Artiesten die perfect zingen vind ik maar steriel. Als jong meisje voelde ik me al aangetrokken tot onconventionele stemmen : Billie Holiday, Erykah Badu, Bjƶrk, Martina Topley-Bird… In hun liedjes herkende ik mijn eigen gevoelens en dat hielp me om met mezelf in het reine te komen. Dankzij het voorbeeld van die sterke vrouwen ben ik gaan accepteren dat ik ben wie ik ben, al druist wat ik denk soms in tegen de gangbare ideeĆ«n.

Ik voel me een outsider en geniet daar heimelijk van. Ik sta graag buiten de lijnen te observeren, het liefst van al in het gezelschap van een groepje medestanders. Te veel mensen leven zonder vragen te stellen over hoe de wereld in elkaar zit. Ze slikken als zoete koek wat media en reclame hun opdissen.

In Leeds behoor ik tot een gemeenschap van bohemien muzikanten. Wij zijn left wing. MĆ©Ć©r geĆÆnteresseerd in muziek en literatuur dan in merkkleding en dure auto’s.

Je lazarus zuipen en een gevecht uitlokken : dat is het motto in het mainstream uitgaansleven van Leeds. De meeste jongeren in mijn stad hebben een 9 to 5 job die ze haten. Als het weekend eraan komt, moet alle frustratie naar buiten. In het weekend mijd ik het stadscentrum liever.

Ik was een tiener toen mijn ouders scheidden. Die breuk was zeker niet iets wat ons overviel. Mijn ouders waren al enige tijd uit elkaar gegroeid. Zelfs toen ze nog onder hetzelfde dak woonden, leidden ze een apart leven. Het leek bijna logisch dat ze uit elkaar gingen.

Die scheiding heeft mijn visie op relaties gekleurd, maar mijn eigen huwelijk – ik ben op mijn 22ste getrouwd – doet dat evengoed. Ik wĆ©Ć©t dat liefde een pijnlijke zaak kan zijn, maar de hoop dat het ook anders kan, ben ik zeker nog niet kwijt. Als je een duurzame relatie wilt, moet je er hard aan werken : dat besef ik onderhand wel.

Ik begin niet zonder argwaan aan een relatie. Dat komt doordat ik een onafhankelijk, vrijgevochten persoontje ben. Het kost me steevast tijd voor ik inzie dat er iemand is om me te helpen. Ik kijk altijd even de kat uit de boom om te zien of de ander wel aan mijn kant staat.

Mijn hart is mijn hoofd soms vele stappen voor. Toen ik op mijn man verliefd werd, wist mijn hart vrij snel hoe laat het was, maar mijn hoofd bleef tegenspartelen. Ik wou mijn gevoelens rationaliseren, uit een soort verdedigingsreflex. Wanneer ik een belangrijke beslissing moet nemen, weet mijn instinct wel wat de juiste keuze is. Toch heb ik het nodig om alle argumenten voor en tegen op een rijtje te zetten vĆ³Ć³r ik een knoop doorhak. Moeten kiezen kan angstaanjagend zijn, en op zo’n moment trekt mijn verstand aan de handrem.

Ik ben het kind van twee culturen. Met beide voel ik een even sterke band. Ik heb veel geleerd van die gemixte achtergrond. Bijvoorbeeld : dat we diep binnenin allemaal gelijk zijn. Ik zie echt geen grote verschillen tussen mijn Indiase en Britse familie. De discussies en de ruzies : ik zie ze aan beide kanten.

We hadden constant logees in huis. Vrienden met problemen vonden altijd hun weg naar mijn moeder. Die empathie heb ik van haar geƫrfd. Mijn vader was veeleer mathematisch en wetenschappelijk ingesteld.

Ik was een stille genieter met geen al te best zelfbeeld. Op mijn elfde kwam het keerpunt : een vriendinnetje dat barstte van het zelfvertrouwen en graag fun trapte, gaf me een boost. Maar het populaire meisje waar iedereen mee wil optrekken, ben ik op school nooit geweest.

Ik leidde een dubbelleven toen ik als vijftienjarige de felle gitaarband Helen uit de grond stampte. In de klas was ik onopvallend, maar buiten de schoolmuren hing ik het rockbeest uit in een groep die toch aardig wat bijval oogstte. Op school de saaie leerling, in de indie scene de coole griet : een hƩƩl schizofrene situatie was dat. (lacht)

Corinne Bailey Rae (26) is soulzangeres. Haar fel geprezen, titelloze debuut-cd is uit bij EMI.

Door Peter Van Dyck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content