HOE WORDT EEN BLADENMAKER ARTISTIEK DIRECTEUR VAN EEN DENIMGIGANT ? EN LEIDT DE NIEUWE AANPAK BIJ DIESEL OOK TOT EEN KOERSWIJZIGING IN DE WINKEL ? EEN JAAR NA ZIJN AANSTELLING BEANTWOORDDE BRUNO COLLIN ONZE VRAGEN OP DE JONGSTE BREAD & BUTTERVAKBEURS IN BERLIJN.
De modewereld is drastisch veranderd, en dus moet ook het creatieve proces volgen”, zei Renzo Rosso in januari 2010. De man die samen met zijn voormalige baas Adriano Goldschmied in 1978 Diesel oprichtte en vervolgens de wereld veroverde, wilde de zaken voortaan anders aanpakken. “Ik geloof sterk in het combineren van creatieve talenten : van stylisten, ontwerpers en fotografen tot grafische ontwerpers en kunstenaars. Innovatieve merken moeten gestuurd worden als magazines : een sterke, unieke identiteit die constant gevoed wordt door input van buitenaf en samenwerkingen die passen bij het project in kwestie.”
Toen een opvolger moest worden gevonden voor Wilbert Das, de Nederlander die in 1988 aan boord kwam bij het denimmerk en in 1993 de titel van creatief directeur verwierf, aasde Rosso dan ook niet op gevestigde ontwerpers of aanstormend modetalent : liever een veelvraat die thuis is in snel veranderende trends en subculturen dan een sterke persoonlijkheid die zelf zijn visie oplegt, luidde de redenering.
Toch verraste Rosso vriend en vijand met de aanstelling van Bruno Collin (45), een Fransman voor wie de artistieke leiding over een denimgigant een totaal nieuwe uitdaging is. Collin, geboren in Saint-Malo, begon zijn carrière eind jaren tachtig als mode- en luxejournalist voor de Franse publiciteitsuitgave Medias, waarna hij gedurende zeven jaar ook voor onder meer Elle en Dépêche Mode schreef. Hij was van 1994 tot 1998 hoofdredacteur van Sportswear International, om een jaar later zelf een lijvig magazine te lanceren. WAD ( We Are Different, ook te lezen als Wear Different), nog steeds een driemaandelijkse uitgave, werd vrijwel meteen een internationale referentie voor urbane trends, nieuwe kledingstijlen en originele fotografie, met adverteerders die in vele gevallen uit de ontluikende streetwearsector kwamen.
Consultancyopdrachten lieten niet lang op zich wachten : als organisator van hippe feestjes in het Parijse nachtleven en op Ibiza bulkte Collin van inspiratie en expertise, en als trouw bezoeker van modeweken en vakbeurzen wereldwijd kende hij alle gele-dingen van de markt. Diezelfde Collin moet nu het sterkste merk uit de portefeuille van Only The Brave nieuw leven in-blazen, de holding die naast Diesel onder meer Maison Martin Margiela, Viktor & Rolf en D-squared overkoepelt. De verschillende ondernemingen en merken van Rosso’s imperium klokten in 2009 af op een omzet van 1,32 miljard euro.
“Ik ken het terrein”, beaamt Collin. “Maar consultancy is uiteraard niet hetzelfde als de artistieke leiding van een grote onderneming als Diesel. In het nieuwe hoofdkantoor in Brenganze ( nabij Venetië) alleen al werken 1500 mensen. Er is een restaurant en een gymzaal, heel indrukwekkend.”
Hoe goed kende u het bedrijf voor u toehapte ?
Bruno Collin: Op professioneel vlak was Diesel een van de weinige merken die ik altijd aandachtig bleef volgen. Ik had ook een goede band met communicatiedirectrice Antonella Viero, maar echte opdrachten zijn er nooit geweest.
U behoort wel al langer tot de vriendenkring van Renzo Rosso.
We werden aan elkaar voorgesteld bij de vijfde verjaardag van WAD. Nadien bleven we regelmatig contact houden. Onze relatie is die van twee coaches die voortdurend ideeën uitwisselen en elkaar scherp houden. Waarom het klikte ? Renzo is iemand die niet alleen met zijn hoofd werkt, maar ook met zijn hart, Diesel is zijn leven.
Als artistiek directeur krijgt u met nagenoeg alle geledingen van het bedrijf te maken. Hoe ziet u zelf uw rol ?
Als een alchemist die nieuwe inspiratiebronnen en expressievormen moet aanboren. Diesel heeft altijd de toon gezet, maar de markt is uiteraard enorm geëvolueerd, en bedrijven moeten ook vooruitkijken. Mobiliteit wordt belangrijker, net als hybride mengvormen tussen verschillende stijlen en productcategorieën. Ik ben dus geen dirigent, maar eerder een tussenpersoon. Mijn voornaamste taak is om ideeën uit te wisselen.
Sommige analisten vergeleken u al met een trendwatcher.
In tegenstelling tot mijn voorganger ben ik geen creatief directeur ; ik kan ook geen kleding ontwerpen. Maar Diesel heeft me niet aangeworven om dagenlang achter een bureau, laat staan een tekentafel te zitten. Inspiratie voor nieuwe producten en communicatievormen vind je niet op kantoor, daarvoor moet je buitenkomen. Net zoals ook WAD destijds ontstaan is uit de nieuwe cross-overs die me in Parijs voortdurend opvielen. Mijn werk speelt zich dus af op straat, van clubs tot vintage winkels en vlooienmarkten. Dat ik geen modeopleiding gevolgd heb, is een detail : die knowhow heeft Diesel al in huis.
Impliceert de nieuwe, grensoverschrijdende aanpak nog een ruimer aanbod ? Waar staat het merk over twintig jaar ?
Zo lang blijven als Das zal moeilijk worden (lacht). Hoe dan ook zal Diesel een globale speler blijven, maar zowel in de kledingcollecties als de licentieproducten moet het DNA van het merk centraal staan. Denim ( goed voor 35 procent van de omzet), leder en de behandeling van stoffen : dat zijn de kernbegrippen in het universum van Diesel. Toen ik arriveerde, had Diesel bijvoorbeeld geen denimtassen en weinig denimjackets. Met de komst van CEO Daniela Riccardi heeft de vrouwencollectie ook aan belang gewonnen. Diesel is goed in de combinatie van comfort en elegantie, een sexy, maar elegante look die werken en reizen mogelijk maakt, en zulke multifunctionele kleding is ook wat vrouwen vragen.
Hoe staat het ondertussen met uw Italiaans ?
Ik weiger Italiaans te leren (lacht). Het lijkt me interessanter om meertalige meetings te organiseren waarbij alle nationaliteiten en culturen bij Diesel hun eigen inbreng hebben.
–
Info : www.diesel.com,www.wadmag.com.
DOOR WIM DENOLF
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
