Hillary Clinton heeft dus het hoge woord gesproken. Haar Bill beging een zonde van de zwakheid. Er stak geen gemeenheid achter zijn herhaalde ontrouw en zijn schaamteloos liegen. De arme man probeert al zijn hele leven in de gunst te komen bij alle vrouwen op deze wereld, omdat hij als kleine jongen over en weer getrokken werd in de voortdurende ruzie tussen zijn moeder en zijn grootmoeder. Zegt zijn vrouw nu.

Hillary profileert zich als de liefhebbende vrouw die altijd weer de draad oppakt, ook al heeft ze al halve bibliotheken, lampen en asbakken gebruikt als projectiel om haar bimbo-verzamelende echtgenoot te raken, diep te raken.

Nu heeft ze blijkbaar langer nagedacht over de vorm en de timing van haar jongste boodschap. Het interview met Lucinda Franks, een bevriende journaliste, was beslist geen spontane ontboezeming. Het verscheen in Talk, een nieuw Amerikaans blad, waarvan het eerste nummer al maanden van tevoren gehypet was. Het werd gelekt nog net voor het verscheen, zodat ook uitgeefster Tina Brown zeer tevreden was met de extra publiciteit. Bovendien kwam het op het moment dat Christopher Andersen wereldwijd het relaas van het meest stormachtige en intrigerende huwelijk van de Verenigde Staten publiceerde. Bill en Hillary, Hun Huwelijk (Luitingh/Sijthoff) schetst een iets minder fraai en vergevingsgezind beeld van de First Lady. Dat moest gecounterd worden midden in Hillary’s race naar een senaatszetel in New York. Drie koele tantes smeedden een plan de campagne, gooiden het op een akkoord en deden er elk hun voordeel bij.

Aan het eind van dat lange Talk-interview maakt de diepgelovige mevrouw Clinton de bescheiden vergelijking met Jezus die Petrus zijn liefde niet onthield, ook al had die hem drie keer verraden.

Je zou voor minder een grote zakdoek bovenhalen en Hillary zalig laten verklaren. De stralende, lijdende vrouw die zich groter toont dan haar ontrouwe echtgenoot, het lijkt wel een filmscenario uit de jaren ’50.

De entourage van de president had na het verschijnen van het bewuste interview alle moeite om het geïnfantiliseerde imago van de baas op te poetsen. Geef toe, het is geen sinecure om tegen het eind van je ambtstermijn even onderuitgeschoffeld te worden door je eigen liefhebbende vrouw. Publiek afgeschilderd worden als een ondeugende kleine jongen die eigenlijk alleen kan overleven onder de vleugels van een diepchristelijke, vergevingsgezinde moederkloek, is misschien nog erger dan maandenlang getergd worden door Kenneth Starr. Tegen diens offensief kon Clinton zich nog met alle legale middelen verdedigen, tegen het stroopoffensief van Hillary en haar vriendinnen heeft hij weinig verhaal.

Komaan, Hillary! Wie 24 jaar getrouwd is met dit soort man weet toch wat voor vlees zij in de kuip heeft en dat daar geen lievemoederen aan is… Je neemt ze zoals ze zijn, of je schrapt ze onmiddellijk uit je leven. Veranderen kan je ze toch niet.

Het zal wel een contradictie zijn dat sterke, intelligente vrouwen ook vallen voor dat soort mannen. Dat de aandacht van womanizers ook hen flatteert en zo diep raakt zelfs dat ze hun ogen sluiten voor alle zo voor de hand liggende gebreken en tekortkomingen. Misschien wel precies omdat dat soort charmeurs de enigen zijn die de euvele moed hebben om aan het pantser te wrikken waarop de doorsneeman al snel afknapt. Maar je moet er dan wel tegen kunnen dat de Don Juan in kwestie andere vrouwen versiert waar je met je neus bijstaat, om nog niet te spreken over al degenen bij wie hij achter je rug naar hun charmes dingt.

Als je dus 24 jaar met zo’n man getrouwd bent, alles met hem hebt meegemaakt en eieren voor je geld hebt gekozen omdat zijn macht en glorie op je afstralen, kom dan niet de psychologe of de dominee spelen om je gedrag te rechtvaardigen. Best mogelijk en heel begijpelijk dat je nog steeds van hem houdt, maar om dat te bewijzen, is het toch niet nodig om hem publiek te infantiliseren?

Tessa Vermeiren Special tuinen Een tuinreis door Engeland, een kennismaking met de Vrienden van de Orchidee, en een bezoek aan Europa’s grootste groene shoppingcenter.