Meteen met de deur in huis vallen is een beetje mijn stijl, dus : na meer dan 22 jaar verlaat ik Weekend Knack, tenminste het gedrukte blad. Laat ik er maar van uitgaan dat niet alle trouwe lezers van deze pagina in de krant hebben gelezen dat ik afscheid neem van deze pagina. Maar ik blijf wel actief binnen Roularta Media Group, op het internet. Ik hoop dat u www.weekend.be al hebt ontdekt, dat snelle alter ego van Weekend Knack. Zoniet wordt het hoog tijd dat u hem bij uw favorieten zet, die website waarop u nieuws vindt waar we met het gedrukte blad altijd achter aan blijven hollen. Méér informatie ook dan we in deze pagina’s kunnen brengen. Zo vindt u er op dit moment een wervelend verslag in woord en beeld van de defilés van jonge ontwerpers die afstuderen in Antwerpen, Brussel, Gent, Sint-Niklaas. Jonge talentvolle mensen die misschien over een paar jaar de wereld veroveren, in het spoor van Raf Simons, Bruno Pieters en Véronique Branquinho.

Weekend.be is in volle ontwikkeling. Mijn doel als internethoofdredacteur is van onze website net zo’n vanzelfsprekend dagelijks rendez-vous te maken, als het blad altijd al is geweest en blijft op woensdag. Op weekend.be zal ik het evenmin kunnen laten om mijn mening te spuien, op de blog dan. Mijn weblog is een beetje stilgevallen de jongste weken, waarvoor mijn excuses, omdat ik het te druk had met de nieuwe dingen die ik op dit moment te verwerken krijg. Maar wees gerust, cyberoma amuseert zich. De virtuele wereld is boeiend en evolueert supersnel, dat houdt jong en scherp.

Net in deze week van mijn afscheid heb ik ontzettend veel mails van lezers gekregen over mijn standpunt over de Antwerpse Boeh ! campagne. Voor en tegen. Precies dat heeft het schrijven van deze column voor mij zo boeiend gemaakt : het communiceren met u. Ik heb u beter leren kennen en ben vaak ontroerd geworden door wat u mij allemaal toevertrouwde. Vergeef mij als ik niet altijd op uw mails en brieven antwoordde, alleen tijdsgebrek is daarvoor de reden. Op de blog kunt u evenzeer reageren, en iedereen kan meelezen.

Vaak is mij verweten door lezers dat wat ik schreef haaks stond op de inhoud van Weekend Knack en even vaak heb ik geantwoord dat dat toch niet helemaal waar is. Je kunt volgens mij best heel bewust leven en toch met een ontspannen blik tegen de aangename en mooie dingen van het leven aankijken. We hoeven toch geen monnikenleven te leiden om ergens een kritisch oordeel over te mogen formuleren ? Het is niet omdat je inhoud belangrijk vindt, dat je genoegen moet nemen met een verfomfaaide verpakking. Ik hoorde het Harry Kümel vanochtend nog zeggen op de radio : een mooi uitgegeven boek leest plezieriger dan een pocket.

Vorige week op Roularta Media’s Future Summit in Brussel was voor mij het belangrijkste wat ik hoorde dat mensen opnieuw heel bewust leven. Dat ze bezig zijn met échte dingen, met dingen van waarde, met hun familie en hun vrienden. Er is geen tegenstelling tussen het groeiende virtuele leven en die trend. Integendeel, het internet kan een ongelooflijke hulp zijn om afstand en tijdsgebrek te overbruggen, om mensen te leren kennen.

Wie erin slaagt die basisbehoeften van mensen aan roots en een nest te verzoenen met de steeds performanter wordende technologie, die is klaar voor de toekomst. In mijn privétijd ben ik ook voorzitter van de Telenet Foundation, die projecten steunt die proberen de digitale kloof te dichten. Daar zie ik veel gebeuren wat de computer tot een werktuig maakt voor mensen met een warm hart. Waar de computer een bindmiddel wordt. Een mooi voorbeeld is www.brugsebuurten.be, waar ICT-cursussen gebruikt worden om websites over buurten uit te bouwen en tegelijk buren elkaar weer te leren kennen, via plezierige computerspelletjes. Ze zullen elkaar dan ook in levenden lijve makkelijker aanspreken. Het is een eigentijdse manier om het isolement van mensen te doorbreken, die op het eerste gezicht niet helemaal mee zijn met de informatiemaatschappij. Maar die met een beetje hulp wel over de drempel raken.

Tessa Vermeiren