De slechtste serie van dit seizoen, Diamant, begon op VTM, in alle kranten aangekondigd, met Ann Ceurvels en Herbert Flack bloot in bed, en er passeerden nog wat scatologische scènes van diamanttrafikanten. Misschien was dat allemaal bedoeld om de aandacht af te leiden van het belabberde scenario, de nulliteiten van dialogen en het banale camerawerk. In de eerste kijkcijferveldslag met de BRTN heeft het alvast winst opgeleverd.

In de eerste aflevering van Goedele ging een rebelse heer uit de kleren en deed Goedele ook nog mee aan dat pikante spel. Half Vlaanderen hing alweer likkebaardend aan zijn televisie.

Het weekblad Flair bracht bladzijden en bladzijden lezeressen en lezers in hun blootje. De mannen overigens penisloos. Ze repten ook met geen woord over het orgaan dat hun doorgaans zoveel trots of kommer bezorgt. Of werd dat weggecensureerd in de tekst, net als op de foto ? Onder het mom dat ook onvolmaakte mensen mooi zijn en dat het bloottaboe moet doorbroken worden, poogt men dalende verkoopcijfers de hoogte in te stuwen. Het met verdwijnen gedoemde De Nieuwe Panorama, dat in de zomer weelderige vrouwelijke BV-lijven door zijn fotoredacteur-stylist liet verpakken in pikant afglijdende bikini’s, ging blijkbaar niet ver genoeg.

Goedgelovige mensen, die ook graag eens ster zijn voor één dag, laten zich misbruiken door bladenmakers die zich als hun vriend(in) aandienen, maar die alleen bewogen worden door de felle druk van de marketingboeren in hun rug.

Stel je voor dat je een jongen van twaalf bent en dat je moeder bloot in Flair staat, met hangborsten en door de styliste tot een streepje geschoren schaamhaar. Je zou toch van de aardbol willen verdwijnen, liever dan je vriendjes onder ogen te komen, die gegarandeerd de draak met je steken. Hoe denk je dat de blote vrachtwagenchauffeuse in het routierscafé door haar collega’s zal begroet zijn na haar vranke verschijning op de pagina’s van Vlaanderens meest gedurfde vrouwenblad ? Of de pronte mevrouw die bij McDonald’s achter de toonbank staat ?

Wat daast iedereen deze weken over een wet over het schenden van de privacy van beroemde mensen ? De Internationale Federatie van Journalisten spoorde haar leden na de dood van Diana Spencer aan deontologische codes te respecteren. Maar is het manipuleren van gewone mensen, die niet vertrouwd zijn met het ongenadige effect van massamedia, niet even erg, zo niet erger ? Gaat het hier nog wel om journalistiek ? Wat dacht u ? Vroeger maakten we er ons druk over dat er auto’s verkochten werden met professionele mooie meiden. Nu winden we ons nauwelijks nog op over geraffineerde marketing-guerrillatechnieken op de blote rug van een wat naïef lezerspubliek.

In hetzelfde nummer waarin Flair zijn blote lezeressen opvoerde, bracht het ook de voorpublicatie van het literair waardeloze ?romandebuut? van ene Anneke Lucas. Een eenvoudig te ontcijferen incest-?sleutelverhaal? waarin, totaal gratuit, heel wat bekenden uit het kunst- en televisiemilieu worden opgevoerd. Naast de persoonlijke catharsis die het opschrijven van dit verhaal voor de schrijfster bracht, is het enige belang ervan sensatie en het aanwakkeren van de heksenjacht. Verweer van de betrokkenen is immers niet mogelijk omdat er geen namen genoemd worden, en de literaire vorm is een vrijgeleide voor het vertekenen van de waarheid. Maar er zal altijd een soort uitgevers zijn dat zich hier niet om bekreunt. Dit soort ongecontroleerde wraak slijten aan de steeds hongerige lezer brengt immers geld in het laatje.

Tessa Vermeiren