concerto’s

The Hellacopters, “Payin’ the dues” ( Suburban). Gluecifer, “Ridin’ the tiger” ( Suburban). In concert: op 8.2 in Democrazy, Gent, Tel. (09) 227.51.96; en op 20.2 in Hoekske, Gierle, Tel. (014) 55.47.38.

Scandinaviërs met een hoog trash-, punk- én Ramones-gehalte. Tien songs in een kleine 28 minuten en namen als Dregen, Kenny, Robban en Nicke Hellacopter, dan weet je het wel. The Hellacopters komen uit Zweden en Gluecifer uit Noorwegen, maar voor de rest zijn ze perfect inwisselbaar (al neigt Gluecifer misschien iets nadrukkelijker in de richting van ouderwetse pure heavy metal).

“Four great points” is de vierde van June of 44, een bandje dat adepten van dEUS aan hun hart kunnen prangen. Ze wisselen harde en zachte passages organisch af en laten op geregelde momenten een trompet los of strijkers, die het geheel richting sadcore duwen. Gitaarrock, experimenten, zelfs een vleug kunstzinnigheid hier en daar.

June of 44, “Four great points” ( Quarterstick). In concert: op 12.2 in de Lintfabriek, Kontich, Tel. (03) 457.87.59.

“Dig my mood” moet zowat de tiende zijn van Nick Lowe en ze komt een jaar of drie na voorganger “The Impossible Bird”. Qua sfeer zit ze overigens vrij dicht in de buurt: Lowe, die zich ooit wel bezondigde aan pastiches en dan vaak bij vormelementen bleef, is de voorbije jaren steeds meer naar de kern van het menselijk bestaan teruggekeerd. Sober, ontdaan van ballast en met integriteit als voornaamste waarde heeft hij zijn vakmanschap verder ontwikkeld en is hij een van de beste songschrijvers anno nu geworden. Massale acceptatie kan hij op zijn buik schrijven, maar wie op één cd klassieke songs kan schrijven in uiteenlopende sferen als folk, country, jazz, torch songs waarvoor Sinatra bij leven en welzijn een halve arm had gegeven, ingehouden rockers en onvervalste boogie (al is die laatste een Ivory Joe Hunter-song), én die tot een volstrekt homogene cd kan smeden, is een hele grote.

Nick Lowe, “Dig my mood” ( Demon). In concert: op 13.2 in de Cactus Club, Brugge, Tel. (050) 33.20.14.

Stereophonics is een trio prille Welshmen, dat voor Richard Bransons nieuwe V2-label gesigneerd heeft. Ze passen perfect binnen de Britpop-stromingen en laten echo’s horen van Supergrass, Oasis, Radiohead, Manic Street Preachers of een generatie eerder, maar hebben voldoende vitaliteit én gevoel voor een goeie song om ze niet meteen af te schrijven. Met name “Local boy in the photograph” – over een zelfmoord – is beklijvend mooi.

Stereophonics, “Word gets around” ( V2). In concert: op 13.2 in de AB Brussel, Tel. (02) 548.24.24.

JACKY HUYS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content