Op woensdagavond 26 maart staat op mijn hotelkamer in Santa Monica de televisie aan. Buiten straalt een late zon over de Stille Oceaan. Over het strandpad fietsen en skeeleren beeldschone mensen voorbij. Ik kom net terug uit Pacific Pallisades, waar ik een halfuurtje gewandeld heb in de tuinen van het Self Realisation Shrine, de ashram van een yogameester. Een van de vele tempels en heiligdommen in groot Los Angeles, in de Time-Out gids aangegeven als een must see. Een opgewonden nieuwslezer deelt mee dat in een rijke buurt in San Diego, aan de grens met Mexico, 39 dode lichamen werden gevonden. Allemaal leden van de Heaven’s Gate sekte, geleid door Marshall Herff Applewhite, die zichzelf zag als een boodschapper van een bovenaards niveau, een soort tweede Christus.

Dagen aan een stuk wordt er tot in de kleinste details bericht over wat er gebeurd zou kunnen zijn, wie de sekteleden waren. Het verleden van Applewhite wordt uitgeplozen. Door verontruste ouders wordt een beschuldigende vinger opgestoken naar het internet. Precies op dat moment loopt in Washington immers een hearing over het feit of het worldwide web al dan niet moet gecensureerd worden. Op seks dan. Maar niemand in Californië kijkt eigenlijk raar op van wat er gebeurd is. Niemand stelt hier in die eerste dagen veel vragen bij het rare amalgaam van bijbelteksten, Star Wars- en X-files-jargon dat door Heaven’s Gate via het internet verspreid werd sinds 1993. Niemand die ooit zijn website liet ontwerpen door Higher Source, het computerbedrijfje van Applewhites engelen, werd verontrust. Ze werkten immers voor een fractie van de marktprijs en ze waren beleefd, ze vielen niemand lastig. De politie wil eigenlijk zo snel mogelijk de zaak sluiten. Seksloze, overgedisciplineerde, tot in de dood gehoorzame mensen, verleid door een naïeve of malafide profeet, verlieten het leven uit vrije wil. Er zijn videobanden met afscheidsboodschappen waaruit duidelijk blijkt dat het om zelfmoorden gaat. Er is dus geen vuiltje aan de lucht.

?Dit is het religieuze centrum van de wereld?, spot Sami, een zeer nuchtere vriend, eminent wetenschapper, van huize uit moslim. ?Hier kijk je nergens van op. Los Angeles is de enige stad ter wereld waar bijvoorbeeld alle boeddhistische strekkingen naast elkaar bestaan. Om nog niet te spreken over alle reguliere godsdiensten en tientallen andere cultussen. Als de razernij over het naderende einde van de wereld ergens uitbreekt, moet het wel in Californië zijn.?

Misschien is de concentratie hier hoger, maar over de hele wereld zijn er mensen die zo geïsoleerd of zo bang zijn van het ?normale leven? dat ze een diepere grond vinden in om het even welke waanzinnige cocktail van bijbelteksten en cybertalk. Wellicht heeft het ondoorzichtige en het schijnbaar oneindige van het worldwide web de verleiding nog versterkt. De illusie van het weten die geschapen wordt door flikkerende schermen die informatie uit verre bronnen onder handbereik brengen, heeft in de ogen van wie er vatbaar voor is allicht iets goddelijks.

Waarom toch moet ik hierbij voortdurend denken aan de theatraal geënsceneerde missiepreken van de blote-voeten-paters uit mijn jeugd ? Die dreigden ook met de hel voor wie zich niet onttrok aan de slechtheid van de wereld. De middelen waren anders, maar de schuldverwekkende boodschap van angst en verdoemenis was niet zo verschillend. Wie bang is en niet vrij over zijn leven durft te beschikken, is altijd kwetsbaar in de handen van profeten, op de kansel of op het internet.

Tessa Vermeiren