Een glazen vloer waaronder bergen gouden munten en juwelen schitteren, lokt me het gokpaleis in. Een croupier draait aan het grootste roulettewiel dat ooit op een schip gebouwd werd. Enkele jackpotontgoochelingen rijker zoek ik rust op in de Viking Crown Lounge, het hoogste met glas omgeven dek dat de jazzbar, de cocktail lounge, de golfbar en een heuse wedding chapel bevat.

Wat me de volgende dag vooral opvalt, is dat een cruise ook een ideale vakantieformule kan zijn voor gezinnen met kinderen. Families doen niet alleen zonder vermoeiende transfers of gezeul met bagage verschillende bestemmingen aan, bovendien is er aan boord een gratis jongerenprogramma, dat in opvang, animatie en recreatie voorziet. Kinderen tussen 3 en 17 worden opgedeeld in vier leeftijdsgroepen. In Adventure Ocean en Adventure Beach kunnen ze zich niet vervelen: er zijn teken-, theater- en sportklassen, optredens en videospelletjes. Adventure Ocean beslaat de volledige achterste helft van dek 12, dat extra is beveiligd. Ouders die verkiezen in de buurt te blijven van de kleinsten, zonnen op het achterdek bij het kinderzwembad. Daar ligt ook het familierestaurant dat de hele dag kindvriendelijke hapjes serveert. Tot tien uur ’s avonds wordt er op de kinderen gepast, zodat de ouders van een romantisch diner kunnen genieten. Natuurlijk willen tieners liever niet bij de kleintjes blijven. Speciaal voor hen zijn er andere sportactiviteiten, optredens en feestjes. Ze hebben zelfs hun eigen jeugdcentrum Optix, waar ze elkaar ontmoeten bij een alcoholvrij drankje, video’s bekijken en ’s avonds dansen in hun eigen discotheek.

Bij de opbouw van het schip werd niet alleen aan het comfort van alle passagiers gedacht, ook de bemanning wordt goed verzorgd. Nathalie Olijslager is het enige Belgische bemanningslid aan boord en werkt al vijf jaar als hostess in de cruise-industrie. Ook zij is enthousiast over het nieuwe schip. “Ik heb hier veel meer werk, maar de faciliteiten voor de bemanning zijn uitstekend. Zo hebben we een eigen bibliotheek, een fitnesscentrum met jacuzzi, een discotheek met vele feestjes en een fiets op de aanlegplaatsen. En ik heb een eigen kajuit. Meestal blijven we zes maanden aan boord, waarna we zes weken verlof krijgen.”

Voor onze cruise erop zit, wil ik me nog even laten verwennen in de ShipShape Spa. Het grootste kuuroord op zee biedt een waaier van behandelingen die variëren van manicures, massages, aromatherapie, gelaatsverzorgingen tot persoonlijk advies voor fitness, dieet of levensstijl. Dit Steiner-centrum heeft zoveel succes dat de agenda voor deze tweedaagse cruise volledig volgeboekt is. Niet alleen het kuuroord heb ik niet kunnen ontdekken, er waren ook nog de Scooner Bar, de Connoisseur Club, de discotheek, de jazzbar… Genoeg alternatieven om nog eens een weekprogramma te vullen.

Tekst en foto’s Els Vermeersch