Dagblad

Een dag lang volgen we bekende en minder bekende mensen. Een miniportret in vijf momenten.

Brusselaar Lionel Sonkes (30) ontwerpt trendy brilmonturen op maat. Sinds een half jaar werkt hij voor eigen rekening.

10.00

Opening van de salonboetiek van Lionel Sonkes: “Elk gezicht is uniek: denk aan de vorm van de neus, de afstand tot de oren of de haardracht. Hier kan ik de gezichtslijnen en rondingen analyseren. Daarna suggereer ik drie of vier geschikte monturen voor optische of zonnebrillen. Soms bedenk ik zelfs een volledig nieuw montuur. Uiteindelijk ben ik meer ontwerper dan opticien. Gewoon brillen verkopen zegt me niets, dat heb ik lang genoeg gedaan. Eerst als tiener, toen mijn vader, zelf een opticien, me op pad stuurde met een koffer vol brillen, later in grote brillenzaken. Wat me boeit, is advies geven, een gezicht herprofileren en kleine onvolmaaktheden corrigeren. Spelen met vorm, kleur en materialen is mijn dada. Tot de etalage toe.”

12.30

Ik ben een gourmand du gourmet: ik wil veel van het beste. Voor restaurants als Piccolo Mondo in de Jourdanstraat of L’Ecailler du Palais Royal in de Bodenbroekstraat ben ik altijd te vinden. En voor de patisserie van Wittamer uiteraard.”

14.00

Sonkes presenteert elk seizoen een vijftigtal montuurontwerpen in cellulose, in ruim twintig kleuren. Verder maakt hij ook oogprotheses. “Een delicaat en intensief beroep, want je geeft iemand niet alleen zijn blik, maar zijn zelfwaarde terug. Een oog verliezen is vaak een traumatische ervaring.” Ontwerper, zaakvoerder, vader van een 19 maanden oude dochter – Sonkes heeft een drukke agenda. “Ik zou nooit kunnen kiezen tussen mijn twee beroepen: het ene medisch en therapeutisch, het andere modegevoelig en commercieel. Ik ben geïnteresseerd in álles wat met optica te maken heeft. Nu, leven als zelfstandige is niet eenvoudig, maar wel opwindend. Als het even moeilijk gaat, probeer ik de zaken op lange termijn te bekijken. Als een investering in de toekomst.”

18.00

Als antiekfanaat kent Sonkes de Grote Zavel als zijn broekzak. Sommige antiquairs werden vrienden. “Er zijn afpersers, maar ook uitzonderingen. Zoals Jacqueline van glaswerk-specialist Au Cherche-Midi: ze hielp me een servies van Val Saint-Lambert verzamelen. Twee jaar kostte het om alle 300 stukken terug te vinden. Gent, Oostende, overal hebben we gezocht. Ik hou van exclusiviteit: dingen bezitten die anderen niet hebben. Ook wat mijn zaak betreft, want ik haat winkels met producten die overal te koop zijn. Niet dat ik alleen dure spullen wil. Neem nu mijn hemd: op de kop getikt bij Marcello di Milano, een kleine hemdenmaker bij de via Montenapoleone. 2000 frank, meer hoeft dat niet te zijn. Mét parfum voor de kledingkast.”

20.00

Mijn ideale avond? Dan heb ik het werk afgerond en ga ik met een gerust hart naar huis. Daar stop ik Louize in bed met een knuffel, blader wat in een interieurboek, open een fles wijn en praat urenlang met mijn vrouw. Ze is uitzonderlijk: de hele dag bezig met het huishouden en Louize, maar ’s avonds ziet ze er tiptop uit en bereidt ze een heerlijke driegangenmaaltijd. Je sais, ik ben verwend.”

Lionel Sonkes, Naamsestraat 95, 1000 Brussel, 02-512 42 83.

Dit was de laatste aflevering van de rubriek ‘Dagblad’.

Wim Denolf / Foto’s Catherine Lambermont

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content