De alchemist met vleugels

Jeremy Scott is de favoriete alchemist van de modesector : hij transformeert andermans handtassen, telefoonaccessoires en kinderkoetsen in klatergoud.

Jeremy Scott heeft het druk. Met Moschino, in Milaan, waar hij creatief directeur is, en met zijn eigen lijn, in Los Angeles. Hij ontwerpt tassen voor Longchamp, in Parijs, capsulecollecties en sneakers voor Adidas, in Herzogenaurach, het midden van nergens, aufDeutsch. Plus knotsgekke outfits voor dito popsterren, van Katy Perry tot Miley Cyrus. Eind november ontvangt hij in de bar van concept store 10 Corso Como in Milaan : een gesprek van tien minuten om tien uur ’s avonds, in de marge van een cocktailreceptie. De aanleiding ? Een kinderkoets, Scotts tweede ontwerp voor Cybex, een gespecialiseerd Duits merk.

AMBITIEUZE WILDEBRAS

Hij heeft een veteranenstatus. Ik sprak Scott voor het eerst in de late jaren negentig voor een reportage over beloftevol modetalent in Parijs, jonge ontwerpers waar op dat moment bijna niemand van had gehoord, zoals Hedi Slimane en Nicolas Ghesquière. Slimane was net begonnen als mannenontwerper bij wat toen nog Yves Saint Laurent Rive Gauche heette, en Ghesquière had kort tevoren het departement Japanse rouwkleding bij Balenciaga geruild voor de post van creatief directeur. Jeremy Scott was een paar jaar eerder vanuit Kansas City, Missouri in de Lichtstad geland, via een tussenstop in New York, waar hij studeerde aan de Pratt School of Design. Hij woonde en werkte in een bouwvallige, rommelige achterkamer. Er was op dat moment in Parijs nog plek voor wildebrassen met ambitie. Hij werkte als promotor voor een nachtclub, Folies Pigalle, en showde voor het eerst in 1997, een collectie in het teken van autocrashes, in een bar in de buurt van place de la Bastille.

“We were just babies”, lacht hij over die periode. Scott was, op zijn manier, subversiever dan Slimane of Ghesquière. Terwijl zij zich bij het establishment vervoegden, en daarbij faam en fortuin vergaarden, volgde hij zijn eigen, veel kronkeliger parcours. Hij was, in naakte cijfers uitgedrukt, minder succesvol, maar had meer fun. Hij stopte modellen in vuilniszakken en truien met vier mouwen. Hij gooide geld naar zijn publiek, bankbriefjes waarop zijn gezicht was afgedrukt. “Jeremy Scott,” sprak Karl Lagerfeld destijds, “is de enige ontwerper die me kan vervangen bij Chanel.” (Lagerfeld is sindsdien verschillende keren van gedacht veranderd, in 2016 staat Alber Elbaz vooraan op het lijstje met mogelijke opvolgers.)

Achteraf beschouwd was hij vaak ook eerst. Tijdens de mannenmodeweken, in januari, showde Fendi een mantel met een lachend koekje van bont op de borstzak. Bij Hermès was het hoogtepunt een lederen tas waarop een vrolijke haai was geschilderd. Scott gebruikt sinds het begin van zijn carrière schattige, cartooneske elementen in zijn mode. Hij was altijd meer Disneyland dan avenue Montaigne, meer technicolor dan monochroom zwart. Infantiel ? Alles welbeschouwd is een jurk in de vorm van een pakje McDonald’s frieten (uit zijn debuutcollectie voor Moschino) toch leuker om naar te kijken dan een zwaar en kleurloos monnikenhabijt.

“Er is genoeg ernst in de wereld. Mode is ultieme luxe, je hebt het niet nodig. Ik vind dat kleren mensen vrolijk en gelukkig moet maken. Ik predik niet. Ontwerpers dicteren graag wat mensen, en vooral vrouwen, zouden moeten dragen. Hoelang hun rok mag zijn, dat soort dingen. Ik doe daar niet aan mee. Ik zie mezelf als een communicator.”

SCOTT GEEFT JE VLEUGELS

Het eigen label van Scott was nooit een overrompelend succes. Toch werd hij mettertijd een soort superster, en niet alleen in de mode. Hij is de koning van de samenwerking, tegelijk huursoldaat en Trojaans paard. Hij verschilt in dat opzicht nauwelijks van Lagerfeld, dat andere cartoonpersonage van de mode. Ook Lagerfelds experimenten met een eigen merk waren tot voor kort nooit echt succesvol. “Mijn eerste samenwerking was, voor zover ik me kan herinneren, die met Adidas, ergens rond het jaar 2000. Die eerste ervaring verliep zo vlot dat we zijn blijven samenwerken, en zo heb ik een aantal van de meest iconische tennisgympen aller tijden ontworpen. Je weet dus maar nooit wat er kan gebeuren.”

Scott tekende gympen met vleugeltjes voor de Duitse gigant en ondeugende, happy sportswear. Dezelfde vleugels, in vergulde versie, prijken op de nieuwe, naar zijn doen sobere, zwarte kinderkoets. “Ik heb altijd vleugels gebruikt in mijn collecties, van in het begin, voor jurken en bustiers en jeans en later dus ook die sneakers. Vrijheid is wat ik het liefst wil uitdrukken met mijn werk, en de vleugels zijn de ultieme uitdrukking van het idee dat alles mogelijk is.”

