Dagblad

Een dag lang volgen we bekende en minder bekende mensen. Een miniportret in vijf momenten. Lieven Daenens (52) beheert het Museum voor Sierkunst en Vormgeving in Gent. Aan onthaasten heeft hij geen behoefte.

09:30

De museumdirecteur bekijkt beeldmateriaal voor 100 Jaar Vormgeving In Vlaanderen, een tentoonstelling die ook de culturele hoofdstad Porto zal aandoen. “Noem me geen conservator, dat is zo archaïsch. Ik doe meer dan alleen de collectie ‘bewaren’: het aankoop- en personeelsbeleid, de organisatie van tentoonstellingen, het contact met overheid en privé-partners, vergaderingen van de departementsraad van de Hogeschool Gent, noem maar op. Dat vergt diplomatie, al moet je ook standvastig zijn. Ook een administratieve knobbel helpt. Dertig medewerkers en evenveel statuten, dat begrijpt alleen een jurist.” Even later arriveert een nieuwe aanwinst: een zilveren schaal uit de jaren ’60 van het Italiaanse architectenduo Franco Albini en Franca Helg. “Ik ben zoals kinderen met speelgoed: onze recentste aankoop is mijn lievelingsstuk.”

12.00

Ik krijg zoveel uitnodigingen dat ik wel selectief moet zijn. Een halve dag verliezen is soms een week winnen, maar zonder goede reden hoeft het niet.” Daenens luncht in Brussel met de Finse ambassadeur Leif Blomqvist en zijn echtgenote Marianne. Aanleiding is Gästabordet, een Fins-Zweedse cultuurtentoonstelling in het Sweden House. “Ik hou van efficiëntie en stiptheid, niet van nutteloze vergaderingen en te laat komen. Ik kom nog uit de tijd dat in Vlaanderen twee dingen op tijd begonnen: de mis en het voetbal.”

16.00

De Gentse textielstichting Story-Binding doet een cadeau aan het museum: Trait d’Union, een oogstrelende collectie interieurstoffen van ontwerpster Martine Gyselbrecht. Het Vlaams Institituut voor Zelfstandig Ondernemen bekroonde haar in november 2000 met de Prijs Henry van de Velde voor het beste product. Daenens spreekt een dankwoord uit, zet de toekomstplannen uiteen en stelt gretig vragen. De schenking wordt afgerond met een receptie.

17.30

Een Kortrijkenaar laat twee stoelen keuren. Hij vermoedt een Henry van de Velde. Een flink deel van de collectie koopt Lieven op reis: “Gerenommeerde antiquairs in New York, beurzen en veiligen hier en daar. Op rommelmarkten valt voor ons niets te rapen.” Geen geluk, er zit geen Van de Velde bij.

19.00

“Voor romans, televisie en theater heb ik geen tijd. Het liefst zit ik op de sofa met een glas wijn, rustgevende muziek en vakliteratuur. Waar ik ook van geniet, is een cd waarop Hugo Claus eigen gedichten voorleest. Als ik naar huis rijd, vergeet ik alle zorgen. Ik ben geen stressslachtoffer. Wat ik vandaag niet kan doen, doe ik morgen.”

100 Jaar Vormgeving in Vlaanderen, 17 februari-8 april, Museum voor Sierkunst & Vormgeving, Gent. Zie ook p. 158-159.

Wim Denolf / Foto’s Lies Willaert