De speelse stijl van Scott paste perfect bij de tijdgeest van het nieuwe millennium. De nieuwe generatie modefreaks in het Verre Oosten, voor wie het nooit gek genoeg kan, vonden Scott dolletjes, net als de excentriekere wildebrassen van de Amerikaanse hitparade, zoals Nicki Minaj. De rapper werd ingeschakeld voor een grootschalige reclamecampagne, samen met de meisjes van het Koreaanse popfenomeen 2NE1. Britney Spears droeg Jeremy Scott in de video voor Toxic, Lady Gaga droeg Jeremy Scott in Paparazzi. En Rihanna droeg Jeremy Scott in We Found Love.

Na Adidas kwam Swatch bij Scott aankloppen, en Smart, en Longchamp. Scott, in zijn nopjes, zei ja, ja en ja. “Ik houd van het idee dat ik met mijn ontwerpen een breder publiek kan bereiken zonder toegevingen te moeten doen”, vertelt hij in Milaan. “Mensen willen over het algemeen graag unieke dingen, maar die moeten tegelijk ook bereikbaar zijn. Je kunt niet voor élk uniek product drie maanden huur betalen. Ik maak graag dingen die mensen zich kunnen veroorloven, en die een onderdeel worden van hun leven.”

“Elke samenwerking is uniek. Het hangt ervan af wie de klant is, en wat er van mij verwacht wordt. In het geval van Adidas heb ik me afgevraagd hoe ik een schoen kon ontwerpen die paste bij mijn persoonlijkheid.”

I’M FULL OF SHIRT

Sinds 2013 is Scott artistiek directeur van Moschino, een Italiaans merk dat sinds de dood van stichter Franco Moschino in 1994 vaart had verloren. Moschino was in zijn tijd niet bang om te lachen met de mode, en met zijn klanten. Typische opschriften voor een hemd of een jas : I’m full of shirt, of nog Waist of money. Moschino bracht bling met een boodschap (tegen het modesysteem, tegen overconsumptie), bedoeld voor de zelfverzekerde fashionista’s. De match tussen Moschino en Scott was op papier perfect, maar blijkt ook in de praktijk te werken. Ontwerpers, en merken, met een gevoel voor humor liggen in modeland niet voor het grijpen. Scott : “Toen ze me vroegen dacht ik, Oh my god, ja, natuurlijk – dit voelt zo vanzelfsprekend. Moschino is het enige label dat op een vergelijkbare manier humor gebruikt.”

AEFFE, de eigenaars van Moschino, hebben sindsdien ook geïnvesteerd in Scotts eigen label. “Moschino is something else,” zegt hij, “het is geen massalabel, zoals bijvoorbeeld Adidas dat is. Een luxemerk kan gewoon geen supergoedkope dingen produceren. De kleren en accessoires van Moschino zijn extreem goed gemaakt, met de beste materialen. De productiekosten liggen hoger. Het is een andere wereld. Toch zorg ik altijd voor betaalbare spullen, zoals de telefooncovers.”

Dan zijn er nog zijn occasionele uitwisselingen met popsterren. Scott heeft Katy Perry gekleed voor haar optreden tijdens de Super Bowl, Miley Cyrus voor de Bangerz-tournee. CL is een goede vriendin. “Veel van die celebrity’s zijn mijn goede vrienden, met hen samenspannen voelt dus heel natuurlijk aan. De garderobe ontwerpen voor Katy voor de Super Bowl was een grote eer, maar het was ook gewoon plezant. Het is altijd leuk als je iets samen kunt doen met je bestie, als je een onderdeel van hun carrière kunt zijn en hen kunt helpen hun eigen wereld te creëren. Ik help hen hun verhaal te vertellen, op een visuele manier. Het is fun en tegelijk een grote verantwoordelijkheid. I love it. Het zijn mensen van wie ik houd en die ik bewonder, die me inspireren, door onze vriendschap, en soms ook creatief, en die ik zelf ook probeer te inspireren.”

“Ik ontwerp graag en ik werk graag. I love it all. Ik vind het fantastisch als ik kan samenwerken met popsterren, of met mensen die een mooi product maken, bedrijven die heel erg goed zijn in iets, en als ik daardoor een breder publiek kan bereiken. Creativiteit is voor mij als water. Je kunt er een glas mee vullen, of een fles, of een zwembad. Het blijft water. Creativiteit is net hetzelfde. Neem de kinderkoetsen van Cybex. Die zijn, om te beginnen, heel erg veilig, ze zijn ook goed gemaakt. Het zijn gewoon uitstekende koetsen. Als je een kind hebt, is dat belangrijk. Ik heb zelf geen kinderen. Maar enkele vrienden met kinderen hebben me al uitvoerig bedankt. Mijn koets heeft hun leven veranderd.”

“Natuurlijk wordt het soms wat veel,” zegt Scott, “je hebt nooit rust in de mode. Deadlines, deadlines, deadlines. Ik probeer de juiste balans te vinden, ook buiten het werk nog een leven te hebben. Ik kijk graag televisie. Homeland, Scream Queens. Ik probeer tijd te maken voor vrienden, ik ga naar de bioscoop. Ik ben dol op wat ik doe, en ik prijs mezelf gelukkig met alle kansen die ik krijg. Maar een deadline blijft een deadline. Daar heb jij net zo goed mee te maken.” Een pr-assistent wijst naar zijn horloge. Onze minuten zijn op. We krijgen nog een warme hug van Scott, en gaan dan de nacht in.

Door Jesse Brouns

“Creativiteit is voor mij als water. Je kunt er een glas mee vullen, of een fles, of een zwembad. Het blijft water”